VU Magazine 1980 - pagina 203

Wl magazine 25 wonderlijke constructies, ook aan de V U , helaas. O m een greep te d o e n : Boven een bepaalde salarisschaal is instemming met de doelstelling verplicht, beneden die schaal luistert het niet zo nauw! Als e r t e veel niet-instemmers in een bepaalde hoek aan de VU dreigen te komen, moet het net iets strakker worden aangetrokken. Voor bestuurlijke arbeid w o r d t het onderscheid gemaakt tussen instemmers met en respecteerders van de doelstelling (heel maf, hoor). Bij de overheid worden als een grote vanzelfsprekendheid voorrechten voor het bijzonder onderwijs geclaimd, alsof het in de schoolstrijd niet ging o m gelijke rechten; men was er juist zo pp tegen: bevoorrechting op religieuze gronden, toen van de niet-christenen. En nu zouden de bijzondere universiteiten burgerlijke voorrechten ten opzichte van de openbare universiteiten mogen eisen?? Dat zouden w e toch niet eens willen!"

Prof. dr. C. Sanders (hoogleraar theoretische psychologie VU):

Ook christelijke wetenschapsbeoefening slechts in bepaalde zin mogelijk „Idealiter dient de VU een werkgemeenschap te zijn die gedragen w o r d t door een gemeenschap van gelovigen die samen op een zich steeds vernieuwende en verdiepende wijze in relatie tot God willen treden. Zij zoeken dat te doen door gezamenlijk wetenschappelijkte gaan werken. Dat wil dus zeggen: door gezamenlijk geschiedenis te maken, door gemeenschap-pelijk verder te bouwen aan een stuk van de cultuur. Als er over „doelstellingen van de V U " gesproken w o r d t , dan dient dat in het licht van dit streven van deze werkgemeenschap gezien te w o r d e n . Doelstellingen ontspruiten daaruit. De vraag mag en moet gesteld w o r d e n of het zojuist geschetste ideaal wel echt leeft en of het wel bewust nagestreefd wordt. Een bezinning daarop lijkt dringend geboden. Het feit dat een aantal mensen bewust aan het avontuur met zo'n christelijke werkgemeenschap wil deelnemen, betekent niet dat zij zich isoleren en dat mensen die niet tot hun geloofsgemeenschap behoren, niet aan hun universiteit zouden mogen werken. Integendeel, zij zijn hartelijk w e l k o m , mits zij het christelijk perspectief serieus willen nemen door zich loyaal tegenover de doelstellingen op te stellen. ( . . . ) Vanuit onze opvatting is een brede samenwerking met wetenschappers van allerlei geaardheid en richting, binnen en buiten de universiteit, mogelijk. Het kan zelfs zó zijn, dat de samenwerking met een niet christen vruchtbaarder is, dan met een christen, althans zolang men op vakwetenschappelijk gebied blijft, zolang men

het spel van de wetenschap speelt. Daarmee mag het voor de christen evenwel niet uit zijn. ( . . . ) Wetenschap als zodanig is niet christelijk of on-christelijk; ze w o r d t correct of niet-correct beoefend, d.w.z. dat de spelregels zoals die door een wetenschappelijke gemeenschap al of niet expliciet zijn geformuleerd, al dan niet nauwgezet in acht g e n o m e n . Ook christelijke wetenschapsbeoefening is slechts in een zeer bepaalde zin mogelijk. Het is beslist niet zó, dat het christelijk geloof een bron zou kunnen zijn waaruit extra gegevens geput zouden kunnen w o r d e n , die tesamen met de empirische data toetsstenen zouden kunnen v o r m e n voor een wetenschappelijke theorie. Ook methodisch heeft de christen geen extra's. De wetenschappelijke gissingen van de christelijke wetenschapsbeoefenaar moeten aan dezelfde procedures onderworpen w o r d e n , als die van de niet-christen. In welke zin is christelijke wetenschapsbeoefening dan wei mogelijk? Het antwoord op deze vraag is eigenlijk reeds ten dele gegeven. Het christelijke krijgt gestalte in de wijze waarop hij de resultaten van zijn onderzoek verantwoordt en voorts in de wijze waarop hij stelling neemt tegen de mogelijke ontwikkeling der wetenschap op gebieden, die vanwege de implicaties voor de menselijke samenleving en de menselijke waardigheid voor onderzoek gesloten dienen te blijven (wetenschapsethiek). ( . . . ) Het moet de „vakidioot" moeilijk gemaakt worden aan onze universiteit". Prof. dr. E. Schuurman (wetenschappelijk hoofdmedewerker systematische wijsbegeerte en cultuurfiiosofie VU):

Bezinning gevraagd op de groeiende computermaatschappij „ V o o r het bezinningscentrum van de VU zou, juist o m dat andere universiteiten daaraan voorbijgaan ( . . . ) een multidisciplinaire samenwerking en bezinning tot stand moeten komen inzake de groeiende „informatiemaatschappij" of „computermaatschappij". ( . . . ) Vergeleken met andere problemen ten gevolge van wetenschap en techniek krijgt de computerisering van de samenleving en de daarmee verbonden risiko's geringe aandacht. Dit is te verstaan doordat deze ontwikkeling niet direkt kwantificeerbare, fysieke dreigingen oproept voor mens en milieu, de nadelige gevolgen ervan zijn minder voelbaar en tastbaar. De geestelijke dreigingen voor mensen en samenleving zijn daarentegen vérstrekkend, maar w o r d e n veelal over het hoofd gezien. In plaats van een verstarring met onoverzichtelijke machtsstrukturen, die tot politieke diktaturen kunnen uitgroeien, moet een samenleving w o r d e n nagestreefd waarin de mens zijn vrijheid en verantwoordelijkheid kan blijven beleven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen