VU Magazine 1981 - pagina 192

tribunaal niet m Neurenberg maar in de staat Virginia zijn gehouden''. Bij andere geiegenlieden merkte deze oud-bevelliebber van het leger ob dat de miiitairen voor nun nandeiwijze geen enl<ele verantwoording schuldig zijn, omdat zij de overwinnaars zijn geworden. Dit komt neer op de pnncipiele ontkenning van de mogelijkheid van net begrip .,oorlogsmisdaad". Dit ethische standpunt {waarin men zich moreel gesteund weet door de publieke opstelling van de Argentijnse Roomskatholieke hiërarchie en geestelijke verzorging in leger, marine en lucntmacht) heeft men uiteraard nodig: voor niets is men meer bevreesd dan voor een Argentijns Neurenoerg. Hoe Kan de Nederlandse regering op net standpunt staan dat er systematisch geen verdwijningen meer plaatsvinden? Dan moeter dus iets in net politieke systeem, in de systematische waardering van de fundamentele mensenreenten, zijn veranderd. Aan de marteling als gangbare praktijk, in de situatie van de gevangenen (eind vorig jaar registreerde de Permanente Assemblee voor ae Mensenrechten zonder over systematische informatie te beschikken vijf gevallen van zelfmoord onder gevange-^ nen), aan het feit dat mishandeling van arrestanten in alle politiebureaus algemeen gebruik is, aan de afhankelijkheid van de rechterlijke macht, kortom aan de algehele schending van de grondwet, aan het systeem is niets veranderd. Alleen is het laten verawijhen van mensen internationaal iets minder opportuun geworden. Bovenalen is er reeds vrij aaraig schoonmaak gehouden: ae grootste urgentie moet toch voorbij zijn. I-let taalgebruik van de Nederlandse regering

174

noudt op zijn minst een zekere erkenning in van de historische noodzaak van deze ..schoonmaakakties" uit de eerste jaren van de staatsgreep, anders kan met van ,,verbetenng worden gesproken. Al deze gevallen bestaan immers nog steeds en worden met de dag pijnlijker; welke „verbetering" is hier opgetreden voor de Moeders van de Plaza de Mayo, hun familieleden, hun kinderen op de eerste plaats? Het feit dat er morgen weer enkelen kunnen verdwijnen, of de daaropvolgende maand vijftig of honderd, en oeiangrijker wellicht, dat daarover systematische informatie zal ontbreken, toont aan dat het systeem van de politiestaat voor honderd procent van kracht blijft, welke politieke fagade men ook zal oprichten. Er is geen rechtsbescherming, geen enkele beroepsmogelijkheid. De moderne Zuidamerikaanse politiestaat heet nationale veillgheidsstaat. Van deze staatsvorm als historisch verschijnsel heeft de minister kennelijk nooit gehoord, laat staan dat hij het geestelijk karakter daarvan zou onderkennen. De anatomie van de nationale veillgheidsstaat is te vinden in George Orwell, 1984. De propaganda en het officiële onderwijssysteem in de nationale veillgheidsstaat zijn gebaseerd op de volgende universele waarheden uit 1984:1. Oorlog is vrede; 2. Vrijheid is slavernij; 3. Onwetendheid IS kracht. Dit laatste slaat op de stupidizering, via onderwijs en televisie, van een kuituur. Orwell spreekt in deze zin van de ,,proletarisering" jan tachtig procent van de bevolking. Alle denkfunkties worden, onder meer door een lage-ionensystem, onderdrukt. Men gelooft inderdaad dat ,,Argentinië ' met rijp is voor de democratie ' en dat de

., toestand veel beter is dan ooit", zodat alle bewennqen van het tegendeel tot , kommunistische propaganda ' kunnen worden oestempeld. De nationale veillgheidsstaat IS gebaseerd op systematische uitwissing van grenzen (Hoor ik daar Abraham Kuyper, De verflauwing der grenzen, 1882?) Allereerst verdwijnen de grenzen tussen strijdkrachten, regering, staat, natie en volk ( in opklimmende graad van brutaliteit). Deze alle zijn eén en dezelfde representatie van de fundamentele menselijke bestaanswijze: die van de oorlog. De mens is oorlog; de staat is de uitdrukking van zijn inoorlog-zijn. De militairen zijn daarom de natuurlijke vertegenwoordigers van het volk. want hun handwerk IS oorlog. Dit heeft tot gevolg dat alle grenzen (ook alle ,,souvereiniteitin 3igen kring') worden uitgewist: die tussen oorlog en vrede; leger en politie; onderdruking en preventie, buitenlandse en binnenlandse politiek. Wat moet het Nederlandse parlement met de regeringsnota over Argentinië? Over de schending van internationale rechtsverplichtingen door de Argentijnse regenng, bij voorbeeld die tegenover de Internationale Arbeids Organisatie, wordt de Nederlandse minister kennelijk met zo zenuwachtig. Is dat verstandige politiek voor een klein land als Nederland? En wat de,, waarneembare feiten betreft: de overheidsterreur in Argentinië, vraag het de Moeders van de Plaza de Mayo, IS sinds de jaarwisseling weer systematisch verhevigd. De partij die in de Neder.andse volksvertegenwoordiging bij uitstek kon opkomen tegen de ,, verflauwing der grenzen die, zoals Abraham Kuyper

theologisch aantoonde, tot vernietiging der volksvrijheden leidt, bestaat niet meer. Maar laat dan het CDA te rade gaan bij de Sociale Leer van de Roomskatholieke Kerk, de socialisten bij hun traditie van onrechtbestrijding, en laten de liberalen hun minister zich een ietsje laten herinnneren van de beginselen van de rechtsstaat, voordat zij deze nota, waarvan de Argentijnse diktatuur reeds een dankbaar diplomatiek gebruik neeft gemaakt, m behandeling nemen, en aan deze behandeling politieke konsekwenties verbinden. Het IS te hopen dat men over de laren 1979, 1980 en 1981, de jaren van,, veroetenng", diepgaander Studie maakt van de in Argentinië ter beschikking staande gegevens dan de minister heeft gedaan. Een parlement is er niet voor pragmatisme, maar voorpolitiek. Op een schriftelijke vraag van het kamerlid Scholten antwoordde minister Van der Klaauw op 5 maart j.l. dat het Argentijnse regime ,,:n algemene zin" medewerking zou verlenen aan de VN-Werkgroep voor gedwongen of onvrijwillige verdwijningen. De minister moet wel volkomen onkundig geweest zijn van wat zich in de maand februan in Geneve werkelijk heeft afgespeeld. (Overigens heeft de Nederlandse delegatie tijdens de desbetreffende zitting van de VN-Commissie voor Mensenrechten goed Merk gedaan). De Argentijnse ambassadeur beschuldigde de VN van het reproduceren'van terroristische propaganda daar hun informatie van de subversie afkomstig zou zijn. Le Monde Diplomatique van maart 1981 merkt terecht op aat de Argentijnse militairen en hun diplomatieke vertegenwoordigers aan de Verenigde Naties .,alle medewerking geweigerd hebben '.

VU-Maga2me10(l981)5(mei)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen