GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1979 - pagina 281

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1979 - pagina 281

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

H^^n 1 ^ magazine 15 oni van Schiermonnikoog als onderzoeksgebied. De redenen blijken velerlei, doch niet alle zijn van wetenschappelijke aard. Kees Verhoef, analist van de werkgroep dieroecologie, die zich vooral bezighoudt met onderzoek naar insekten, springstaarten, kevers, mieren en spinnen („dat zijn géén insekten"): „Een toevallige samenloop van omstandigheden dat w e hier een VU-lab hebben gevestigd. Een aantal biologen was hier privé op vakantie geweest. Dat neemt niet weg dat het toch wel een bewuste keus is geweest. Dat je hier dingen kunt doen, die je elders niet kunt. Je kunt hier apparatuur rustig in het veld achterlaten zonder dat het vernield w o r d t . "

" n '

René Thijssen, wetenschappelijk medewerker, voegt hier aan toe: „ J a , want er icomen hier minder mensen dan op andere Waddeneilanden." En Ebel Nieboer van de vakgroep diersystematiek, die zich vooral met vogelonderzoek bezighoudt: ..Maar ook was er hier een ongeschonden vegetatie in vergelijking met bijvoorbeeld A m e l a n d . " Over dat „ a n d e r e " publiek: ,,Er komen hier geen automibilisten, daardoor. Als je het simpel zegt, is het g e w o o n de natuurliefhebber die hier komt, de wandelaar, de fietser." Toch gelooft men wel dat dat iets verandert, vooral de bar in het dorp trekt veel jeugdig publiek dat wellicht eerder voor de paarvorming dan voor de bewondering van de natuur naar het eiland trekt. Maar toch gaat het beeld in z'n algemeenheid nog steeds op. Kees Verhoef: „ G a maar 'es naar Terschelling. Dan zie je een heel ander publiek dan hier. Of je in Midsland op Terschelling loopt of hier door Oosterburen is een verschil van dag en nacht." Op mijn vraag of de natuurlijke gesteldheid van Schiermonnikoog ,,dus" geen overwegende rol heeft gespeeld, antwoordt Ebel Nieboer: „ J e had hier een ongeschonden kwelder waar je in kon werken. Je kon hier in ongeschonden staat een transect maken van alle plantengemeenschappen van duin tot w a d . Vergelijk dat eens met Ameland waar alles vertrapt is, dan is het wel een verschil hoor."

Het kontakt met de eilanders zelf is nci goed, maar in het verleden is dat niet altijd zo geweest. René Thijssen vertelt daar iets v a n : „Het is zelfs op een gegeven ogenblik zo geweest dat w e weg hioesten. We hebben daarover heel uitgebreid overleg gehad met het vorige college van burgemeester en wethouders. Er kwam nl. een bestemmingsplan en wij waren te laat met onze bezwaren. Ons gebied zou een „natuurgebied-A" bestemming krijgen, waarin voor onze aktiviteiten geen plaats meer was. We wilden daarom uitwijken naar Terschelling, maar dat kon niet. Met goedvinden van de gemeenteraad is er toen een streep door dat deel van het bestemmingsplan gegaan. Met de komst van de nieuwe burgemeester waren er geen problemen meer. We hebben trouwens uitstekende betrekkingen met hem en de gemeenteraad."

Dorpskerkje van Oosterburen

Schiermonnikoog . . . sinds mensenheugenis struikelen schoolkinderen over de één na laatste van het bekende rijtje van de Waddeneilanden. De eerste bewoners waren monniken. Zij droegen ongeverfde schapewol van een grijze tint. „ S c h i e r " betekent „ g r i j s " , „ o o g " betekent ,,eil a n d " . Dat w o o r d j e , , o o g " zit ook in ,,eiland": ei is o o g , en dat kan je weer vergelijken met het Engelse „ e y e " . Schiermonnikoog: het eiland van de grijze monniken. Als Friesland in de zeventiende eeuw in de schulden raakt, verkoopt het dit eiland aan de familie Stachouwer, die het eiland tot „ h e e r l i j k h e i d " bevordert o m het vervolgens kaal te plukken. De Bataafse Revolutie sloeg ook over naar Schiermonnikoog: een revolutionair comité probeerde de macht van de Stachouwers te breken. Dat lukte maar voor even. Na het bewind van de Stachouwers werd het eiland particulier eigendom in wisselende handen. De laatste eigenaar was de Duitse graaf Von Bernstorff die bossen op het eiland aanlegde ten behoeve van houtexploitatie. Deze graaf bezat het eiland tot 1945. René Thijssen vertelt de rest: Na de oorlog is het verbeurd verklaard door de Staat der Nederlan-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1979

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1979 - pagina 281

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1979

VU-Magazine | 484 Pagina's