VU Magazine 1979 - pagina 248

magazine 26 hij een afschu\A. Maar ,,echte godsdienstzin", geschoeid op de leest eener „verdraagzaamheid"" die alles verdroeg, ja. die moest met hand en tand vastgehouden. En hij. man van eer en invloed, zou wel zorg dragen en toezien dat het in ons goede Nederland nooit of nimmer tot een overweldigend indringen van ,,het ongeloof kwam. Want ,,ongeloof". ook daar hadden ze den schrik van. ..Dweeperij" was hun de Scylla, ,,Ongeloof' de Charybdis, en tusschen beide klippen zeilde de ,.echte godsdienstzin'" veiiiglijk met conservatieve bedaardheid door. Althans zoolang het ,,goud uit Indië" de ranke boot nog niet te zeer bezwaard had! Maar zie. toen de millioenen kwamen, en met die millioenen de volstrekt ongeloovige Oud-gasten-cóterie. toen keerde dit blaadje. ,,Ongeloof' was wel erg. maar ongeloof van een ,,man in het goud gezet"" viel niet zoo op. Het hinderde wel; maar men kon immers doen alsof men het niet zag? En zoo is het gebeurd, dat de conservatieve partij, die nog in 1853 een beslist ,,Protestantsch-Christelijk" uniform droeg, in een tijdsbestek van hoogstens twintig jaren verloopen is in een materiëele coterie, die Jarenlang een Jood tot haar woordvoerder koos, die mannen van het meest volstrekt ongeloof in haar midden telde, en openlijk afficheerde, dat o.a. ook tot haar hoorden: de geesteskinderen van den Paus. Maar juist deze stuitende gedaanteverwisseling gaf aanleiding, dat een klein groepje mannen, die onder den invloed van het Réveil hun Christelijke belijdenis verdiept zagen, meer dan vroeger nadruk begonnen te leggen op het met name noemen van het Christelijk element ook bij de politiek. Op het politiek terrein zelf bleven ze conservatief. Conservatief in hun opvatting van den Staat. Conservatief in hun denkwijze over den volksinvloed. Conservatief in hun finantieel stel-

sel. Conservatiefin hun verhouding tegenover de sociale quaestie. Door en door Conservatief zelfs in zake onze Koloniën. Maar bij en behalve dit starre Conservatisme, wilden ze nu dan toch eens meer rekenen dan dusver met het ..Christelijk element""! b.v. in zake onderwijs, door mét ons partij te kiezen tegen de ,,secte-school der modernen"". Nu zou men zeggen - niet waar? - dat is uitnemend I Laat die heeren in uw midden toel Ontvang ze met beide armen. Nu reeds zóóver. komen ze strakts licht verder, en staan ze eerlang geheel aan onze kant. Welnu, dat zeggen dan ook wij. Zulke heeren af te stooten.

zouden we onbeleefd, onpolitiek, en wat erger nog is. hoogst onbroederlijk vinden En waar zulke heeren toonden, met ons te willen samenwerken, ons zochten en ons steunden, hebben we ons nooit anders dan naar dienzelfden regel gedragen. Maar wat is het, waartegen we opkwamen en nog opkomen' Is het tegen een lokken van deze toenaderende vrienden'' Tegen een beleefd bejegenen van deze aankomende gasten'^ O neen. niets er van. Maar hier verzetten we ons tegen en zullen we ons tegen blijven verzetten, dat men ons toeroept: ,,Zie. die Conservatieve heeren met een Christelijk element, dal

Amerikaanse rechter beslist:

Ook Indianen zijn menselijke wezens Washington, 22 mei - De rechter Dundy te Owaha heeft juist een beslissing gegeven, die historisch zal worden, en een ommekeer teweegbrengen in de regeeringspolitiek, tegenover de oorspronkelijke landsbewoners. Hij heeft beslist, dal de Indiaan rechten heeft die de blanke moet ontzien, en is door al de spitsvondigheden der regeering heen. tot het feit der zaak doorgedrongen. Volgens hem heeft de Roode man evenveel aanspraak op leven, eigendom en vrijheid als de blanke. Hij ontzegt de regeering't recht de Indianen naar't Indianengebied te verplaatsen tegen hun wil. en beveelt eindelijk loslating der gevangen Indianen over wie zijn uitspraak loopt. Ziehier de zaak. In 1858 verkregen de bevriende Povea-Indianen. bij verdrag met de regeering, een stuk land aan de Missouri, en ruilden een deel er van in 1865. Zij leefden er vreedzaam, bebouwden hel. stichtten er huizen, scholen en kerken. Voor eenige jaren werd hun onverwachts beduid, dat hun land aan de

Sioux was afgestaan, en zij naar't Indianengebied moesten trekken. Zoo goed wisten de Indianen, dat een beroep op de rechtvaardigheid der regeering en haar verdrag niet zou baten: zoo vreedzaam waren hun bedoelingen en voor zover zij zelf reeds beschaafd waren, gehoorzaamden zij zonder protest. Maar de verwisseling van "t koude Dakota voor't heete Indianengebied deed binnen vier maanden 158 van de 700 die de reis deden sterven. Ten laatste trok ..De Staande B e e r ' , een hunner opperhoofden, wanhopig over den dood zijns beminden zoons, met 30 der zijnen naar Dakota terug. In Nebraska werden zij door den Owaha-stam vriendelijk ontvangen, zetten zich daar neer en wilden den oogst juist binnen halen, toen generaal Crook met zijn soldaten kwam. Hij nam op last van"t Indianenbureau hen gevangen, om hen met geweld naar't Gebied terug te brengen. Wegens ziekte werd hun vergund voorlopig op ton Owaha te blijven, en daai beriepen zij den 8en Aprii

is nu 'rechts' ten voeten uitl Op politiek gebied vragen we allereerst, wat iemands politieke geloofsbelijdenis is; en al was iemand nu ook hyper-gereformeerd in hei kerkelijke, zoo lang hij op politiek terrein als een Conservatief blijft staan, is hij van de onzen niet en mogen wij hem niet onder de onzen rekenen! Niemand komc ons dus meer aan met dal verkapte ..rechts"" Dat is een woekerplant. die langs onze stam wil opkruipen, om straks onze beste levenssappen weg te zuigen, en die we ons dus heusch wel wachten om ooit aan te zien voor een der beide stammen, die opschoten op den wortelstoel van ons antirevolutionair beginsel

zich op het Habeas corpus (het recht om te onderzoeken, waarom iemand wordt gevangen gehouden). Bekwame rechtsgeleerden traden voor hen op, en de regeering was zoo geheel onmachtig haar willekeurige daden te rechtvaardigen, dal de districtsprocureur ten laatste tot de laffe uitvlucht werd gedwongen: dal de Roode man geen rechi op een Habeas corpus heeft. De mannelijke, eerlijke beslissing van rechter Dundj. die niets meer dan eenvoudig rechtvaardig is. heefi veel verwondering gewekt. Het Departement van Oorlog heeft zich naar Dundys I uitspraak gevoegd, maar I ook in andere gevallen komt I nu de regeering voor de InI dianen op I Dal zij den moed heett een I kabinets-besluii uil te vaaidigèn ten gunste van den Rooden man en tegen de blanke indringers, bewijst reeds dat de ,,groote Vader"" (de president) eindelijk ontwaakt tot de overtuiging, dat ook zijn Roode kinderen menschelijke wezens zijn Dal zij niet meer doodgc jaagd mogen worden albeesten inl woud. maar beI schermd aan leven, vrijheid I en eigendom, als iedereen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen