VU Magazine 1981 - pagina 228

,,....elk volk heeft het recht om een eigen toekomst te bepalen.'' Ook deed de Kerk een beroep op de Kuomintang regering ,,....om verkiezingen te houden voor alle zetels van de nationale electieve instellingen, zodat diegenen die 25 jaar geleden op het vasteland zijn gekozen nu vervangen kunnen worden door mensen die het volk van Taiwan werkelijk vertegenwoordigen. " in 1975 legde de Synode van de Kerk weer een openbare verklaring af. Deze keer naar aanleiding van de inbeslagneming door de autoriteiten van 2200 m de Taiwanese taal gedrukte Bijbels. De Kerk drong er bij de regering op aan om te streven naar,,een democratisch en rechtvaardig politiek bestel." Deze twee verklaringen werden de Kerk door de regering zeker niet in dank afgenomen. De vervolging van de Presbyterianen kwam echter pas goed op gang nadat de Synode op 16 augustus 1977 een open brief aan president Carter zond, voordat diens minister van Buitenlandse Zaken Vance naar Peking zou vertrekken om daar het volledig herstel van de betrekkingen tussen de Verenigde Staten en China voor te bereiden. In deze brief stelde de Synode o.a.: ,,.., wij dringen erbij onze regering op aan om de realiteit onder ogen te zien en effectieve stappen te ondernemen, zodat Taiwan een nieuw en onafhankelijk land mag worden." De volgende dag klopten agenten van de geheime politie bij prominente kerkleden aan, en maakten de Presbyterianen in niet onzekere bewoordingen duidelijk dat de verklaring moest worden ingetrokken, anders zouden strenge maatregelen worden genomen. De Kerk hield voet bij stuk, en de maatregelen bleven niet uit: al spoedig ,,verdwenen" verschillende uitgaven van het wekelijkse kerkblad Taiwan Church News. Ook introduceerde de regering in 1979 een wetsvoorstel in het parlement, dat het mogelijk zou maken voor de regering om kerkelijke functionarissen te ontslaan en om bezittingen van de kerk in beslag te nemen, indien ,,...de kerkelijke instelling een wet overtreedt of anderszins handelt in strijd met het algemeen belang..." (Artikel 9 van het Wetsvoorstel). Weliswaar werd het wetsvoorstel weer ingetrokken nadat er o.a. door een aantal leden van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden protest tegen was aangetekend, maar op allerlei manieren bleven de dreiging en intimidatie voor de Presbyterianen voortduren. Na het ,,Kaohsiung incident" van 10 december 1979 (waarover zometeen meer) ging de regering over tot ver-

206

'ALL THE NEWS THAT'S FIT TO PRINT.' Spotprent op krantencensuur in Taiwan

dere stappen tegen de Kerk. Een aantal kerkleden die bij de mensenrechten-manifestatie in Kaohsiung aanwezig waren geweest, werden meteen gearresteerd. Daarbij was ook dominee Hsu T'ien-hsien, die tijdens de kerstdienst op 23 december '79 midden onderzijn preekdoorvieragenten van degeheime politie werd opgepakt. Een andere groep kerkleden werd in begin januari 1980 gearresteerd omdat zij een prominent oppositieleider, Shih Ming-teh, onderdak zouden hebben verschaft toen hij na het incident er niets voor voelde om gearresteerd te worden (hij was tijdens een eerder verblijf in de gevangenis al uitgebreid gemarteld). Deze tweede groep kerk-

Lid van Wereldraad? Kerkleider de cel in! leden werd bijna vier maanden incommunicado gehouden door de politie. Aan familieleden noch advocaten werd toestemming verleend om deze mensen te bezoeken. Eind april 1980 werd plotseling bekend gemaakt dat de secretaris-generaal van de Synode van de Presbyteriaanse Kerk, dominee C. M. Kao, ook betrokken zou zijn geweest bij het,,komplot". Op 24 april 1980 werd dominee Kao gearresteerd. Bij de arrestatie werden o.a. 31 mappen met preken (eventueel bewijsmateriaal?) in beslag genomen. Twee weken voor deze arrestatie had

de Synode, onder leiding van dominee Kao, besloten om weer lid te worden van de Wereldraad van Kerken. In 1970 had de Kuomintang-regering de Kerk gedwongen om haar lidmaatschap van de Wereldraad op te zeggen, omdat deze organisatie een ,,internationale communistische samenzwering'zouz\\n. In april 1980 besloot de Synode van de kerk echter, met 243 tegen 5 stemmen, om weer lid te worden. Deze stap viel bij de autoriteiten van Taiwan blijkbaar niet in goede aarde: veel waarnemers geloven dat dit de werkelijke reden was voor de arrestatie van dominee Kao, en voor de zeven jaar gevangenisstraf die hem door een militaire rechtbank werd opgelegd. Kritiek op het halstarrige beleid van de regering kwam niet alleen uit kerkelijke hoek. Weliswaar had de Taiwanese bevolking door het incident van 28 februari 1947 vrijwel alle personen die een leidinggevende functie vervulden verloren, maartoch hadden in de jaren '50 en '60 een aantal personen en groeperingen er bij de regering op aangedrongen om wat minder ondemocratisch op te treden. Velen van hen belandden daardoor in de gevangenis of werden naar het ,,Groene Eiland" verbannen — de Kuomintangversie van Duivelseiland. In het begin van de jaren '70 kwam een nieuwe generatie van jonge leidinggevende Taiwanezen naar voren. Velen van hen hadden ,,28 februari" niet bewust meegemaakt, maar hadden daarbij wel vaders, ooms, of andere familieleden verloren. Een aantal van hen had in de VS of Europa gestudeerd, en hadden zo wat van ideeën zoals democratie en vrije meningsuiting geproefd.

vu-Magazine 10 (1981 )6 (juni)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen