VU Magazine 1979 - pagina 276

10 magame 10 komen, lijkt het of de gelaatstrekken van „Abraham de Geweldige" alsmaar norser worden.

Fallische symbolen Maar Aafke Komter gaat door. Heeft het over dat meisje in de stad op de fiets, waarop een grote,s'//cA:É'r ,,When you are happy, I am happy" . En dat is verkeerd. Dat past helemaal in de ideologie omtrent de vrouw. De opoffering: hun succes is haar succes, hun geluk is haar geluk. Dat is fout, vindt Aafke Komter. Wat liggen de flower-power jaren al weer ver achter ons. All you need is love, weetje-wel. Misschien was dat meisje er wel een laatste exponent van. Een ,,heks" zal ze zich vast niet noemen. ,,De laagste posities die de mannen bekleden zijn nog hoger dan de laagste posities die de vrouw bekleedt'', houdt Aafke Komter de zaal voor. Vervolgens praat ze over de sexe-identiteit die bepaald wordt door het gezin. door de opvoeding. Ze geeft een voorbeeld: , ,Bij de geboorte van een kind hoor je altijd de uitroep: het is een meisje, of: het is een jongen. Maar nooit hoor je: het is een arbeider, het is een kapitalist, een neger, een christen." Ze gebruikt een wat vreemde terminologie: ,,De vrouw neemt gratis, uit liefde de reproductie van de arbeidersklasse op zich." Waarmee ze dan het baren van kinderen bedoelt. Een incident. Een vrouw, keurig gekapt, in een glimjurk met een naamplaatje op betreedt de zaal en loopt op het podium af. Hoorbaar voor de voorste gelederen fluistert ze dat de zaal nu echt ontruimd moet worden. Het is tien voor half drie. Komter: ,,Ja, ik ben bijna klaar. Nog vijf minuutjes." De ,,gastvrouw" loopt terug onder verontwaardigd gemurmureer vanuit de zaal. Haar gezicht verstrakt. ,,Zolang de hand die de wieg schommelt een vrouwenhand is, blijven de tegenstellingen bestaan", zegt Aafke Komter nog, voordat een tweede incident de zaal verrast. Plotseling gaat het doek met het daarop geprojecteerde vignet van het congres de hoogte in. Het majestueuze orgel verschijnt, hetgeen een enkele vrouw de opmerking ontlokt over de orgelpijpen als ,,fallische symbolen". Er is ook applaus, want een deel van de zaal meent dat dit het einde is. De forumvoorzitster protesteert: ,,Dit is een ingrijpen van de schoonmaak-

W^

:Jiit

dienst. Het blijkt dat vrouwenstudies aan de VU niet zo belangrijk gevonden worden. Straks vindt er een promotie plaats, daar moeten we nu voor wijken. Achterin de zaal worden ze heel zenuwachtig. Aafke Komter heeft nog het laatste woord: ,,Ze kunnen onze broeders niet zijn, zolang wij niet ophouden hun moeders te zijn." Nog nafoeterend over het abrupte einde loopt de zaal leeg. Een geheel ander volkje betreedt de zaal. De promotie wordt voorbereid. De pianist gaat alvast achter de klavieren zitten en pingelt wat bardeuntjes. De gastvrouwen komen met stapels proefschriften aangelopen. Studies in severe heart failure, heten de werkjes. Daar gaat het dus over.

Uitdrijvingsritueel De congresdeelneemsters zwermen uit over het hoofdgebouw. Het is tijd voor de facultaire presentaties. Dat wil zeggen, het discussiëren in kleinere groepen over de stand van zaken rond de vrouwenoverleggroepen binnen de verschillende vakgebieden aan de universiteit. De verslaggever neemt de lift naar de

hoogste etage. In de kerkzaal op de 16e verdieping houden de theologievrouwen hun bijeenkomst. Onderwerp is ,,de vrouw in de religies" Een Joodse vrouw, Sauci Bosner, vertelt in het engels van haar ervaringen. Wanneer zij als voorbeeld van de onderdrukte positie van de joodse vrouw in de religie vertelt, dat het een jodin verboden is om de Tora te bestuderen, barst het carillon op het dak boven de kerkzaal los in gebeier. Een blijk van afkeer of van instemming met deze religieuze vooringenomenheid? Na haar vertelt Annemarie Boer over haar ervaringen bij een onderzoek onder Boeddhistische vrouwen in Sri Lanka, het vroegere Ceylon. Boeddha had zo te horen ook al weinig op met vrouwen. Wanneer vrouwen zich met de religie gingen bezighouden, betekende dat volgens Boeddha het einde van de religie. ,,Zoals meeldauw een rijstveld aantast, zo tast de vrouw de religie aan", aldus Boeddha. Bij het onderzoek van Annemarie Boer bleek dat bij de reïncarnatie, zéér belangrijk in het Boeddhisme, vrijwel alle vrouwen in het volgende leven een man wilden worden. Je hoeft dan geen kinderen te baren, ze niet te verzorgen, minder hard te werken. En wat het belangrijkste is: voor een vrouw is het niet mogelijk om Boeddha te worden, eerst moetje dan terugkomen als man. Maar er zit ook een positieve kant aan de godsdienst daar. Bij het uitdrijven van de demon die in de vrouw gevaren is, wat gemiddeld voor iedere vrouw één keer per jaar voorkomt, kan ze zich naar hartelust afreageren. Bij een dergelijk uitdrijvingsritueel is het hele dorp aanwezig. De vrouw kan ongestoord alles en iedereen die haar niet bevallen, voor rotte vis uitmaken, het immers niet zijzelf die spreekt, het is de demon. Vooral haar man krijgt er bij zo'n nachtelijke sessie behoorlijk van langs. Niets wordt haar aangerekend, ze is immers ,,gek". De volgende ochtend, na de ceremonie die de hele nacht duurt, is ze helder en voldaan. Ze kan er weer een jaartje tegen. De verslaggever neemt een kijkje in de crèche op de begane grond. Dat is pech, de zaak zit dicht. Het enige kind dat van de opvang gebruik gemaakt heeft, is al door de ouder opgehaald, verneemt hij.

Feministische wetenschap De facultaire presentaties elders in het gebouw. De vrouwengroep sociaalculturele wetenschappen (sociologen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen