VU Magazine 1981 - pagina 435

Uit de Hortus

De noot door Daan Smit

noot bestaat uit 2 gegroefde en geplooide zaadlobben en bevat bijna 50 % vet. De bruine zaadhuid bevat, net zoals de bladeren en de vruchtwand veel looistoffen.

Kweek ,,Naar de notenhof daalde ik af om te zien de bloesems van het dal, om te zien of de wijnstok botte, de granaatappelbomen bloeiden." Hooglied 6:11

hoogte van zo'n 30 meter bereiken; zij vormen een dichte bebladerde kroon door toedoen van vrij grote (ieder 5-9,5-12 cm) lange gaafrandige, vrijwel kale blaadjes die met elkaar het De okkernoot, Juglans rekarakteristieke samengegia, behorend tot de familie stelde blad vormen. van de walnootachtigen De Europese Juglans regia (Jugiandaceae) komt van is gemakkelijk van de Amenature voor in een gebied rikaanse walnoot Juglans dat zich uitstrekt van Zuidnigra te onderscheiden Oost Europa tot Centraal vanwege het feit dat het saAzië. Ofschoon pas in de mengestelde blad van deze tweede helft van de 16de laatste ten minste 12 deeleeuw naar Europa geïmporblaadjes heeft. Een pas teerd, is het nu een van de geoogste Amerikaanse walbekendste nootvruchten noot is zwart, een Europese die op grote schaal worden groen. gekweekt, hetgeen er de De okkernoot is eenhuizig; oorzaak van is dat we hem voordat het blad, dat zich in in vrijwel alle gematigde verhouding tot andere loofstreken van de wereld tebomen vrij laat ontwikkelt, genkomen. Het zijn Frankvolledig is ontplooid, bloeit rijk, Italië, Roemenië, Calide boom volop in juni met fornië en China die op het vrij dikke hangende groene ogenblik de grootste hoekatjes, bestaande uit de vele veelheden noten producemannelijke stuifmeeldraren en uitvoeren. gende bloemen, die aan het Naast de okkernoot zijn er jaar daarvoor gevormde trouwens nog een half dotwijgen zitten. Net zoals de zijn andere Juglans soorten els en de hazelaar zijn ook die speciaal t.b.v. de eetbanoten windbestuivers. De re noot worden gekweekt. apart, soms alleen, doch geHet is niet alleen vanwege woonlijk eveneens in katjes de zo hoogwaardige vruchzittende vrouwelijke bloeten doch evenzozeer om het men die op dezelfde boom waardevolle fraaie en duuraan eenjarige loten zitten zame hout dat de verschilworden dus bevrucht via lende soorten behorend tot stuif meel dat door de wind het geslacht Juglans leveop de twee korte stamperren dat ze op min of meer tjes terecht komt. grote schaal worden geHieruit groeien de 4-5 cm kweekt. In de meubelindus- ' grote noten; in de plantkuntrie is het in de loop der de heet dit een steenvrucht, eeuwen, vooral voor fraaie net zoals bijv. de amandel kasten veelvuldig gebruikt. en de perzik. Het woord Het rustige, rechtgenerfde „noot" is hier botanisch dus stamhout met zijn warme onjuist; een noot is zoiets kleuren prachtige natuurlijals een droge vrucht met ke glas zoals wij het van een broze schaal die niet noten kennen en het grillig door een vlezig omhulsel geflamde wortelnoten (binwordt omsloten zoals bijv. nenste kernhout) was en is een hazelnoot. immers nog steeds een beDeze zijn buiten een dikke grip! schil, ingesloten door een Volwassen exemplaren van harde dop; de kern, het eetJuglans regia kunnen een bare gedeelte (zaad) van de

-^QR

Ofschoon de okkernoot goed bestand is tegen lage wintertemperaturen, is de boom op het moment dat het blad verschijnt erg vorstgevoelig. Het komt nogal eens voor dat alle jonge blaadjes inklusief de bloemen door lichte vorst al bij -2, -3 °C volledig worden vernietigd. Dit voorjaar waren we hiervan getuige. Om deze reden is het verstandig de te planten boom een warme, beschutte plaats te geven. Okkernoten zijn diepwortelende bomen en zullen zich het best ontwikkelen in elke goede gedraineerde licht kalkrijke grondsoort die daarnaast nog voldoende voedsel bevat. Bij de aanleg van een ,,notengaard" zal men al naar gelang het ras, de bomen ten minste 12-15 m uit elkaar dienen te planten. Pas na zes tot tien jaar kan gerekend worden op een oogst

van enige omvang. Erzijn veel selekties in de loop der eeuwen ontstaan waarbij vooral gelet werd op de vruchtproduktie. Ook het tijdstip van uitlopen (zodat bevriezing vermeden werd) en de groeikracht op bepaalde grondsoorten speelden daarbij een belangrijke rol. De vermenigvuldiging van deze kultuurvariëteiten gebeurt door enting. Makkelijker gaat het echter van zaad. Vers geoogste noten worden van hun groene vruchtwand ontdaan, voor zover die er dan nog om zit. De noten moeten nu gestratificeerd worden: ze dienen in vochtig zand bewaard te worden tot het komend zaaiseizoen is aangebroken. Deze methode is aan te raden boven het meteen ter plekke uitzaaien, omdat het nogal eens voor wil komen dat de noten 's winters door dieren worden leeggevreten. Het eigenlijke uitzaaien dient laat in het voorjaar te gebeuren waarbij de noten op hun zijkant worden gelegd om ze vervolgens af te dekken met een laagje grond ter dikte van de noot zelf. Om ondanks de late uitzaai eventuele bevriezing van de kiemende zaden te voorkomen, moetin dat geval worden gedekt. De zaden kiemen langzaam en onregelmatig. Nadatzich de kiemplanten goed hebben ontwikkeld moeten ze worden verplant. De groeikracht van jonge uit zaad gekweekte noten is groot. Het jonge schot is dan nog erg broos, zodat regelmatig dient te worden aangeboden aan een ernaast geplaatste tonkin-stok. Het aardige van het zelf uit zaad kweken van noten is, dat gekozen kan worden voor enkele groeivormen zoals struik-, half-of hoogstam. Dit wordt bepaald door op een gegeven moment, wanneer de zaailing de gewenste hoogte heeft bereikt, eenvoudigweg de kop" er uitte breken, waarbij het resterende stengelgedeelte zich op diverse plaatsen gaat vertakken.

VU-Maqazine 10(1981 )10(novemberi

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen