VU Magazine 1979 - pagina 271

yn magaTJne 5 Plan-Vondeling Gaan we ervan uit dat ook de journalist niets menselijks vreemd is, dan mocht van die zijde geen uitbundig applaus worden verwacht toen op 2 mei Kamervoorzitter Vondeling in een oplage van 25.000 een folder het land instuurde, waarin in wervende taal bekend werd gemaakt dat voor de abonnementsprijs van ƒ 1680,- per jaar een aansluiting verkregen kan worden op het luidsprekernet van de Tweede Kamer. Wie is blij op de vingers gekeken te kunnen worden? Ook is de pers niet de eerst aangewezene om de aandacht te vestigen op eigen tekortkomingen. Tegen het plan valt uiteraard niets in te brengen, maar 't is toch zeker iets van meer betekenis dan - een ,,o;7 zichzelf buitengewoon aardige idee," zoals Trouw (3 mei '79) commentarieerde in een beschouwing, die niet gewijd was aan het plan, maar aan 'n opmerking die Vondeling gemaakt zou hebben over de mogelijkheid tot het uitzenden van ,,samenvattingen," waarover helaas in de berichtgeving van het blad die dag niets is terug te vinden. Gepruttel dus tegen 'n kennelijk nog niet bestaand detail van het plan. Wat Vondelings folder annonceerde, is overigens een wat magere uitvoering van het idee - Van Mieiio. Geen televisie, alleen geluid en dan ook nog tegen betaling van ƒ 140,-per maand, buiten de eenmalige aansluit-

kosten van ƒ 200,-. Een particulier komt er dus niet aan te pas. Dit is wel het geval in die gebieden waarin kabeltelevisie- exploitanten er wel wat inzien om het geluidssignaal over te nemen (per abonnee zal dat niet meer dan een paar cent behoeven te kosten). Op dit idee kwam men - vreemd genoeg - pas later, hoewel dit pas begint te lijken op echte kiezersinformatie. Maar verstoken van dit gerief blijft dan nog de burger in gebieden waarin geen kabelnet ligt of waarvan de exploitant er om de een pf andere reden niets in ziet. De vraag rijst waarom niet gekozen is voor de meest simpele vorm van verspreiding van het signaal nl. kosteloos via de ether. Op 'n bepaalde golflengte kan dan iedereen horen wat er in het parlement gezegd wordt. De enorme kapitalen die uitgetrokken zijn om de burgerij te intereseren voor de Europese verkiezingen, hebben de indruk gewekt dat de overheid iets over heeft voor het functioneren van de democratie. En duur behoeft een Binnenhof-zender niet te zijn: programmakosten ontbreken. Wel zal de Omroepwet iets moeten worden aangepast. Belangrijk is dat dan ook het juiste principe is doorgetrokken dat de overheid geen entreegeld heft voor het volgen van openbare vergaderingen. Het plan-Vondeling bevat een bepaling, die vanuit dit gezichtspunt verwerpelijk lijkt. Bepaald is (vermoedelijk met het oog op lokale kabelnetten)

dat het aangeboden signaal het pand waarin de aansluitdoos is aangebracht, niet mag verlaten, behalve met toestemming van de Tweede Kamer en tegen een ander tarief dan ƒ 140,per maand. Het lijkt erop dat het parlement hier begint handel te drijven met het geluid van Den Uyl, Lubbers, Marcus Bakker enzovoorts, en dat is strijdig met het openbare karakter van de Kamervergaderingen. Het signaal zelf dient ter vrije beschikking te komen van elke burger, zonder enige beperkende voorwaarde. Meer dan huur telefoonlijn en aansluitkosten mag geen abonnee in rekening gebracht worden. Het programma zelf mag niet door het parlement worden verhandeld omdat niemand daarop auteursrechten kan doen gelden. Tegen een speciaal tarief voor kabelnetten dienen dan ook bezwaren te worden aangevoerd van principiële aard. Gezien het publieke belang van de zaak zou integendeel aan lokale kabelnetten juist een gratis aansluiting moeten worden aangeboden. Te denken is zelfs aan een verspreidingsverplichting van het signaal door kabeltelevisie-exploitanten. Het mag niet voorkomen dat 'n geheel gebied verstoken blijft van deze mogelijkheid om zich te informeren over het parlement, omdat de lokale exploitant er om wat voor reden ook, niets in ziet.

Monopolie Het monopolistisch karakter van kabeltelevisienetten kon op den duur nog wel eens heel wat problemen gaan opleveren, want wie maakt uit welk signaal de aangesloten burgers wel en NIET gaat ontvangen? Het is weinig aannemelijk dat dit overgelaten zal worden aan de privé-smaak van de exploitant. Wanneer de figuur zich voordoet dat een aantal kabelnetten wel en een aantal andere niet aangesloten wordt op het luidsprekernet van de Tweede Kamer kan de discussie losbranden. Beslissend kan natuurlijk nooit zijn de persoonlijke kijk van de exploitant op het belang van een en ander. In zijn folder laat Vondeling doorschemeren dat uitbreiding van de mogelijkheid voor de burger om direct kennis te nemen van wat in het parlement wordt gezegd, in bepaalde gevallen wel eens van invloed kon zijn op de besluitvorming. Wie echt ,,bij" wil zijn, moet daarvoor thans naar Den Haag reizen en dat kost veel tijd. De

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen