GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1978 - pagina 249

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1978 - pagina 249

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

I/Ü magazine 27 calvinisten eindelijk wraak en dat valt ze des te makkelijker door dat bij hen elk begrip voor de essentie van de wetenschapsbeoefening (en niet wetenschapsbedrijf) ten enen male ontbreekt (. . . ) elke wetenschapper die zichzelf respecteert zal deze prikklok met een flinke hamerslag naar de andere wereld verwijzen of op z'n minst met een integer dédain bejegenen {. . .} Sluit u daarom aan bij het prikklokkommando! Stop het imperialisme van de afgunstenaren en de masochisten voor het te laat is."

Galviiiistmi De nieuwe calvinisten . . . Hoe de oude calvinisten er over denken, werd reeds v e r w o o r d door prof. Diepenhorst. De ministeriële schrijvens over aan- en afwezigheid en nevenfuncties van wetenschappelijk personeel bereikten uiteraard ook de VU, maar dat de VU zich door Den Haag een prikklok zal laten aanpraten, lijkt hoogst onwaarschijnlijk. D e „ s o i / v e reiniteit in eigen kring" zit er diep in. Kan elke VU-medewerker dus maar gaan en staan naar believen? Dit kan niet w o r d e n volgehouden. Reeds zeven maanden nadat A b r a h a m Kuyper met de rede „souvereiniteit in eigen kring" de Vrije Universiteit had geopend in 1880, w e r d een der VU-medewerkers tot de orde geroepen omdat hij er in de tijd van de baas tussenuit wilde. Dat was Kuyper zelf. In vervoering over de nederlangen, die calvinistische Afrikaner Boeren begin 1881 hadden weten toe te brengen aan Britse troepen (slag bij Langnek, Amajuba), had Kuyper het voornemen opgevat o m in Zuid-Afrika de overwinningsroes mee te beleven. Hij vroeg daarvoor niet eens verlof. Uit de krant vernamen VU-curatoren van het reisplan. Prompt staken ze er een stokje voor. Juni 1881 v o n d Kuyper de volgende brief in de bus. „ W / / achten ons geroepen om U.H.Gel. vertrouwelijk te melden, dat wij het in de tegenwoordige omstandigheden, terwijl er nog vele en gewigtige zaken onzer jeugdige stichting afdoening en regeling vereischen, hoogst bedenkelijk zouden oordeel en, wanneer door U.H.Gel. eene reis werd ondernomen welke eene langdurige minstens op vier maanden te berekenen afwezigheid zoude vorderen". En daarmee was het plannetje van de baan. Het tot de orde roepen van medewerkers behoort dus tot de vroegste tradities van de Vrije Universiteit. Maar de stijl is wel van meetaf geweest die van het„broederlijk vermaan" en de persoonlijke controle. De prikklok is de calvinist een g r u w e l . Zijn mensbeeld moge wat somber zijn uitgevallen, het blijft wel het beeld van een mens, dat hij erop nahoudt. En niet-menswaardig w e r d geacht, zo vernam VU-Magazine bij Personeelszaken, het beeld van hijgend naar binnen stormende wetenschappers, die nog nèt voor het ingaan van een nieuw kwartier een kaart in de prikklok hopen te duwen. Men bleek bij deze afdeling wèl perfect op de hoogte van de systemen, die elders in zwang zijn o m personeel te controleren. Begin 1972 al w e r d de eerste informatie verzameld over ervaringen

elders met „variabele werktijden". En daarbij behoort uiteraard een registratiesysteem. Voordat de studie voltooid w e r d , werd januari 1974, toen het er even op leek dat een benzine-distributie zou w o r d e n ingevoerd, begonnen met een systeem van variabele werktijden. Dat bestaat nog steeds en het experiment is zojuist weer met twee jaar verlengd. Een commissie heeft zich in dit verband ook over het onderwerp „prikklok" gebogen. Maar van meetaf is dit v o o r w e r p afgewezen als controle-middel. Het is zelfs zo, dat slechts een beperkte mogelijkheid o m de werktijden te variëren is ingevoerd o m te vermijden dat een registratie met behulp van een prikkloksysteem onvermijdelijk zou w o r d e n . En tegen een dergelijk s y s t e e m - z o liet het College van Bestuur 2 mei '78 in een rondschrijven w e t e n , z\\n „nogal wat bezwaren aan te voeren". In gesprek met VU-Magazine acht dr. K. van Nes de phkk\ok„helemaal in strijd met de sfeer en het klimaat, die aan een Universiteit moeten bestaan". Wat een prikklok is, weet hij uit eigen ervaring uit de jaren dat hij verbonden was aan het Shell-laboratorium. „Ik weet precies wat het is. Jaren heb ik op die klok getekend. Je kwam binnen en bij de ingang van het gebouw waar je werkte hing een klok en daar zat een rol op. Daar schreef je je naam op, dan haalde je een handel over en dan werd op de achterkant gedrukt op welk tijdstip je getekend had. Persoonlijk heb ik er nooit zoveel bezwaar tegen gehad, maar ik weet wel dat er voortreffelijke onderzoekers waren, die er een broertje dood aan hadden. Dat ding is toen afgeschaft. Maar nu is het er weer. Vanwege de variabele werktijden." Maar invoering aan de VU overweegt hij niet. „ J e gaat er een hoeveelheid werk mee scheppen o m van te rillen." W o r d t er dan helemaal niet gecontroleerd aan de VU? Welzeker, maar meer op een manier die past in de traditie van de Vrije Universiteit. Niets w o r d t gevoeld voor regelingen waarbij de goeien maar onder de kwaaien moeten lijden. Maar wel ter dege gaat er op gelet w o r d e n w i e er de kantjes bij afloopt. En daar gaat w a t aan gebeuren. In dezelfde geest w o r d t het vraagstuk van de nevenwerkzaamheden bekeken. Uitgangspunt is niet de veronderstelling van misbruik. Er w o r d t vanuit gegaan dat iedereen voldoende prestaties levert. En w a t het thuiswerken betreft, merkt dr. Van Nes nuchter op dat het door ruimtegebrek zelfs gewenst is dat een aantal medewerkers thuis werkt. In aantocht is wel een systeem van beoordeling van de VU-medewerkers, van koffiejuffrouw tot hoogleraar. Een commissie heeft zich daarmee bezig gehouden, meldt dr. Van Nes. „ We zijn bezig naar 'n beoordelingssysteem te komen, dat algemeen geldt zowel voor de dame die de koffie verzorgt als de hoogleraar. In de toekomst zal iedereen om de twee jaar worden beoordeeld. Daarvoor zal dan een formulier worden ingevuld, waaruit blijkt wat men doet en gedaan heeft. Dat is véél belangrijker. Je biedt de mensen daarmee zelf ook de mogelijkheid om even na te denken over wat ze de laatste jaren hebben gedaan." (BvK)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1978

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1978 - pagina 249

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1978

VU-Magazine | 484 Pagina's