VU Magazine 1979 - pagina 342

Vu magazine 32 debatten over kernenergie, een autoriteit dus. In het verleden had hij zich steeds een gematigd voorstander van kernenergie getoond. Tot ieders verrassing gaf hij aan de moratoriumgedachte te ondersteunen, maar deze te binden aan een periode van vijfjaar. Spoedig daarna werd besloten het voorstel in stemming te brengen en de debatten te besluiten. Ruim tweederde van de aanwezigen bleek het voorstel te steunen. Een pikante bijzonderheid was dat de Russen, die eerder op de conferentie kernenergie als onontkoombaar hadden gezien, vóór het moratorium stemden. De redenen voor deze plotselinge ommekeer zijn onduidelijk. De Derde wereldvertegenwoordigers stemden verdeeld, maar in meerderheid voor. .Sommigen van hen zeiden dat het Westen hen voor de zoveelste keer een kunstje had geflikt. ..Nu hebben we een technologie die de energieproblemen kan oplossen, maar omdat 't Westen er moeilijkheden mee heeft, staan ze niet toe dat wij er mee gaan werken. Bovendien geen kernenergie voor het Westen betekent dat de run op onze grondstoffen blijft doorgaan en daarin ligt een belangrijke oorzaak van de uitbuiting. Eerste klas technologie gaat altijd onze neus voorbij, en wij worden afgescheept met tweede en derderangs technologieën!"" Ja. . . daar word je wel een beetje verlegen van. 'f och geloof ik dat het aannemen van de moratoriumgedachte een verstandig besluit is geweest. De aansporing is gedaan zich in brede kringen te bezinnen en te ontdekken dat het toch wel merkwaardig is dat veruit het meeste geld naar kernenergie gaat en zo weinig naar het onderzoek naar zonne-energie. Verder kunnen we zoeken naar besparingsmogelijkheden om zo de groeiende energie-behoefte af te remmen. Bovendien betekent 't een belangrijke morele ruggesteun voor aktiegroepen in b.v. Nederland en West-Duitsland. f^et moratoriumbesluit krijgt een extra dimensie vanwege 't feit dat het tot stand kwam in het hol van de leeuw n.l. het MFI. Verder denk ik dat de Wereldraad gedwongen wordt in haar standpuntsbepaling t.a.v. kernenergie, dat tot nu voorzichtig vóór was, een stapje verder te gaan en een voorzichtig neen moet gaan uitspreken. Officieel was de vergadering geen bijeenkomst van de Wereldraad van kerken, de conferentie was alleen door de wereldraad georganiseerd. Dit gege-

ven maakt de aangenomen resoluties van een betrekkelijke waarde. Er was ook een resolutie m.b.t. kernbewapening, een onderwerp dat aanvankelijk in het geheel niet op de agenda stond. Tot veler verbazing moet ik zeggen. Dat het er alsnog op kwam. is mede te danken aan de druk die werd uitgeoefend door een alternatieve conferentie die gelijktijdig, en ook op het MIT terrein, werd gehouden. ,,Plowshare" (ploegschaar) was de naam. Deze was georganiseerd door een aantal Amerikaanse vredesen milieugroepen en door de studentenpastores van het MIT. Via vlugschriften en persoonlijke kontakten werd het mogelijk in samenwerking met officiële conferentiegangers een debat over kernbewapening en de bewapeningswedloop in te lassen. Kernenergie en kernbewapening liggen dicht bij elkaar. Daarom is het altijd weer merkwaardig om te zien hoe gemakkelijk voorstanders van kernenergie zich als vanzelfsprekend tegen de bewapeningswedloop verklaren alsof het een niets te maken heeft met het ander. De eerder genoemde prof. Rose b.v. hoorde bij de initiatiefnemers van de resolutie, die met volstrekte unanimiteit werd aangenomen. De resolutie pleit in grote lijnen voor voortzetting van de SALT-besprekingen om tot wederzijdse matiging in de bewapening te komen. Een open deur, kan men zeggen. Aanvankelijk werd gepleit voor eenzijdige slappen tot ontwapening, maar dat voorstel maakte in het gematigde klimaat geen schijn van kans. Misschien ook wel terecht, als je ziet wat er in die twaalf dagen allemaal moest worden besproken. De onderwerpen waren stuk voor

Ook prof. d r . H. Verheul frechts), nieuwt rtt tormagnirjcas van de VU, sprak op de conferentie in RiysUtn.

Stuk zo gecompliceerd, dat verdergaande resoluties alleen al daarom onverantwoord zouden zijn geweest.

Bundel De rapporten van de sekties zullen door een redaktie worden bewerkt en samengebracht in een bundel, die waarschijnlijk volgend jaar zal verschijnen. In het kader van dit beknopte artikel heb ik mij moeten beperken tot enige hoofdpunten. Zo ontbreekt de ruimte om nog in te gaan op kwesties rondom erfelijkheidsonderzoek fb.v. DNAtechnologie) en ontwikkelingen op het gebied van de informatiewetenschappen. Al met al is het goed geweest dat de Wereldraad deze conferentie heeft gehouden. Een groot stuk historisch geworteld wantrouwen tussen wetenschap en geloof en andersom kon worden bediskussieerd. En wellicht is de afstand kleiner geworden. In het kernenergiedebat zijn b.v. verschillende wetenschappers, naar bleek, voor het eerst sterk beïnvloed door de ethische categorieën waarin door anderen werd gedacht. Wellicht is een stukje eenzijdigheid doorbroken. Andersom zullen theologen onderde indruk zijn geraakt van de enorme hoeveelheid technische kennis en inzicht van anderen. Veel konkrete resultaten konden niet worden verwacht. De kernenergiekwestie is een konkreet resultaat waar we m.i. blij om mogen zijn. Of nationale regeringen zich er wat van zullen aantrekken is een andere kwestie. Maar heeft de JPSS, de Just, Particapatory and Sustainable Society wat meer inhoud gekregen? Gevreesd moet worden van niet omdat de machtsvraag te veel bleef liggen en ideologische diskussies nauwelijks werden gevoerd, al was met name uit de Derde Wereld, veel terechte kritiek op 't gedrag van multi-nationals en de onwil van het Westen om metterdaad zorg te dragen voor een verkleining van de kloof tussen arm en rijk. De argwaan van de Derde Wereld t.o.v. de rijken wordt groter. Wat dit betreft vormde deze conferentie geen uitzondering op andere internationale conferenties (Unctad, FAO), 't Is eigenlijk tragisch om te zien dat 't optimisme, dat doorklonk in begrippen als kleinschaligheid en self-reliance, afneemt. Na de konferentie had ik zelf het gevoel dat het denken op dit punt de laatste jaren geen stap verder is gekomen. Inteliektuele armoede. Maar ook politieke onwil, vanzelfsprekend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen