VU Magazine 1981 - pagina 338

woordelijk. Hier geldt de gulden regel: eet met mate, ook de zogenaamde gezonde eetwaren. Te véél vitamines gebruiken kan ook schadelijk zijn." AH zal ingeburgerde en als minder gezond bekend staande artikelen dus niet uit de rekken verwijderen. Wél wil AH de klant tegemoet komen door voorlichting via produktinformatie op het etiket.

Wat er in zit De produktetikettering van Albert Heijn is ontwikkeld in samenwerking met het Voorlichtingsbureau voor de Voeding. Albert Heijn wilde die etikettering maar wist niet hoe. Samen bedachten ze een systeem. Eind 1982 wordt de ingrediëntendeklaratie algemeen verplicht, als gevolg van een EEG-besluit. Alle grondstoffen moeten dan worden vermeld. Nederland heefteen uitzondering gemaakt: wél moeten kleurstoffen worden aangegeven, maar het zal ons duister blijven om welke kleurstoffen het gaat, want opgaaf van namen is niet verplicht. Er worden van ministeriële zijde ook pogingen ondernomen de rokers via het pakje sigaretten te laten weten hoeveel teer en nikotine erin zit, waar ook de bekende „waarschuwing" op de pakjes bij hoort.

Wel gewaardeerd, niet gelezen De vraag is of de konsument de informatie over ingrediënten en voedingswaarde leest — én begrijpt. Een tegenvaller, zo blijkt. Heeft AH hier onderzoeken naar gedaan?

^rans Toors, snoepdeskundige

Je eigen mogelijkheden en plezier vergroten Aan het eind van onze kijk achter de schermen stellen we vast dat alle ondervraagden geneigd zijn de eigen vrijheid en keuzemogelijkheid van de konsument te benadrukken. Maar heeft hij die wel? Is de mens vrij om voor een gezond leven te kiezen? Het klinkt zo mooi, je,,eigen verantwoordelijkheid beleven", maar als de maatschappij het individu inklemt in strukturen, die zijn levenswijze bepalen, is het een gevecht met windmolens. Of niet? Laten we besluiten met de woorden van de heer Geerlings, voorzitter van Nederland Oké: ,,Natuurlijk spelen sociale faktoren een rol. Het ligt voor de hand datje, als je bij een minderheidsgroep hoort, een grotere kans hebt ziek te worden. Dat is zonneklaar. Maar men heeft vaak te snel de neiging de strukturen de schuld te geven en zo moeilijkheden van zich af te schuiven. Terwijl er vaak toch nog zóveel keuzemogelijkheden zijn waarmee je je eigen vrijheid en je plezier in het leven kunt vergroten." (FS)

De heer Eegerdingk aarzelt even. ,,Dat hebben we inderdaad gedaan, ja. De konsument blijkt die informatie over het algemeen bijzonder te waarderen. Maar als je nou doorvraagt, blijkt dat de meeste mensen die informatie niet lezen. De groep die dat wél doet en de informatie ook nog gebruikt, ligt ongeveer op vijf procent. En dan maak ik, denk ik, een nog rooskleurige schatting." Datzelfde verhaal gaat op voor de „prijs per standaardhoeveelheid" van AH: wel gewaardeerd, slecht gelezen. Gegevens over houdbaarheid en uiterste verkoopdatum (daarmee startte AH ruim tien jaar geleden als koploper) blijken daarentegen wél intensief te worden gebruikt. We vragen ons af waarom AH dit soort informatie dan toch heeft willen doorzetten. „Daar heeft ten diepste een idealistisch trekje in meegespeeld: het gevoel verantwoordelijk te zijn voor onze klanten opdat onze produkten zoveel mogelijk hun gezondheid ten goede komen", aldus ir. Eegerdingk, ,,het past binnen een beleid waarin het recht van de konsument op informatie wordt erkend. Het is dan ook aan de konsument om van de geboden mogeiijktieden gebruik te maken." 308

vu-Magazine 10 (1981) 8 (september)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen