VU Magazine 1981 - pagina 191

Roelf Haan

Diktatuur De nota over Argentinië van de minister van Buitenlandse Zaken aan de Tweede Kamer, van 15 januari die dit jaar in betiandeling moet komen is een zeer ambtelijk stuk. De strekking ervan zal de Argentijnse militaire diktatuur niet geheel onwelkom zijn. In de eerste plaats tracht zij de militaire interventie te zetten In het pseudo-historische kader waarin ook de officiële propaganda haar plaatst: in den beginne was er de guerrilla; daarbij kwam de chaos van het Peronisme; daarna kwamen de militairen, in wier heden wij leven. Zij kwamen ,,orde" op zaken stellen. Dat de subversie in feite reeds vóór de staatsgreep in maart 1976 militair was overwonnen, dat de militairen die, ter vestiging van hun ekonomische model — dat in Nederland niet op te veel bezwaren stuit —, hebben opgeblazen en uitgebuit, ja zelfs geënsceneerd; dat zij de veronderstelling van de dreiging ervan levend houden door een volstrekte ideologisering van de massamedia (deze hebben er bij voorbeel belang bij de aktie van de Molukkers enkele jaren geleden voor te stellen als een manifestatie van... het internationale marxisme-leninisme, onder het motto ,,zie je wel wat er in de dekadente partijendemocratieën van West-Europa allemaal mogelijk is...") dat alles ontgaat minister Van der Klaauw

VU-Magazine 10(1981 )5(mer.

Die tegenstelling met het Peronisme is zo lang als zij breed is. Het zijn de militairen zelf geweest die de in het fascistische Spanje woonachtige Perón in diens 78ste levensjaar weer thuis gehaald hebben, niet zonder met hem tot bepaalde overeenkomsten te zijn gekomen inzake de onderdrukking van de linkse politiek. Van meer dan symbolische betekenis is het feit dat van de menigte ongewapende jonge mensen en kinderen die op 20 juni 1973 Perón op het vliegveld Ezeiza feestelijk wilden inhalen, naar verluidt 800 door mitrailleurs werden neergemaaid. Beelden hiervan werden na de coup op de TV vertoond en als links geweld voorgesteld! De eerste klap was een daalder waard. Een muur van stilzwijgen werd daarna rond dit,,incident" opgetrokken. Een zeer konservatieve schatting van het aantal jongeren dat door de rechtse terreur werd vermoord bedraagt,,meer dan 300" (zie Carlos Gabetta, Argentinië. Le diable dans le soleil, Parijs 1979. p. 318). Het is of men in de Nederlandse nota echter de officiële ,,geschiedschrijving" beluistert: ,,Een vuurgevecht" tussen ,,elementen" van ,,rechtse en linkse" vleugels „eiste" ,,twintig" doden" (p. 7 van Tweede Kaderstuk no. 16588, zitting 1980-1981). In de tweede plaats doet de Nederlandse regering in haar konklusles de cyni-

sche mededeling dat er ,,sedert 1979 een verbetering in de algehele situatie waarneembaar" zou zijn. Een grotere politieke steun aan de Argentijnse militairen is op dit moment niet denkbaar. Deze uitspraak is immers geheel overeenkomstig de geraffineerde officiële propaganda en diplomatie. ,,Systematische vermissingen komen niet meer voor", aldus de aan de Kamer aangeboden nota. Wat impliceert deze redenering? Het tegendeel van de werkelijkheid. In werkelijkheid is niet één verdwijningsgeval door de militaire junta opgehelderd. De officiële lezing is dat het slechts om enkele ,,uitwassen" gaat. Deze worden evenwel nooit bij name genoemd. Of ze worden afgedaan als,, vrijwillige onderduiking", ,,geheim vertrek naar het buitenland" en ,,represailles van terroristen jegens elkaar". Er zijn echter honderden gedokumenteerde gevallen die de verdwijningen aantonen. Het bewijs bestaat dat ze het werk zijn van de zogenaamde veiligheidsdiensten, die strak koördineren en volledig registreren maar geheim zijn. Ook de rechtspraak hebben ze in hun greep. Er zijn wel namen van doden openbaar gemaakt maar dan ging het steeds om ,,militair treffen tussen subversieven en de strijdkrachten". Waarin zou nu die verbetering bestaan waarover de

Nederlandse minister meent te moeten spreken? Er komen ,,minder verdwijningen voor! Vergelijk dit argument eens met bij voorbeeld de Nederlandse werkloosheidssituatie Veronderstel dat het aantal werkelozen gedurende enkele jaren stijgt met honderdduizend: daarna treedt een periode in waarin de groei,,slechts" 5000 of 3000 bedraagt. Is de situatie nu verbeterd? Of alleen maar minder verslechterd! ,,Er zijn minder verdwijningen in Argentinië". Wat een cynisme. Niet één geval van de gruwelijke martel- en moordpraktijken van de Argentijnse militairen is opgehelderd. Is het verbetenng dat de gevangenschap onder onmenselijke omstandigheden voortduurt? Het voegt slecht toe aan het onrecht, elke dag weer. Dezer dagen verscheen juist in het dagblad La Prensa een moedig artikel waann de militairen hun buitengewone lafheid wordt voorgehouden: geen enkel doodvonnis hebben zij zelf durven uitspreken. Het was alles nu eenmaal ,,dirty war'. In feite hebben zij, onder het voorwendsel van de subversiebestrijding een politieke terreur gevestigd, en politiek geartikuleerde vertegenwoordigers van de Argentijnse samenleving (advokaten, geestelijken, studenten, arbeiders, journalisten) eenvoudig uit de weg geruimd, in het kader van hun ,,normale" militaire beroepsuitoefing. De Argentijnse militaire denkwijze wordt duidelijk door een uitspraak als die welke de ongekozen president Viola, al even ,,gematigd" als zijn voorganger, verantwoordelijk voor vijf jaren militaire staatsgreep, zich liet ontvallen tijdens zijn suksesrijke bezoek aan Washington vlak voor zijn installatie: ,,Als de troepen van het Derde Rijk de laatste wereldoorlog hadden gewonnen dan zou het Neurenberg-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen