VU Magazine 1978 - pagina 205

m magazine 27

Wie denkt aan Juan Pérez? door dr. Roelf Haan Juan Pérez is de vertaling van Jan Jansen. Hij woont in Buenos Aires. Hoewel hem niets wordt gevraagd, wordt hij verondersteld synoniem te zijn met de natie, met het .,land"'. ..Het land is nofi niet geheel tevreden", aldus de militaire junta in Argentinië tijdens haar tweejarig jubileum, ..maar twee jaar geleden was het wanhopig". Thans bestaat er een regering; de republiek keert terug tot haar traditionele sociale rust. Uit de Buenos Aires Herald, het ruim honderdjarige ..schoolkrantje" van de in Buenos Aires wonende Engelsen en hun afstammelingen, heb ik op deze bladzijde al meer dan eens geciteerd. Aan één kant tot mijn leedwezen. Want als buitenlander in Argentinië behoor je uiteraard een Argentijnse krant te lezen, wil je enigszins ,,in" raken. Maar het genoemde schoolkrantje, dat zijn beperkte lezerskring van engelsgezinden zag uitgebreid tot die kenners van de engelse taal die journalistiek verkiezen boven propaganda en politiek nieuws georiënteerd wensen te zien aan de idee van de rechtsstaat in plaats van de machtsstaat. is de enige leesbare krant in Buenos Aires. Het stelt de allesbeheersende vragen aan de orde: waartoe dient in Argentinië nog de staat van beleg? Wanneer geeft de regering opening van zaken over het verdwijningssysteem van personen van maatschappelijk gewicht wier enige fout bestaat in een overtuiging die niet samenvalt met ultra-rechts? Onlangs voerde een lezer in een ingezonden stuk Juan Pérez ten tonele. Uiteraard ondertekend met ..naam bij de redactie hekend". De lezer, kennelijk een ondernemer die als zodanig dagelijks omgang heeft met ,,de gewone arbeider" veroordeelde de economische politiek van minister Martinez de Hoz in vernietigende termen. Een stabi-

lisatiepolitiek over de ruggen van de arbeidersmassa, aldus de schrijver, is de zekere voorwaarden scheppen voor het communisme dat de junta zegt te willen bestrijden; in landen als Engeland. Zweden. Canada e.d.. waar de ..gewone man" in het publieke leven gerespecteerd wordt, zal het communisme, zoals in Portugal. Italië of Latijns-Amerikawel het geval is, geen kans hebben. En als ik jong was. voegde hij er aan toe. zou ik emigreren terwille van de opvoeding van mijn kinderen. Dit laatste bezorgde de schrijver over Juan Pérez een stroom van boze brieven terug. Landverraad was het; en moeten we in moeilijke economische tijden dan niet bereid zijn te offeren voor het vaderland.? De briefschrijvers verklaarden bovendien dat ze het helemaal niet zo moeilijk hadden; een moeder van zeven kinderen uit een van de noordelijke villasteden zag het allemaal niet zo zwart. Daarmee werd op de moeilijkheden van Juan Pérez echter geen nieuw licht geworpen. Zijn dagloon bedraagt ƒ 3,50. Als gemiddelde arbeider in groot Buenos Aires is hij uren op reis naar en van zijn werk. Hij neemt de bus. de trein en nog eens de bus; bovendien moet hij tussen de middag een sandwich eten: wellicht rookt hij een paar sigaretten. Met dit alles is zijn loon geslonken met ƒ2,50 tot ƒ 1,-. Deze gulden is dan bestemd voor zijn vrouw en drie kinderen; hiervan moeten de belastingen betaald worden, gas en licht en de schoolkosten; in de winter zou er ook verwarming moeten zijn. .,Een van zijn tragedies", schrijft de interviewer van Pérez ,,MY/5 schoenen". Die werd ook door de bijverdienste van mevrouw Pérez als schoonmaakster in het huis van een gegoede medeburger al evenmin opgelost. De inflatiebestrijding betekende

I : I I i I j I \ :

sterke rentestijging. De enige bedrijven die in feite tegen de nieuwe rentevoet kapitaal kunnen aantrekken zijn de overheidsbedrijven, die daarop eenvoudig hun prijzen verhogen. Zo wentelt de ene helft van de bevolking die een excessieve vraag veroorzaakt naar onnodige goederen en diensten en op deze wijze schuldig is aan de inflatie, via de ..intlatiebestrijding' de kosten van dit economisch proces af op j Juan Pérez, die bovendien iedere i dag kans loopt ontslagen te worden i als gevolg van het detlatoire effect I van de gevoerde ,,stabilisatiepoliI tiek". De stroom van protesten tegen het i onpatriotische verhaal van meneer 1 ,,Naam-bij-de-redactie-bekend i werd besloten met zijn repliek. De i verontwaardiging, aldus deze ano\ nieme ondernemer, bewees in feite I zijn gelijk, en wellicht ook het ver! borgen schuldgevoel bij de eerzame i burgers die zo fel reageerden. Want waarom het ging was de vraag of de I moeder van zeven over melk be\ schikte voor haar kinderen, en over I warm water en zeep om ze hun I schone beurt te geven. Hier ligt nu juist het probleem van de familie Pérez. Het verschil tussen Zuid-Afrika en Argentinië is, vervolgde hij, dat Soweto in laatstgenoemd land door blanken in plaats van door zwarten wordt bewoond. Het Argentinië van vandaag is ,,een land van grote fortuinen en ongeëvenaarde hoeveelheden poloponnies en letterlijk dozijnen Soweto's waar de ongelukkigen wonen". Dit ,,Soweto"" mag niet verward worden met de ,,shanty t o w n ' , de krottenwijk. Daar worden tenminste geen belastingen en elektriciteitsrekeningen betaald, terwijl de mensen veelal dicht bij hun werk leven (al is de ellende uiteraard groot). Maar de .,Sowetobewoner"" was een eerzame en boven het bestaansminimum levende hardwerkende arbeider, tot op het moment dat .,Uncle Joe"" - de minister van Economische Zaken - hem twee jaar geleden begon na te zitten. Pérez zal straks voor zijn t.v.toestel - nog juist gekocht vóór Argentinië zijn goede betrekkingen herstelde met het Internationale Monetaire F o n d s - d e buitenlandse voetbalinvasie gadeslaan. Zal het buitenland ook hem gadeslaan?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen