VU Magazine 1980 - pagina 412

Conferentie van de „sub-unit for Dialoge with People of Living Faiths and Ideologies" (DFI) van de Wereldraad van Kerken in Chiengmai, Thailand, April 1977. Links D.F.t.-directeur dr. S. J. Samartha. Rechts D.F.I.-voorzitter prof. dr. D. C. Mulder.

gaat dan verder met te stellen dat er in zulke zendingsactiviteiten terughoudendheid moet worden betracht Dat betekent niet dat ze moet worden stilgezet maar wel met grote wijsheid en voorzichtigheid bedreven. Vervolgens wordt een positieve uitspraak gedaan: we moeten bevorderen dat het juiste begrip ontstaat over eikaars geloof, leer en levenshouding". In zijn boek „De renaissance van de islam" vertelt prof. Wessels iets meer over deze ontmoeting en de daaropvolgende verwarring. Op deze bijeenkomst werd ook besloten dat in 1981 een wereldwijde conferentie zal worden gehouden over het onderwerp: hoe vreedzaam samen te leven. Stemmen de opvattingen over wat gerechtigheid is, in islam en christendom daarover voldoende overeen? Voor wie daarover wat meer wil weten is zojuist een Nederlandse vertaling verschenen van een andere publikatie uit de hoek van de VU. De eerste, Engelse, editie \/ar\ „Sociale gerechtigheid in de islam" geschreven door drs. H. Mintjes (thans in Pakistan) werd in 1977 uitgebracht door het Instituut voor Godsdienstwetenschappen van de VU en het Algemeen Diakonaal Bureau van de

Geref. Kerken. Wie zich een voorstelling kan maken van de inhoud van een eventueel boekje „Sociale gerechtigheid in het christendom", weet meteen wat hij in de studie van Mintjes aantreft. Men wordt getroffen door de frappante gelijkenis met de verwarring die de gerechtigheidsvraag tot op heden bij christenen oproept. Vrijwel alles wat christelijk Nederland te bieden heeft aan opvattingen en stromingen, heeft een pendant in de islam, tot en met de beweging „Christenen voor het socialisme". Over Mintjes' oordeel tot slot één citaat: „Wie de Koran aandachtig doorleest en daarbij de sociaal-economische achtergrond van Mekka en Medina voor ogen houdt, zal geen moeite hebben Mohammed te erkennen als een sociaal profeet in de lijn van profeten als Amos, met een open oor en oog voor de noden van de arme en verdrukte. Zijn religieuze argumenten zullen een Christen voor het merendeel vertrouwd in de oren klinken. Ook in de boodschap over de rijkdom en zijn gevaren en de sociale verantwoordelijkheid blijkt weer hoeveel religieus erfgoed Christenen en Moslims gemeen hebben. De mens wordt gevraagd te handelen in recht en gerechtigheid voor Gods aangezicht als zijn „kalief" en „knecht", in een houding van dankbaarheid en godvrezendheid. Dat wij die sociale bewogenheid en de wijze waarop deze godsdiensten haar praktisch ten uitvoer legden, vanuit onze moderne maatstaven eerder liefdadigheid dan gerechtigheid noemen, wil nog niet zeggen dat deze godsdiensten in hun wetgeving en moreel appèl niet het vermogen zouden bezitten voortte schrijden van een geïnstitutionaliseerde liefdadigheid naar een situatie waarin metterdaad gerechtigheid wordt gedaan". (BvK)

Moslims willen gebedsruimte in VU

i

Hoe „gastvriendschappelijk" is de VU jegens de moslimarbeiders (in dienst bij de GOM) die sinds jaar en dag de VUpercelen schoon houden? Is er ergens gelegenheid voor hen voor het dagelijkse gebed? Tal van vage verhalen doen daarover de ronde in het VUgebouw. Een hoogleraar theologie ontdekte jaren geleden een moslim schoonmaker, die in zijn kamer lag te bidden. De man schrok hevig, rolde snel z'n matje op en voordat de even beduusde theoloog kans zag een dialoog aan te vangen, had hij zich uit de voeten gemaakt. Ook vakbondsman Van der

Pol (ABVA) trof eens een biddende schoonmaker in de gang. In de „commissie van overleg" heeft hij het punt „faciliteiten voor aanhangers van niet-christelijke godsdiensten" aan de orde gesteld. De Nederlandse Islam Sociëteit heeft contacten met bedrijven over godsdienstige voorzieningen. „£/7 nog nooit heeft enig bedrijf dat geweigerd", zegt de heer Dilmohamed. Geruchten dat de moslims in de VU de kerkzaal op het dak van het hoofdgebouw zouden benutten, bleken niet juist. Stafe Berkani (Marokkaan) die al 10 jaar in het VU-gebouw werkt, deelt VU-magazine

mee dat lang geleden wel een verzoek is gedaan om een aparte ruimte {het liefst een leeg kamertje, kan niet schelen waar; mag ook in de kelder") om tweemaal daags, om 2 en 5 uur, tien minuten te kunnen bidden. Maar tot^dusver kwam deze voorziening niet tot stand omdat de Moslims deze behoefte nog niet sterk genoeg lieten blijken. Er zou wel over te praten zijn, maar hun Nederlandse superieuren hebben er twijfels over of een dergelijke ruimte ook werkelijk zou worden benut. Er is wel tweemaal in de week een cursus Nederlands in de UR-zaal voor buitenlandse arbeiders.

tf

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen