VU Magazine 1981 - pagina 172

Frank Boddendijk

Bezetting Al dagenlang gonsde het van geruchten in ons gebouw, er was weer een bezetting op komst. Welk gebouw van onze subfakulteit nu precies bezet zou worden, dat was nog nietgeheel duidelijk, maar alle tekenen wezen er op dat er iets stond te gebeuren. Op het HBO-front wa-' ren ze al zover, een aktie van onze studenten kon niet uitblijven. Een enkeling probeerde een weddenschap af te sluiten m.b.t. welk pand bezet zou worden. Van de vijf panden in Oud-Zuid waren er twee nog nooit bezet geweest; drie panden, waaronder het pand waar ik geachtword te werken, waren in een intussen reeds tamelijk grijs verleden al eens of zelfs meerdere malen tijdelijk door studenten bezet geweest, 't Werd dus hoog tijd voor een nieuwe bezetting, de jongerejaars kenden dit fenomeen alleen van de ,,Maagdenhuisfilm". Toen ik afgelopen vrijdagochtend tegen half tien ons pand betrad, wist ik dat hetzover was. Tijdens, of na afloop van een subfakulteitsvergadering zou het pand spontaan bezet worden omdat studenten het niet eens zouden zijn meteen te nemen, resp. genomen besluit; de slaapzakken in de hal vormden daarvoor een overtuigend bewijs. Nu stonden er ook belangrijke zaken op de agenda terwijl anderzijds studenten sedert een zgn. hooglerarencoup nog slechts 40 % van de raadszetels bezetten en bij een gesloten docentenfrontzelfs niet genoeg hebben aan die ene stem van hetsubfakulteitsraadslid datvan dezgn. TAS-geleding (technischadministratieve staf) afkomstig is. Bezetting is

158

dan ook een van de weinige middelen die studenten in een dergelijke situatie rest. En een deel van de wetenschappelijke staf heeft daar vrede mee, indien het niet al te langduurt. Maar bezetting is ook een middel dat bij de rest van de staf uiterst slecht valt. Tegen half twee die middag weerklonk door heel het gebouw een soort homerisch gelach, gevolgd door aansnellende voetstappen op de trappen en diskussies op de gang. Een kollega stak zijn hoofd om een hoek van de deur en vertelde dat studenten een gesloten bezetting hadden afgekondigd om te voorkomen dat een door de voorzitter in stemming gegeven voorstel aangenomen zou worden. Docenten werden gesommeerd het pand te verlaten. Na mijn tas volgepropt te hebben met werk voor een volle week — je kon immers niet wéten? — besloot ik polshoogte te gaan nemen. Zelden had ik studenten zich zo aktief door ons gebouw zien bewegen; hetscheen dat er een speciale vergadering voor bezetters was uitgeschreven. Een verdwaalde student wees ik vanaf de tweede verdieping de weg naar de eerste via de derde, een flauwe grap natuurlijk, maar het strijdmiddel bezetting heeft intussen ook zijn scherpste kantjes verloren. Aangekomen op de begane grond, bleek de spanning in de buurt van hetsekretariaat te snijden te zijn. Geëmotioneerde kollega's liepen elkaar haast van de sokken. Van één hoorde ik dat de vergadering voortgezet zou worden in hetMiranda-paviljoen, maar de studentleden van de raad bleken niet over plaats en tijdstip

van deze voortzetting ingelichttezijn terwijl ook twee raadsleden afkomstig van het wetenschappelijk personeel naar een andere bestemming vertrokken. Die voortzetting zou dus niet plaats kunnen vinden omdat het quorum — het minimaal benodigde aantal leden om een vergadering te houden — niet aanwezig was. Terug op mijn kamer werd ik opgeschrikt door het geluid van diverse, simultaan startende auto's. Vanaf mijn balkon zag ik hoe een tiental kollega's tegelijkertijd probeerden weg te rijden uit een tamelijk smalle straat. Slechts een noodstop kon voorkomen dat het voltallige subfakulteitsbestuur in een crash geraakte. Toen de lucht wat opgeklaard was, de studenten zich in één van de zalen verzameld hadden om zich te bezinnen over de vraag ,,watnu" en op Hilversum 4 een EO-dominee het woord nam, ging ik naar de kantine voor een kop thee. Daartrof ik enige kollega's aan die evenmin halsoverkop vertrokken waren, en we bespraken de toestand in de wereld en die in ons pand. Regelmatig kwamen studenten voorbij. Soms om thee te halen, waarbij onze aanwijzingen om toch vooral de theekaart te knippen voorbeeldig opgevolgd werden; soms ook ter inspektie, maar niemand bekommerde zich om onze aanwezigheid hoewel het toch een gesloten bezetting betrof en niet alle bezetters van andere subfakulteiten afkomstig waren zodat een enkeling toch had moeten inzien dat wij geen medestudenten waren. De bezetter die zich eerst bij de uitgang van het gebouw geposteerd had.

voegde zich later bij ons voor een kop thee: aanloop op vrijdagmiddag is in de regel nietgroot, zeker niet van de kant van docenten. Er stond dan ook geen enkele handtekening onder de zgn. solidariteitsverklaring. Omdatje natuurlijk nieteindeloos thee kunt drinken, ook al wasdiedan gratis, althans voor ons, ging ikopeen gegeven ogenblik maar weer naar mijn kamer, om me weer aan de wetenschap te wijden. Tegen half vijf kwam een kollega melden dat de bezetting afgelopen was, hoewel de bezetters die niet uit onze subfakulteit kwamen het met dit besluit niet eens waren. Het laatste half uurtje van deze vrijdag kon ik in volledige gemoedsrust besteden aan afronding van mijn werkzaamheden. De bezetting was voorbij, mijn aanwezigheid in dit pand was derhalve volledig konform de wensen van de bestuurderen die in hun richtlijnen i.g.v. bezetting immers aangeven orders van bezetters direkt op te volgen en nimmer met bezetters in diskussie te treden? De volgende maandag werd er uiteraard door docenten nog wat nagepraat over de gebeurtenissen van de afgelopen vrijdag. Nietiedereen kon de aktie van studenten waarderen. Een enkeling trok zelfs parallellen metgebeurtenissen uit de jaren dertig, daarbij doelend op het optreden van fascisten en nationaal-socialisten. Een merkwaardige parallel daar het vooral studenten zijn die aktief reageren op neo-fascistische verschijnselen zoals die zich momenteel in onsland maar ook aan onze universiteit openbaren. Nu is het natuurlijk niet leuk voor het personeel wanneer het door studenten uit het universiteitsgebouw gezet wordt, maar voor toekomstige studenten is de zgn. twee-fasenstruktuur van

vu-Magazine 10 (1981) 4 (april)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen