VU Magazine 1980 - pagina 198

1^ magaüne 20 Dr. A. G. W. J. Lansink (lid 2e Kamer CDA):

Werken aan een verantwoordelijke maatschappij „Tussen de twee vuren van wetenschap en samenleving heeft de Vrije Universiteit een nadrukkelijke functie: die van een vlam die de vuren verbindt tot een gemeenschappelijke fakkel, s y m b o o l van een gemeenschappelijke opdracht: het werken aan een verantwoordelijke maatschappij, waarin een rechtvaardige verdeling van rechten en plichten mogelijk w o r d t , materieel en immaterieel, en waarin de menselijke ontplooiing alle kansen krijgt. De Vrije Universiteit behoeft die fakkel niet alleen te dragen. Maar een actieve, creatieve en inventieve rol zal ongetwijfeld stimulerend werken, zelfs op degenen, die een voortrekkersrol van de Vrije U n i v e r s i t e i t - e n w a a r o m trouwens niet van de overige instellingen voor wetenschappelijk o n d e r w i j s niet bij voorbaat toejuichen. Voorstanders en tegenstanders - en ik behoor nadrukkelijk tot de voorstanders - van een naar de samenleving gerichte universiteit mogen overigens verwachten, dat de actieve inzet voor de noden van de samenleving gepaard blijft gaan met een werkelijk wetenschappelijke aanpak van de maatschappelijke problemen, althans waar het het zichtbaar maken van de voors en tegens betreft. Dat het maken van de keuze voor of tegen voorbehouden blijft aan de samenleving via de volksvertegenwoordiging sluit vanzelfsprekend een stellingname van de onderzoekers niet uit. Een oordeel is niet gelijk aan een v o o r o o r d e e l " .

prof. dr. M. A. Maurice (hoogleraar wiskunde VU):

Taken voor Bezinningscentrum

„ i k juich het initiatief o m in het eeuwfeest-jaar te komen tot een kritische evaluatie van het functioneren van de Vrije Universiteit van harte toe. Van een constructieve discussie over verleden en heden kan stellig w o r d e n verwacht dat zij zal bijdragen tot een beter zicht op toekomstige mogelijkheden en w e n selijkheden". Aldus prof. Maurice in zijn bijdrage. De beleidsaanbevelingen, die hij doet, komen neer op verdere uitbouw van het pas opgerichte Bezinningscentrum (B.C.). (zie VU-Magazine april 1980). Als concrete taken voor het Bezinningscentrum w o r d e n aangegeven: „ d e organisatie op zich nemen van gespreksgroepen, studiegroepen (waaronder een V.U.-leerhuis), e t c ; de uitkomsten van het werk van deze groepen zo m o -

gelijk publiceren; het houden van de z.g. V.U.-vieringen stimuleren; regelmatig contact bevorderen tussen degenen die binnen de verschillende faculteiten het onderwijs verzorgen in de Algemene V o r m i n g ((vak)geschiedenis, (vak)filosofie, (vak)wetenschap en samenleving, encyclopedie), en hen - waar mogelijk en zinvol - betrekken bij het werk dat binnen het B.C. w o r d t gedaan. De Universiteit is op verschillende wijzen verbonden met allerlei samenlevingsverbanden. Van daaruit kunnen bij de Universiteit (expliciet of impliciet) vragen binnenkomen. Het B.C. kan - zoveel mogelijk met inschakeling van de faculteiten - een bijdrage trachten te leveren aan de beantwoording van die vragen. Te denken valt daarbij bijv. aan vragen vanuit de eigen Universiteit en de „achterban"; vanuit de Kerken; vanuit de Wereldraad van Kerken; vanuit de maatschappij. Het B.C. kan zich ( . . . ) op de hoogte proberen te houden van de dialoog die (in Nederland, in de gehele wereld) plaats v i n d t tussen belangrijke stromingen. Het kan die dialoog trachten te bevorderen, en er eventueel aan deelnemen". Prof. dr. C. v.d. Meer (hoogleraar inwendige geneeskunde VU):

Braincentrum voor fundamentele vragen van het leven ,,De moderne geneeskunde brengt diagnostische en therapeutische ingrepen met zich mee, die welhaast al het humane te boven gaan. Bovendien kunnen vele aandoeningen, waaraan vroeger de mens op jeugdige leeftijd stierf, meestal afdoende bestreden w o r d e n . De mens w o r d t dus ouder. Maar daardoor sterft hij vaak aan ziektes, die zijn gehele menszijn tot op de bodem aantasten. Zo kan er een lijden ontstaan - psychisch, somatisch, of ook wel beide - dat de draagkracht van de mens ver te boven gaat. De vragen stapelen zich op. De stervensfase w o r d t onmenselijk. Hoe helpen w i j onze naaste? Wat is de beste zorg voor elkaar? Mogen bepaalde therapieën w o r d e n toegepast? Moet dit lijden niet w o r d e n verlicht? En op welke wijze? Dit zijn ethische vraagstukken van het grootste gewicht. De praktijk van d e z o r g voor elkaar w e r p t dan v o o r d e mens vragen op, die de essentie van zijn bestaan raken. ( . . . ) O m gaan met de doelstelling van de Vrije Universiteit - en daarop moet iedere medewerker aangesproken kunnen w o r d e n - is voortdurende bezinning en v o o r t d u rende bewustwording van verantwoordelijkheid. Dat is een moeilijke opgave. Tijden veranderen, culturen veranderen en zeden wijzigen zich. Ethische beschouwingen zullen dan ook niet voor altijd vastliggen. Bezinning daarop is noodzakelijk, en zeker aan een universiteit. De Vrije Universiteit heeft, juist vanwege haar doelstelling de plicht als een soort braincentrum te fungeren ten aanzien van de fundamentele vragen van het leven in alle disciplines. Zij zal deze vragen v o o r t d u r e n d die-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen