VU Magazine 1979 - pagina 301

Wl magamte 35

Prof. Arts verloor kort geding tegen VU Prof. dr. M. F. Th. Arts heeft het kort geding verloren, dat hij tegen de Vereniging voor Wetenschappelijk Onderwijs op Gereformeerde Grondslag had aangespannen omdat hij de competentie betwistte van het bestuur van het VU-ziekenhuis een regeling te treffen inzake het abortusbeleid (zie VU-magazine, juni '79). Donderdag 31 mei deed de president van de Amsterdamse rechtbank mr. W. Borgerhoff-Mulder uitspraak. Prof. Arts beriep zich op een afspraak die bij zijn benoeming zou zijn gemaakt, dat hij de verantwoordelijkheid zou dragen voor de afdeling verloskunde en dat op die afdeling abortus provocatus niet zou plaats vinden anders dan bij een levensbedreigende situatie. ,,Eiser heeft het bestaan van een dergelijke duidelijke afspraak echter tegenover de ontkenning zijdens gedaagde, geenszins aannemelijk kunnen maken", stelde o.a. de rechtbankpresident in zijn uitvoerige uitspraak. Prof. Arts gaf een perscommuniqué uit waarin hij meedeelde de uitslag te betreuren. ,,Meer dan door de uitspraak zelve is Prof. Arts geschokt door een deel van de argumentatie", zo liet hy weten. ,,Als een Bestuur van een Academisch Ziekenhuis een zodanige verantwoordelijkheid heeft inzake in wezen medische handelingen dat aan een klinisch hoogleraar binnen de onder hem ressorterende afdeling dwingend een medisch beleid

een paar tientallen jaren is doorgegaan dan heeft men een gevoel van: de ander is altijd vijandig, ik moet altijd uitkijken wat de ander vindt en zegt, want. . . Sommigen worden daardoor poeslief, die gaan je paaien. Een ander vlucht en een derde wordt agressief. Bekende reakties op ,,de vijand", de vijandsrelatie. Dat zijn er relatief veel. - Hoeveel transseksuelen zijn er in Nederland? De Vaal kende er zo'n 150, wij denk ik 500. elders in het land zijn er nog een 100 en dan heb je het zo'n beetje. - Is dat niet het topje van een ijsberg? Een poosje geleden was dat, denk ik, wel zo. Maar nu het zo snel teruggelopen is dit jaar, vraag ik me af of er nog zo ontzaglijk veel onbekende transseksuelen rondlopen, ook omdat de cijfers die we hebben behoorlijk overeenkomen met de cijfers uit het buitenland. Het zou wel kunnen meevallen. Maar met zekerheid weet je dat niet. - Wat me opvalt is dat er veel meer mannelijke transseksuelen zijn dan vrouwelijke.

Prof. Arts (rechts) en z\jn advocaat bij het kort geding kan worden opgelegd, dan is de positie van de klinisch hoogleraar binnen het Academisch Ziekenhuis als zodanig in het geding", zo meende prof. Arts. Hij besloot tot hoger beroep.

Ik vind juist dat er relatief vrij veel vrouwelijke transseksuelen zijn. Bij bijna alles wat onder de noemer seksualiteit valt is de overmacht van de mannen reusachtig. Ik denk dat dat met onze cultuur te maken heeft, ik sluit ook niet uit dat het biologisch bepaald is, homofilie bijvoorbeeld. Ik weet het niet. Ik vind het juist opvallend: de tendens is bij ons 1 op 3, in Zweden ligt het nog wat dichter bij elkaar - en dat is veel hoor, voor iets dat een seksueel herkenningspunt moet hebben. Transseksualiteit is niet een echt seksueel probleem. Het is geen pedofilie. Dat is een fout die vaak gemaakt wordt. - 't Zijn mensen met alleen een biologisch probleem. Ja. Het klopt niet voor hen. Het gaat hen niet om beleving van sex. Want als ik tegen een transseksueel zeg: ik geef u pillen waardoor uw seksuele gevoelens een flinke tijd weggaan dan hebben de meesten daar geen bezwaar tegen, geen fluit. Die seks doet ze toch niets. Dat hoefje tegen anderen niet te zeggen.

- Wanneer ontdekt een transseksueel dat haar of zijn lichaam niet klopt? Bijna altijd in de kindertijd. Dan is het waarschijnlijk nog heel naief, in de zin van: meer bezig zijn met meisjes, spelen met meisjes. Het hangt van de gezinssituatie af of ze zich ook verkleden. Vaak hebben ze belevenissen bij 'n communie, of een toneelstukje, als ze voor een meisje moeten spelen en zich moeten verkleden. Dat herinneren ze zich als een heel indrukwekkende belevenis. Ik denk dat iedereen wel 'es zoiets overkomt, alleen men vergeet dat. En transseksuelen weten dat vaak nog heel bewust. Op de lagere school zie je ze vaak met de verkeerde groep -meespelen. Dat geeft vaak problemen, niet altijd gelukkig. En in de puberteit begint helemaal het onbegrepen zijn. Ook voor zichzelf. Je krijgt dan vaak dat ze een tijd homofilie proberen. Dat klopt dan ook niet en dan proberen ze een huwelijk om het op die manier weg te krijgen. En dat verkleden, dat gaat toch maar door. - Is transseksualiteit moeilijk te onderscheiden van travestie?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen