VU Magazine 1978 - pagina 318

m magazme 8 schotten. Er zullen allerhande organi- dit punt is niet uitgesloten. Er lijkt satorische problemen optreden. Zul- vooral behoefte te bestaan aan vormen len bedrijven, die eigenlijk met teveel van ,,Seelenmassage", zoals bijvoorpersoneel werken, wel te brengen zijn beeld door groepen als ,,Nieuwe Letot het aannemen van extra mensen, vensstijl" en de kerken. Maar het is ook al blijft de totale afzet gelijk en geen tovermiddel; het zal in ieder gevermindert het aantal uren van de val veel tijd vergen. aanwezige arbeidskrachten. Van cruciaal belang is het punt dat een dusdanig beoogde herverdeling van arbeids- Tenslotte plaatsen alias algemene werktijdver- Toch blijft het merkwaardig dat er korting gepaard zal moeten gaan met werkloosheid heerst - meestal met meer of minder inkomensdaling voor veel werkeloosheid - terwijl er nog de nu werkenden (maar niet propor- zoveel nuttige en waardevolle aktivitioneel met de werktijdverkorting teiten zijn te verrichten. Eén van de vanwege minder sociale lasten), en .meest sprekende voorbeelden is het uiteraard in toenemende mate als het gebrek aan onderhoud resp. het snel aantal potentiële arbeidskrachten achterwege laten van reparaties ten blijft stijgen. Ook zal een toenemend gunste van vervanging. Het ,,doe-hetprobleem zijn gelegen in de vergroting zelven" is niet zozeer gevolg van de van de vrije tijd, gepaard gaande met verkregen werktijdverkorting (vrije een teruggang in inkomen. Wil men dit zaterdag), maar vermoedelijk een alles realiseren, dan is het bepaald vrucht van te dure professionele dienstverlening. Vandaar dat vervangeen gemakkelijke route. Persoonlijk twijfel ik sterk aan deze ging vaak goedkoper is dan reparatie. weg als dè oplossing voor de eerstko- Met andere woorden: de faktor arbeid mende tien jaar. Ik zie niet in dat zo'n is zó duur geworden dat de uitschakebenadering meer effekt zal hebben dan ling van betaalde (= beroeps)arbeid een meer traditioneel beleid, waarover ' ^^^^•%i'&^^)^?'ik mij eerder al niet optimistisch uitliet. Zonder een aanmerkelijke mate van dwangelementen lijkt mij deze herverdelingsroute niet snel succesvol. Natuurlijk kan men zo'n dwang (werkgelegenheid voor iedereen per decreet) verkiezen, maar over de nadelen van een dergelijk systeem - zowel op het terrein van de technische en economische efficiëntie, als op het vlak van de ermee samenhangende politieke orde - denke men niet te licht. Bovendien kan men niet gemakkelijk terugkeren van deze weg. Nu is er nog een andere herverdelingsvariant, namelijk die welke vraagt om een opwaardering van de (nu nog) niet betaalde arbeid. Vooral in politieke kringen mag deze variant zich verheugen in een positieve belangstelling. Er is immers in de samenleving nog zoveel waardevol werk te doen op ondermeer het sociaal en kultureel terrein! Veel werk, dat nu zwaar drukt op de al overbelaste schouders van een betrekkelijk kleine groep van aktieve vrijwilligers (waaronder vele huisvrouwen). Waarom zou men eigenlijk zulk werk niet honoreren? Dat kan, maar het moet dan wel gefinancierd worden (tenzij men met een lintje of een medaille genoegen neemt). De centrale vraag blijkt dan (opnieuw) te zijn - ook in het geval waarin de overheid als financieel loket optreedt - of men het er voor over heeft! Succes op (foto: Anefo)

wordt nagestreefd. Dit stimuleert waarschijnlijk bovendien een bepaald type van technologische ontwikkeling (namelijk de mechanisatie en automatisering van het produktieproces), en het bestaande systeem van de loonvorming sluit de cirkel, of liever de neergaande spiraal. De konklusie dat arbeid te duur is geworden, is gemakkelijk te trekken. Maar het is geen volledige konklusie. Ook de rest van het economische stelsel is qua werking mede debet. Voorzover de technologie niet of onvoldoende is te beheersen - denk aan de internationale lacunes - zal men er niet aan kunnen ontkomen om te eniger tijd deze vicieuze cirkel te doorbreken aan de zijde van de inkomensvorming. Dat er daarbij harde economische, sociale en politieke (ook institutionele) noten gekraakt moeten worden, zal wel niemand verbazen. Maar voor alles vergt dit de wil tot samenwerking, wil men althans de ,,sterke-man" - van welke snit dan ook - mislopen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen