VU Magazine 1979 - pagina 169

nl maguTine 35

rondlopen (soms zelfs hollen) met het standbeeld van de opgestane Christus een Grieks-orthodoxe oorsprong zou kunnen hebben. Op de processies kom ik nog terug. Italiaanse deegwaren (spaghetti, etc.) zijn erg populair op Malta, evenals Engelse thee en Schotse Whisky. De Maltezer koffie smaakt net zo slecht als de Engelse. Schooluniformen, schoolbussen, brievenbussen en het linkse verkeer blijven ons aan het vroegere Britse bewind herinneren. Helaas interpreteren de Maltezen de verkeersregels op geheel eigen wijze. Dit maakt het autorijden op Malta een hele ervaring voor buitenlanders, die wel even moeten wennen aan het nemen van risico's en de daaruit voortvloeiende kantjeboord-situaties. De Maltezer wegen lenen zich overigens niet bijzonder voor snelverkeer en ik heb er een stel schokbrekers versleten. Van blaaspijpjes heeft men er nog niet gehoord en op een dorpsbruiloft kon ik eens een pils aanslepende brigadier er niet van overtuigen dat het nog naar huis (± 20 minuten) moeten rijden een excuus was voor het weigeren van verdere alcoholische consumpties, 's Mans conclusie was dat, zolang ik niemand omver liep. ik ook niemand omver zou rijden. De winteruniformen van de politie zijn overigens op de door een pet vervangen helm na. volledig identiek aan die van de Britse bobbies, 's Zomers dragen ze echter vage groene hemden en broeken. Britse toeristen voelen zich snel thuis met opschriften als ,,Arthur's Bar", de ,,Wimpy" en de ..British Dispensary" (apotheek). En toch, ondanks deze, en veel meer. duidelijk vreemde en relatief late invloeden, zijn de Maltezen erin geslaagd hun eigen cultuur redelijk in stand te houden. De vreemde elementen hebben het eigene niet aangetast. Hoe dat in zijn werk gegaan is, zou hier te ver voeren. Laat ik volstaan met een verwijzing naar het oog van Osiris, geschilderd op de boeg van een Maltezer dghasja (vissersboot).

die ergens zijn oorsprong heeft gevonden in een oeroud stadium van de Maltezer cultuur.

Religie De rooms-katholieke apostolische religie is de godsdienst van Malta volgens de grondwet van de republiek. Er is nauwelijks een Maltees te vinden, die niet gedoopt is volgens de katholiekeritus. Indebewoondestreken vindt men overal wel een kerk of een kapelletje om de hoek. Men komt er altijd wel een geestelijke of een nonnetje tegen, gekleed in traditionele pij. habijt, of zwart pak met een rond boordje. Ook op weekdagen is er een aanzienlijk misbezoek, een opvallend verschil met andere Latijnse landen in Europa. Op Witte Donderdag bezoeken veel Maltezen zeven prachtig met bloemen versierde rustaltaren. De vastenpreken worden druk bezocht. De sacramenten worden trouw ontvangen. Maandenlang stond een groepje lokale fraters aan de top van de Maltezer hitparade met een semi-religieus lied. Er worden kruisjes geslagen voor men in de zee duikt, of voor men de motor van

zijn. vaak heel oude. bus of vrachtwagen start. Straten, huizen of vrachtauto's dragen de naam van een heilige. Lo heette de tankwagen, die in ons dorp de beerputten kwam legen (vaak pas als ze al overstroomden) St. Anthonius. bijgenaamd St. Anthonius de stinker. Men kent namelijk diverse heilige Anthoniussen. Veel bussen zijn versierd met bidprentjes en fraaie opschriften als Ver- , . ^ bum Dei Caro Factum est of In God we trust (We vertrouwen op God). Nu kan

Naam beerputreinigingsauto: ,,St. Antonius de stinker"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen