VU Magazine 1980 - pagina 76

llO magadne 30 de president van de Stamraad voor het Pine Ridge reservaat, Elijah Whirlwind Horse, een Oglala-Sioux. Het bureau ressorteert onder BIA, hetBwreau of Indian Affairs, de in Washington zetelende regeringsinstantie. In 1973 was het gedrag van de toenmalige president van de Stamraad, Wilson, de rechtstreekse aanleiding tot de bezetting van Wounded Knee. Wilson was iemand die de overheidsgelden, bestemd voor allerlei projecten in het reservaat voor privé-doeleinden aanwendde, die vriendjes en familieleden op diverse sleutelposten benoemde en wiens knokploeg gedurende zijn regiem Pine Ridge duchtig terroriseerde. De gewapende bezetting van Wounded Knee kostte naast de levens van vier Indianen en twee federale agenten, dan ook de kop van Wilson. Na verkiezingen nam Elijah Whirlwind Horse de leiding van het reservaat op zich. Whirlwind Horse begint zijn betoog voortvarend. Legt uit dat hij aan het hoofd staat van de 27 leden tellende regering, de stamraad, die zelfs over een echte grondwet beschikt, en die om de twee jaar via vrije verkiezingen wordt samengesteld. Natuurlijk, het Bureau voor Indiaanse Zaken is verantwoording schuldig aan de federale regering van Washington, daar komt immers het geld vandaan. ,,Maar dat geeft ons de mogelijkheid om de oude Indiaanse wijsheden te combineren met de moderne tijd", zegt Whirlwind Horse, terwijl hij trots een kleurig gevederde hoofdtooi omhooghoudt, die hij van een oud stamhoofd ten geschenke heeft gekregen, als bewijs van vertrouwen in zijn, Whirwind Horse's, leiderschap.

Onzekerheden Maar al gauw komen de onzekerheden boven water. Hij weet niet precies hoeveel inwoners het reservaat telt. hij weet niet precies hoeveel van die inwoners er nu eigenlijk op hem gestemd hebben, hij weet niet precies hoe hoog het percentage werklozen is in het Pine Ridge reservaat. ,,Ergens tussen de vijfenvijftig en vijfentachtig procent van de bevolking", zegt hij aarzelend. ,,Dus u begrijpt dat de sociale uitkeringen een belangrijk deel van ons budget uitmaken." Hij zwijgt even. Vervolgt dan wat mistroostig: ,,Eigenlijk zijn we alleen maar een bread and butter regering, we moeten de mensen in leven zien te houden. We proberen recht en orde te handhaven. We zijn bureaucraten.

voeten aan de regering in Washington gebonden is

Somber

Elijah Whirlwind Horse, president van de stamraad voor het Pine Ridge reservaat

ondergeschikt aan de regering van de Verenigde Staten. Deze regering, de stamraad, is een opzetje van de federale regering in Washington. We zijn een puppetgouvemement, een lakeiregering, een lichaam waarmee ze uit de voeten kunnen, waarmee ze kunnen onderhandelen. Iets tastbaars, iets rechtsgeldigs. ,,We bezitten niets waarmee we op onze eigen benen kunnen staan, alles wordt geregeld en gecontroleerd door de federale regering. Daarom moeten we proberen om het land terug te krijgen dat het congres ons in de vorige eeuw afnam als repressaille voor de nederlaag van generaal Custer tegen de Sioux indianen in de slag bij Little Big Horn in 1877. Het is ons eigen land, volgens een verdrag uit de vorige eeuw. Het land is rijk aan delfstoffen, kolen en uranium, en dat is in deze tijd van energieschaarste belangrijk. De exploitatiemaatschappijen hebben het land hier in de omgeving al op honderdvijf miljoen dollar geschat.

Vechten Plotseling krijgt zijn toon iets militants, iets strijdvaardigs. Whirlwind Horse: ,,Als wij willen voortbestaan als een ras, zullen we weer moeten vechten. We zullen dat land moeten terugkopen ter wille van onze onafhankelijkheid. We moeten de federale regering eruit schoppen. Als we assimileren of integreren in de blanke samenleving is de toekomst in elk geval de sociale uitkering. We moeten vechten, als we ons land terugkrijgen, kunnen we ons ontwikkelen, dan hebben we een k a n s . . . " Het klinkt wat paradoxaal uit de mond van iemand die aan het hoofd staat van een organisatie die qua financiën en verantwoordelijkheden met handen en

De verwachtingen van Whirlwind Horse voor de toekomst zijn niet bijster hoog gestemd. Whirwind Horse: ,,Op de een of andere manier zullen de Verenigde Staten er toch in slagen om de energiebronnen, in de grond die ons toebehoort, te pakken te krijgen. De publieke opinie is nu al aan het veranderen, onder invloed van de regering van de VS. Die zegt: door hun houding brengen de Indianen de energiesituatie in dit land in gevaar. Zelfs onze vrienden in het congres of de senaat keren zich tegen ons, zoals senator Kennedy. Het is niet erg populair meer om je in te zetten voor de Indianen." Hij wordt bitter. De moedeloosheid, de frustraties schijnen niet alleen de doorsnee bewoner van het reservaat te treffen, maar ook de leiding. Whirlwind Horse: ,,We kunnen niemand vertrouwen, we vertrouwen onszelf niet eens. De problemen zijn zó groot: alcoholisme, vechtpartijen, ze steken elkaar overhoop om niets, kinderspeelplaatsen worden vernield. / feel more designed than determined. Ik ben nu een oude man, toen ik jong was, deden we wat ons gezegd werd. De jonge Indianen van nu hebben meer trots, meer eigenwaarde dan wij vroeger. De jongeren zijn veel bewuster van hun Indiaanse identiteit dan wij w a r e n . . . " Dan, op desperate toon: ,,Ik geloof in geweld. Als ik jong zou zijn, stond ik vooraan in de strijd. De militante Indianen, de AIM-mensen bijvoorbeeld, zijn de speerpunt in de strijd, ze kunnen deuren voor ons openen. Maar natuurlijk kunnen we de Verenigde Staten niet de oorlog verklaren, dat zou de dood betekenen voor alle militanten . . . De meeste oude mensen willen geen geweld, dat betekent immers schending van een verdrag, en een verdrag is iets heiligs voor de Indianen." De tragiek is echter dat dit voor de opeenvolgende regeringen van de Verenigde Staten nimmer het geval is geweest, dat geeft Whirlwind Horse mistroostig toe. We verlaten het bureau. In de hal zitten tientallen Indianen in doffe berusting op hun afroep te wachten. Te wachten op juridisch advies, te wachten op medische behandeling in het aanpalende gebouwtje. Op de deur naar de toiletten is een groot plakkaat bevestigd. De tekst luidt: ,,De toiletten zijn er ten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen