VU Magazine 1979 - pagina 377

Wl magazine 23

De tabdlen der rechtvaardigen Maar liefst 37,3% van de genieters van hogere inkomens aan de VU is om te nivelleren bereid een stap terug te doen, volgens het onderzoek van Marianne Frantsen. De vraag werd augustus '76 gesteld zonder enige samenhang met de werkgelegenheidsproblematiek. Niet onmogelijk is dat dit percentage nog hoger had gelegen wanneer hen gevraagd was een stap terug te doen wanneer het zeker was dat daardoor bij de VU een flink aantal werklozen aan werk zou kunnen worden geholpen. Kan dat? Zet dat zoden aan de dijk? En hoeveel dan? Drs. A. van Noord (econoom), bibliothecaris Economie, ontwierp voor VU-magazine een tweetal nieuwe salaristabellen die op het redactiekantoor al snel de namen kregen van tabel der rechtvaardigen en tabel der zéér rechtvaardigen. Keurig voerde de computer de opdrachten uit die hem werden verstrekt. In beide gevallen werd berekend hoeveel ruimte er zou vrijkomen voor het benoemen aan de VU van werklozen, zonder dat het Rijk meer geld behoefde uit te trekken voor de post: Salarissen VU. Omdat blijkens het onderzoek enkele geënquêteerden werden aangetroffen die voor vergroting van inkomensverschillen zijn, werd ook een salaristabel ontworpen, die overeenkomt met hun wens. Voor dit geval werd becijferd hoeveel mensen er aan de VU zouden moeten worden ontslagen als het Rijk niet bereid zou zijn dieper in de beurs te tasten. Deze cijferreeks kreeg de naam: tabel der onrechtvaardigen. Van Noord ging als volgt te werk bij het ontwikkelen van deze denkmodellen: eerst becijferde hij aan de hand van de sinds 1 juli 1979 geldende tabellen de netto salarissen. De netto salarissen daaronder verstaat hij het salaris (van een ongehuwde werknemer) waarvan de loonbelasting is afgetrokken. Daarna ging hij na wat de laagstbetaalden aan de VU verdienen en wat de hoogstbetaalden. Daarna ging hij na hoe de verhouding was tussen wat de laagstbetaalden aan de V.U. „schoon in 't handje" krijgen en wat de hoogstbetaalden. Deze verhouding bleek te zijn 1:3,4. Dat leek 'n verrassend cijfer op het eerste gezicht. Menigeen had verwacht dat er een groter verschil uit de bus zou komen, wellicht ook omdat in meniger herinnering was blijven hangen dat het kabinet-Den Uyl eens in een nota een netto-verhouding in de ambtelijke salarissen van 1:5 acceptabel had geacht. Zou het kabinet-Van Agt zonder dat iemand het in de gaten had gehad ...? Dit is niet het geval, al is er in de laatste jaren wel iets genivelleerd. Den Uyl had het over alle ambtelijke salarissen en Van Noord lette slechts op wat aan Universiteiten wordt verdiend. Hoeveel hoogleraren ook mogen verdienen, buiten de Universiteit treft men nog hoger betaalden aan bij

het Rijk. Verder rekende Den Uyl de vakantietoeslag wel mee en Van Noord niet. Bij de Universiteit bleek het dus te zijn: 1:3,4. De computer kreeg vervolgens opdracht tabellen te ontwerpen voor de rechtvaardigen (1:3) en voor de zeer rechtvaardigen (1:2V2) en voor de onrechtvaardigen (1:4). De eerste twee tabellen nivelleren en de laatste denivelleert. De computer kreeg te horen dat hij moest afblijven van het minimum-loon. Daarop mocht niet worden gekort. En voorts dienden de correctiepercentages een progressief karakter te dragen: hoe hoger het inkomen, hoe sterker de procentuele correctie.

Willekeurig Uiteraard kan men vele andere manieren verzinnen om te nivelleren (men kan b.v. het minimumloon willen optrekken) en het staat ook iedereen vrij om b.v. een verhouding 1:2 voor te staan (twee VU-geënquêteerden bleken voorstander van gelijkheid van alle inkomen in Nederland); de keuze's 1:3 en 1:2V2 zijn vrij willekeurig, maar dat kan ook opgemerkt worden over de thans geldende verhouding 1:3,4. Het staat dus iedereen vrij om andere modellen te verzinnen, afhankelijk van wat men persoonlijk rechtvaardig acht.

Schema Op de pagina's 20 en 21 is het resultaat te zien van het rekenwerk van Van Noord. De meeste mensen, die bij de Universiteit werken, kunnen zichzelf ergens terugvinden in het schema als ze het nummer van hun schaal weten. Dat geldt ook voor anderen, die bij een overheidsinstelling of semioverheidsinstelling werken. En nauwkeurig is ook voor iedereen na te gaan welke de gevolgen in zijn of haar geval zijn bij invoering van een der alternatieve tabellen. Een spelletje? Akkoord. Maar dan wel een zelfkennis verrijkend spelletje. Meent men wat men meent te menen? Het is opvallend met hoeveel scepsis gereageerd wordt op uitslagen van onderzoeken als van Marianne Frantsen. Hoewel de gestelde vragen duidelijk selecterend werkten, is de eerste reactie van menigeen: Haha, dat zéggen ze nu wel op een enquête-formulier, maar ondertussen... Als puntje bij paaltje komt...

Werkgelegenheid Na de drie alternatieve schalen te hebben ontworpen, becijferde Van Noord de gevolgen die toepassing ervan voor de werkgelegenheid zou hebben op de VU. Anders gezegd: hoeveel mensen met een inkomen dat bij de universiteit als het gemiddelde geldt, zou de VU in dienst kunnen nemen bij invoering van een van de nivellerende schalen en hoeveel mensen dienden te worden ontslagen, wanneer de denivellerende schaal van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen