VU Magazine 1981 - pagina 469

een Illusie, tenzij men in geleidelijke afschaffing slaagt." Het staat in een nummer waarin een verdrongen stuk kerkgeschiedenis wordt opgehaald. Dhe eeuwen lang (een afstand in de tijd van hier tot Michiel de Ruyter) was de kerk pacifistisch. Menigeen hoort ervan op. Drie eeuwen lang? Hoe legde men dan in die tijd Paulus' opmerking in de Romeinen-brief uit over het zwaard van de overheid? Een Amerikaans blad van calvinisten nam VU-Magazine's artikel over. Wie neigingen had „de kop in het zand te steken", kon maar beter geen abonnement op VU-Magazine nemen. De problematiek van oorlog en vrede is jaar in jaar uit aan de orde gesteld. Geen struisvogelneigingen vertoonde de wiskundige die op 24 april 1974 bij de hoogleraar Maurice promoveerde op een dissertatie ,,Metrizability in generalized ordered spaces." Waarover ging dat? 'n Poging van de Dienst Pers en Voorlichting om daarachter te komen, faalde. De archieven bevatten een krabbeltje dat de jonge doctor geen kans zag om voor leken iets begrijpelijks op papier te zetten. Wie bleef steken in de eerste stelling: „Zij X een perfect normale GO-ruimte en zij P c X zó, dat X / P metriseerbaar is. Indien P een o-discrete deelverzameling is van X, dan is X metriseerbaar." miste toch wel iets. Op 'n borrel na afloop van de promotie mompelde de jonge doctor tot een VU-Magazine-redacteur dat hij de wiskunde verder voor gezien hield. Er waren zijns inziens belangrijker dingen te doen: ,,lkga naar het IKV".

balance

of terror'

^^

i

I 1

^Ê

W L.

geweten al of niet geoorloofd wordt geacht aan militair geweld deel te nemen wanneer en waar dan ook); terwijl het in feite gaat om een gewetensbeslissing, waarvan het eigene nu juist is dat zij genomen wordt in een concrete situatie. De wet gewetensbezwaren dwingt dan ook tot,,liegen", want zij verleidt hen, die zich er op beroepen, tot soms bewuste, meestal onbewuste onwaarachtigheid. Het Is gewenst om gedurende promotieplechtlgheden aan de Vrije Universiteit de promovendus beter tegen zichzelf te beschermen. De slotzin uit het door hem voor te lezen formulier, luidend: „Terwijl ik hiermede besluit, zie ik het oordeel tegemoet dat beslissen zal, of mij de eer waarnaar ik ding, zal worden gegund", dient derhalve geschrapt te worden.

De Standaard

Dat was dan Mient Jan Faber. Zijn laatste drie stellingen verdienen alsnog te worden afgedrukt: „De zelfkritiek van, onder meer, de wereldbank en de Nederlandse regering, ten aanzien van de door hen verleende ontwikkelingshulp, komt in essentie neer op de constatering dat deze hulp de armste 40 % van de bevolkingen in de ontwikkelingslanden niet bereikt heeft. Toch suggereren beschouwingen waarin deze zelfkritiek is vervat maar al te dikwijls dat, vanuit de bestaande westerse visie op de samenleving en binnen het westerse samenlevingssysteem, een andere aanpak van de ontwikkelingshulp, gericht op de genoemde 40 %, voorhanden is. De veronderstelling dat een aanpak op deze basis aan het beoogde effect zal beantwoorden dient echter als lichtvaardig te worden aangemerkt." De huidige wetgeving gewetensbezwaren militaire dienst (1962) vraagt hun die zich op deze wet beroepen een algemeen gewetensoordeel uit te spreken (nl. m.b.t. de algemene vraag of het voor het eigen

428

Aan nieuwlichterij deed VU-Magazine overigens niet met de vele artikelen (te veel vinden sommigen) over de problematiek van oorlog en vrede. Uit de januari 1981 gestarte rubriek met berichten uit De Standaard van een halve eeuw geleden blijkt dat o.a. prof. V. H. Rutgers en de eerste vrouwelijke doctor aan de VU, Gezina H. J. van der Molen daarover toen al vrijwel dagelijks in de weer waren. Rutgers omdat hij vice-voorzitter was van de Nederlandse delegatie naar de Ontwapeningsconferentie van 1932, waarop blijkens massale demonstraties en acties vanuit kerken, het volk zijn hoop had gevestigd. Iedereen? Miljoenen in ieder geval, in vele landen. Maar er waren er ook die meer waarborgen voor vrede zagen in een sterke defensie. ,,Wij gevoelen een intense afkeer van het voortdurend geblaat van onze vredesmaniakken, die op de meest onbeschaamde en opdringerige wijze te Geneve een rol probeerden te spelen", schreef februari 1932 Anton Mussert in het program voor een nieuwe partij die hij van plan was te stichten. De Ontwapeningsconferentie mislukte en in 1934 begon de Duitse herbewapening. Op de volgende pagina's enkele berichten uit De Standaard van december 1931. (BvK) vu-Magazine 1 o (1981) 11

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen