VU Magazine 1978 - pagina 244

magazine 22 Na dit gezaghebbende w o o r d bleef het muisstil op de Vrije Universiteit over dit onderwerp. Wie waagt het een impopulaire maatregel voor te stellen wanneer dat ook nog zou getuigen van idiotie en geestelijk verval? 'Vergeleken bij de Universiteit van A m s t e r d a m , waar het onderwerp „ p r i k k l o k " de gemoederen al maandenlang beroert, heerst aan de Vrije Universiteit een opmerkelijke stilte over deze materie. Behalve prof. Diepenhorst leverde althans niemand uit de VU-gemeenschap eigener beweging een bijdrage aan de publieke meningsvorming Lijkt het twijfelachtig of het gelukken zal de prikklok in functie te krijgen aan de Universiteit van Amsterdam (reeds is de invoering ervan uitgesteld tot 1 september), bij de VU zou - naar VUmagazine's taxatie — stellig het recht van opstand overwogen worden dat in reformatorische hoek achter de hand w o r d t gehouden o m mogelijke tyrannen te waarschuwen dat men slechts in beperkte mate wenst te worden gekneveld. Wanneer de prikklok het symbool zou zijn van „geestetijk v e r v a l " , dan hoort men in de verte reeds bijlslagen klinken. Bij navraag bleek VU-Magazine dat geen autoriteit aan de VU invoering van de prikklok overweegt. „De prikklok", zegt dr. K. van Nes, voorzitter van het College van Bestuur met duidelijke weerzin, „past niet bij het klimaat van de wetenschapsbeoefening "

vraagstuk Ligt hier dan helemaal geen vraagstuk? Natuurlijk ligt hier een vraagstuk en - naar VUMagazine bleek - is daarover de afgelopen tijd meer gedacht en vergaderd aan de VU dan tot dusver in de publiciteit bleek. Zelfs het w o o r d „ p r i k k l o k " drong door in vergaderstukken. Eenmaal zelfs via een brief van de minister. En een andere keer - als theoretische mogelijkheid tot controle - bij de bespreking van het onderwerp variabele werktijden. En verder w o r d t via de Knipselkrant van de dienst Pers en Voorlichting en in Ad Valvas geamuseerd maar ook argwanend gevolgd hoe de strijd o m de prikklok zich ontwikkelt aan de Universiteit van A m s t e r d a m . Want je weet maar nooit. Maar een prominent verdediger van de prikklokgedachte is tot dusver niet aangetroffen binnen de muren van de VU. Het College van Bestuur dénkt er niet over, zo blijkt, wanneer VU-Magazine (klokke negen) het vraagstuk aansnijdt bij dr. Van Nes „ W a t een o n d e r w e r p ! " roept deze met tegenzin.

rekenkamer Hoe kwam het onderwerp ooit ter tafel? De literatuur leert dat de oorsprong van de dis-

cussie gezocht moet w o r d e n in het jaar 1974 toen de Algemene Rekenkamer meldde dat ruim zeven procent van de werknemers aan de Universiteiten en Hogescholen o m onbekende redenen afwezig was. Niemand bleek te weten waar die zeven procent uithing. Er was, zo meldde de Rekenkamer „een gevaarlijk gebrek aan adequate controle bij het veelvuldig aangetroffen thuiswerken". Overleveringen willen dat aan het begin van de discussie ook aangetroffen w o r d t de vroegere journalist Han Lammers, die wethouder geworden van de gemeente A m s t e r d a m , het masker afrukte van ongevaarlijke kroegfilosoof en deur na deur openstiet in de gebouwen van de Universiteit van Amsterdam o m gestrengelijk vast te stellen, dat vele vertrekken overdag leeg waren Hij was zeker een der eersten, die van mening bleek dat ook wetenschappers van zo tot zo laat op de werkplek aanwezig behoren te zijn Totdan was dat n i m m e r zo duidelijk verwoord Een en ander is niet los te zien van de enorme groei, die de wetenschappelijke staven van de

Prikklok voor Mis| _*»»« van mVs> j

»r K!

negen *«x?'t^^am hebben deze IteeVc P«»^„t!rtColle9e van Belet bestuit van "^V^hool W» ^• \uur van « » « » j « S t e vorig »«*. VL. n ghetteM>n.st^'e f r * ^ e van ^» Onderaf „fdigde ^^"Vanw^ensohap^«

dat M'-

, staatiï^^L., te doen. '•*—.

universiteiten met de na-oorlogse groei van het aantal studenten doormaakten. De universiteit was een groot bedrijf geworden, niet te vergelijken met de betrekkelijk kleine, goedkope instituten van vroeger, waarin een kleine elite van hoogleraren betrekkelijk ongestoord zijn gang kon gaan. Een universiteit kostte toen ook nietzoveei. Een VU kon toen zelfs nog bestaan van vrijwillige bijdragen van contribuanten (nu kost de VU al bijna een miljoen gulden per dag!) Maar mèt de kosten steeg de neiging vanuit de samenleving o m - o v e r i g e n s u i t e e n l o p e n d e - e i s e n aan de universiteit te gaan stellen. Men wilde „ w a a r voor zijn g e l d " . De wetenschapper op zijn beurt had de neiging o m de ,,ivoren t o r e n " van vroeger te verlaten, althans verbaal. Zo noemt een organisatie van wetenschappers z\c^„wetenschappelijke arbeiders". De exclusiviteit van het beroep ging er vanaf. Nog even en C & A opent een rek toga's m diverse maten, in de „ o p r u i m i n g " nög voordeli-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen