VU Magazine 1980 - pagina 294

magaüne 28

Scherpe Resolutie toch door Koning getekend! Zoo is dan de Scherpe Resolutie toch door Z. M. den Koning geteekend! Driemaal honderd duizend volwassen Protestanten; ruim één vierde van "s lands bevolking vertegenwoordigend; hebben den Koning op het allerdringendst en ootmoedigst en eerbiedigst gebeden: ,,Sire, plaats onder zulk een Wet uw koninklijke handt e e kening nooit"! En schier heel de Katholieke bevolking; veel meer dan één vierde der landsbevolking in aantal; heeft bij eigen smeekschrift, maar niet minder dringend, diezelfde bede herhaald. Door vroede, invloedrijke mannen is aan Z. M. eerbiediglijk onder het oog gebracht, dat doorgaan op den weg, dien Kappeyne had afgebakend, de ontevredenheid in den lande zou doen toenemen. En, waar we vooral aan hechten, de eerste generale verkiezing, na de indiening van het Smeekschrift op het Loo, heeft den Koning getoond, dat zelfs onder de nu nog eenzijdig gegroepeerde kiezers verre de meerderheid tegen de Scherpe Resolutie in verzet kwam. Toch heeft het Z. M. den

Prijsopdrijving, oor eraf 5 juli - Een forsch middel. Te Teheran, hoofdstad van Perzië, hadden de bakkers en slagers onlangs zonder eenige aanleiding de prijzen van brood en vleesch zeer verhoogd. De prinsstadhouder Raib-Es-Sallanet, dat vernemend, ging in groote grimmigheid naar den bazar, liet de bakkers en slagers grijpen, en ettelijken de oorlappen afsnijden, andere met de ooren aan de winkeldeuren spijkeren. De prijzen daalden toen snel. Werd dit barbaarsch middel in het Westen toegepast, hoevelen zouden met geschonden ooren loopen!

Koning behaagd, aan de bede, in deze Smeekschriften neergelegd, geen gehoor te geven; den raad dier vroede mannen niet te volgen; met dien merkwaardigen uitslag der verkiezingen niet te rekenen; en door zijn konifiklijken naam tot wet te verheffen een ontwerp, dat twistappel blijven zal, zoolang het de volksschool in Nederland beheerscht. Over dit droeve feit mogen we niet heenglijden. Getrouw aan onze staatkundige en godsdienstige beginselen, buigen we voor het gevallen besluit het hoofd, als voor een druk, onder Godes bestel ons overkomende. Ook ontblooten we, in weerwil van dit besluit, even eerbiedig als dusver het hoofd voor de macht, die door God over ons gesteld is. En, om alle oorzaak voor verkeerd vermoeden op eenmaal af te snijden, haasten we ons zelfs, er bij te voegen: ons gebed voor de Koning, uit liefde voor Oranje, zwijgt om deze fatale handteekening niet stil. Maar noch onze stille berusting in Gods raad; noch onze eerbiedige onderwerping aan de Overheid als dienaresse Gods; noch onze verkleefdheid aan het Oranjehuis, mag of kan ons ontslaan van de pijnlijke taak, om uiting te geven aan het gevoel van diep teleurgestelde hefde, waarmee ons Christenvolk van dit droef besluit des Konings kennis nam. Ook de Koning mag en moet weten, hoe er in den boezem des volks over zoo gewichtige regeeringsdaad gedacht wordt. Zwijgen zou hier lafheid zijn; spreken is, ook tegenover den Koning, plicht. En dan moet het ons van het hart, dat om drieërlei oorzaak deze daad des Konings het hart van de meerderheid zijner onderdanen met diepe droefheid heeft vervuld. Vooreerst, omdat alle volk

in de lande, dat nog aan God en zijn gerechtigheid vasthoudt, weet, dat de Koning van deze beslissende regeeringsdaad rekenschap zal te geven hebben aan Hem, die ook den Koningen hun kroon schonk, niet opdat de natën van zijnen Christus zouden worden afgetrokken, maar opdat ze den Zoon zouden e eren. Ten andere, dewijl ieder weet, hoe juist onder de nu bedroefde en afgewezen meerderheid der natie, dat deel onzes volks schuilt, waarin de Overheid het hechtste steunpunt voor haar gezag, en het Huis van Oranje, naar heilige tradition, de teederste liefde vindt. Een liefde, die nog bij iets anders dan in den feestroes uitkomt; een liefde, die in het bloed zit en een gebed fluistert op de lippen. Maar ook ten derde, overmits we ons niet mógen ontveinzen, dat de Vorst ditmaal is te kort geschoten in de constitutioneele opvatting van zijn schoone roeping.(...) Het is niet zoo, dat een Koning altijd zwichten moet voor de Staten-Generaal. Stel b.v., de Staten-Generaal vonden goed, om de wet op het huwelijk te herzien in den geest der ,,vrije liefde", zou de Koning, wat er ook gebeurde, zulk een wet dan ooit mogen teekenen?

Verbetering 1 juli - In de Standaard van Woensdag: Artikel Z.-Afrika, kolom 5, reg. 19 v. ond., staat ,,boezemvriend", lees: .,Boerenvriend". leder voelt van neen. Maar dan is hiermee ook beslist dat de Koning tegenover God en zijn volk een eigen verantwoordelijkheid draagt, die door geen Kamerbesluit gedekt wordt, en dus ook een Kamerbesluit kan en soms moet weerstaan. Zulk een geval nu was hier aanwezig. De Koning was in de gegeven omstandigheden gehouden geweest; tegenover de verderfelijke gevolgen van een algemeen geoordeelde gevolgen van een algemeen geoordeelde kieswet; ter wering van partyrannie; met het oog op den socialen toestand van Europa; en gedachtig aan de oorzaak, waarom God zijn Huis verheven had; de invoering der Scherpe Resolutie, zoo al niet te weigeren, dan minstens genomen te verdagen, tot eerst de kieswet in het reine was. Dat het Z. M. den Koning goed heeft gedacht, de tegenovergestelde keuze te doen, vervult ons met diep leedwezen.(. ..)

Russen en Chinezen raken slaags 1 juli - De Russen zijn in Azië ver van gelukkig. Van verschillende zijden komen berichten, die bewijzen dat de oorlog met China reeds feitelijk - en te hunnen nadeel - moet zijn begonnen. Russische troepen zijn door de Chineezen bij den pas van Te rek geslagen. De Russen, door den vijand achter nagezet, leden te Kigil-Kurghan opnieuw de nederlaag, en verloren veel voorraad en levensmiddelen. Het is nog altijd mogelijk, dat men hier met een dier grenstwisten te doen heeft, die voor de wereld van

minder belang zijn. Doch blijkbaar geeft China zijn aanspraken op Koeldja niet op. Engeland heeft alles gedaan om een oorlog te voorkomen, wijl deze door Rusland vooral ter zee zou gevoerd worden, waartoe dan ook reeds een gedachte Russische vloot in de Stille Zee bijeen is. Onder niets echter zou Engelands handel op China zoo lijden, als onder een insluiting der Chineesche havens, 't Zal weldra blijken of de oorlogszuchtige dan wel de vredelievende partij te Peking haar wil heeft doorgezet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen