VU Magazine 1980 - pagina 56

&0 magazine 10 ARP te kunnen stemmen, wat hij vóór de oorlog meer ,,uit gewoonte of bijgelovigheid" had gedaan. Weliswaar stelde Ruppert de vraag of in de verschillende besturen het werknemers^ilement wel voldoende tot zijn recht kwam. overeenkomstig de volkspartijgedachte, en zo werden er meer opmerkingen gemaakt. Wie de notulen leest krijgt echter de indruk dat oplossingen voor de bestaande problemen die nog steeds lagen op het vlak van de aantrekkingskracht van christelijke staatkunde - meer gezocht werden in betere voorlichting dan in verandering van beleid en mentaliteit. Schouten kreeg zelfs complimenten, zoals voor de op handen zijnde reorganisatie van de ARP. Er waren redenen voor een zonniger kijk op de situatie waarin de christelijke organisaties verkeerden. Het bisschoppelijk mandement (mei 1954) was verwelkomd als een signaal Jat mogelijk een einde zou kunnen maken aan de weerloosheid, de apa'hie en de verlamming waar de hele confessionele wereld aan ten prooi scheen te zijn gevallen. Het zelfvertrouwen was er, ook in protestantse kring, door geschraagd. De christelij-

Hervormd Nederland valt elke week weer op

ke vakbeweging kon zich bovendien verheugen over het feit dat de ARP uit haar isolement was gebroken door in 1952 weer deel te gaan nemen aan de regering. In de figuur Zijlstra, ongetwijfeld één van de sterke mannen in het nieuwe kabinet, was uit haar midden iemand naar voren gekomen die kon gelden als een voortrekker van de vernieuwde onderstroom. In ieder geval een man die had bewezen niet bang te zijn om geheiligde wijsheden door te prikken en, zodoende, de bakens te verzetten.

Druk Vanuit het CNV werd ook in latere jaren druk op de christelijke partij uitgeoefend om de handen ineen te slaan en een beter als christelijk herkenbaar sociaal beleid te voeren. Zo organiseerde het vakverbond in 1957 enkele besprekingen met vergenwoordigers van de besturen van ARP. CHU en Christelijke Volkspartij (deze laatste was een partij die kort daarvóór was opgericht met het doel een politiek onderdak te bieden aan alle christenen die een gescheiden optrekken niet langer konden verant-

hervormd r\eöet\ar)ió fi

l\^-./-.-^

1 11 ^^

f^

1

1 IJ II

Je kunt niet alles lezen wat wekelijks de brievenbus binnenrolt. Maar Hervormd Nederland, die laat je niet liggen. Elke week een handzaam blad, door vakmensen gemaakt, betrouwbaar, prettig leesbaar. Met vele actuele en andere Interessante reportages en interviews. Met hervormd Nederland weet je net iets meer. Wie nu deze bon opstuurt, ontvangt Hervormd Nederland twee maanden lang voor zes gulden. Dat is toch geen geld? Ja, stuur mij 2 maanden HN voor ^ 6-. Daarna beslis ik of ik abonnee word. 1

Naam; Straat: Plaats: Zonder postzegel opsturen naar: antwoordnummer 1776, Den Haag. Opbellen kan ook (070) 51 21 11. Wilt u met betalen wachten totdat u een acceptgirokaart hebt gekregen? Hervormd Nederland is ook in de losse verkoop verkrijgbaar.

woorden en die bovendien ontevreden waren over het sociale beleid van de klassieke partijen). Ruppert formuleerde de probleemstelling als volgt: ,,a. Door welke factoren wordt de teruggang van loon- en salaristrekkenden onder hen, die op protestants-christelijke partijen hun stem uitbrengen, bepaald? b. Zijn deze factoren soms de volgende: 1. het ontbreken van eenheid bij de protestants-christelijke partijvorming; 2. het sociale beleid van de protestantschristelijke partijen van nu of de herinnering aan het sociale en economische beleid van de regeringen in de zogenaamde dertiger jaren; 3. de samenstelling van de besturen van kiesverenigingen in vele plaatsen. c. Wat moet er geschieden om de teruggang tegen te gaan? d. Welke is hierbij de taak van de christelijke vakbeweging en welke de taak van de politieke partijen? Antwoorden op dergelijke vragen waren niet eenvoudig te geven. Er kwam voorlopig dan ook geen einde aan de discussies. De herinnering aan de politiek van ,,de zogenaamde dertiger jaren" kon als factor pas wegvallen toen het electoraat eenmaal zo ver was vernieuwd, dat alleen een restgroep haar stemgedrag er nog door liet bepalen. Toen dat moment aanbrak had de ARP inmiddels de PvdA als coalitiepartner ingeruild voor de VVD, een ontwikkeling die de christelijk-sociale stroming in de partij maar moeilijk kon verwerken. Het kabinet-De Quay, tot stand gekomen in 1959, stond niet alleen gerekend naar de partijen die het steunden rechts van het midden. Ook de naar voren geschoven bewindslieden waren van zodanige komaf dat zijn bestrijders schamper spraken van een ,, werkgeverskabinet''. Door deze tegenslag voor degenen die zich sinds jaar en dag beijverden voor de bekering van de ARP tot een christelijkradicale partij, dat wil zeggen tot wat ze volgens hen in oorsprong was geweest, ontstonden nieuwe spanningen, waaraan de eerste tijd geen uitweg kon worden geboden. Rond het midden van de jaren '60 kreeg deze stroming het getij echter weer mee. Nog enige tijd later schreef de ARP de Evangelische radicaliteit min of meer officieel in haar vaandel. In hoeveiTC het hier ging om een wezenlijke vernieuwing of meer om een verandering in presentatie laat zich in dit bestek niet beoordelen. Maar men kan veilig stellen dat het behoudende element in de partij zich nog geenszins gewonnen had gegeven. •

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen