VU Magazine 1978 - pagina 302

\ffl magazine 36

Ingezonden Te laat op de werkplek, oud euvel

Hulp-instrument niet apart behandelen Ik wil VXJ-magazine graag een kompliment maken voor de zorgvuldigheid waarmee ze nauw-betrokkenen op de hoogte houdt van onderwerpen die hen aangaan; in dit konkrete geval de toezending van het april '78 nummer per luchtpost. Hierin staat opnieuw een artikel naar aanleiding van het COLEVAL-onderzoek, waarin ik van 1973 tot 1975 meewerkte. Dat dit onderzoek ook nadat het voltooid is aandacht krijgt, toont de belangstelling van de redaktie voor het soort vragen, dat hierin aangesneden werd. Ik voel me echter teleurgesteld over het feit, dat het redaktionele artikel toegesneden is op de ,,hulp"kant van COLE VAL. Door zowel nederlandse bedrijfsaktiviteiten als hulpprojekten in het onderzoek te betrekken en ze grotendeels op dezelfde manier te toetsen: - wat hebben ze te maken met de belangen van de armsten in de arme landen - , probeerden we onder andere aan te tonen dat er geen fundamenteel verschil bestaat tussen handelsbetrekkingen, bedrijfsinvesteringen, hulpprojekten of kulturele verdragen, in dit opzicht. In de betrekkingen tussen de ,,centrale" kapitalistische ekonomieën en de ,,perifeer" kapitalistische staten van de derde wereld dienen al deze vormen van die betrekkingen de belangen van de elites, zowel daar als hier. Er kan een verschil van mening bestaan over de vraag, in hoeverre de niet-geprivilegeerde groepen in de centrum landen hiervan ook enigszins beter worden. Er is evenwel op grond van gedegen empirics onderzoek geen reden meer om vol te houden, dat zulke betrekkingen het , ,lot'', of beter gezegd de strukturele positie, van de arriien in de perifeerkapitalistiese staten verbeteren - integendeel . Ik vind het daarom onnodig verhullend om het hulp-instrument apart te behandelen, zoals in het bovenge-

noemde artikel gebeurt, alsof daar de kompensatie zjoukunnen liggen voor wat er grondig fout zit in de voortgaande incorporatie van de armen in de derde wereld in het kapitalistische stelsel. ZARIA, Nigeria G. J. van Apeldoorn Naschrift redactie Ontwikkelingshulp, hoe goed ook gegeven, kan natuurlijk nooit de structurele fouten wegnemen die de hedendaagse wereldsamenleving kenmerken. Voor zover de beperkte probleemstelling van het bewuste artikel de indruk heeft gewekt, dat de schrijver en de geïnterviewden dachten dat dat wel het geval is, moet dat worden hersteld. Van een fundamentele aanpak van het ontwikkelingsvraagstuk kan alleen worden gesproken als de belangrijkste oorzaken ervan worden bestreden. Dat wil zeggen, als er gewerkt wordt aan een grondige hervorming van het systeem - zowel het internationale, als de daarmee verbonden nationale systemen van arme én rijke landen. In afwachting van het op gang komen van zulk een systeemhervorming is het echter van groot belang inmiddels alles in het werk te stellen om de verkeerde uitkomsten van het huidige systeem zoveel mogelijk te corrigeren. Echte ontwikkelingshulp is erop gericht dit laatste te bewerkstelligen , en kan in dat opzicht zeer functioneel, ja zelfs onmisbaar, zijn. Het artikel probeerde duidelijk te maken, dat we dat van wat op dit moment voor ontwikkelingshulp doorgaat (nog) niet kunnen zeggen.

Met belangstelling nam ik kennis van het artikd , ,0p tijd op de Werkplek" (VU-Magazine, juni '78). Als oud man komen dan jeugdherinneringen boven. Ook heel vroeger was dat een euvel. Niet bij allen. Maar bij sommigen was het chronisch. Op zekere keer hadden de studenten op het bord geschreven ,,De ezel is weer te laat". De profesoor komt eindelijk binnen. Ziet cianstonds de begroeting. Onverstoord brengt hij de volgende correctie aan, ,De ezel-drijver is weer te laat". Een andere keer was hij weer laat. Daar passeert hem een bierwagen van een bekende firma. Haastig, als een kwajongen, klautert hij achter op de wagen en springt er op de Keizersgracht 166 handig af. Toen was hij wel op tijd. Waarschijnlijk zult U het wel weten maar het was Prof. Dr.G. H. J. W. J. Geesink, Hoogleraar V.U. 18901926. Het zal voorgevallen zijn in ± 1901. Van hem zijn meerdere verhalen in omloop wat dat betreft. Ook van adressen waar hij logeerde. Mevr. Laarnoes in Vlissingen stond grote angsten uit. Alle huisgenoten waren al naar de kerk. Het lukte haar eindelijk hem klaar te kleden en op pad te krijgen. Maar ook leuke dingen. Hij moest op Kerstdag in Oostburg preken. Op Ie Kerstdag twee diensten, op 2e Kerstdag één dienst. Met schrik ontdekte de ouderling voorzanger 's morgens Ie Kerstdag op het brieve staan ,,2e berijming, Geloofsbelijdenis vers /."Hij maakte bezwaar. Het moest. Voor de middagdienst vers 2, en 2e Kerstdag vers 3. Voor het afscheidnemen de leuke opmerking: ,,Zie zoo nu kunnen jullie het." Avondvrede J. G. Boon. Bergen op Zoom geb. 4/8 1890

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen