VU Magazine 1981 - pagina 420

Gwendoline Konie

In de oorlog voerde hij als aankomend officier strijd tegen de Japanse binnendringers waardoor hij in 1942 in krijgsgevangenschap geraakte. In de drie daaropvolgende jaren bereidde hij de opzet van gewapende eenheden voor van Indonesische nationalisten. Hij ontwikkelde zich tot een zeer bekwaam en ontwikkeld militair strateeg, het eigenlijke brein aciiter de guerilla tegen Nederland. Over die guerilla schreef hij in 1959 een boek „Laporan dari Banaran" (Verslag uit Banaran, het hoofdkwartier van de guerilla) dat over enkele maanden in Nederlandse vertaling bij Kok in Kampen verschijnt. Simatupang raakte in deze tijd wat vervreemd van de kerk, daar ze z.i. te weinig zei over de aan de gang zijnde revolutie en de christelijke opdracht daarin. Die band keerde pas terug toen hij geboeid werd door de nieuwere theologie van Niebuhr en Barth. Simatupang maakte snel karrière: in 1946 was hij militair raadgever bij de onderhandelingen van Linggadjati, een jaar later lid van de opperste defensieraad en in '47 en '48 betrokken bij de onderhandelingen van Renville, waar met bemiddeling van de VS een overeenkomst werd opgesteld tussen Indonesië en Nederland. Tot '54 was hij stafchef van de gewapende troepen en raadgever van het ministerie van Defensie. Simatupang wilde nadien een betrekkelijk klein maar goed opgeleid leger vormen om militarisering van Indonesië en daarmee fascistische tendenzen te voorkomen. Zijns inziens hadden de strijdkrachten een noodzakelijke rol in de strijd tegen het Nederlandse kolonialisme gespeeld, maar moest nu worden gestreefd naarterugdringing van hun invloed. In 1959 trad Simatupang uit het leger na een konflikt metSoekarno. Door zijn zoeken naar een christelijke verantwoording van de revolutie raakte hij in een theologische speurtocht verzeild, die hem zodanig gezag in kerkelijke kringen deed verwerven dat hij in '67 voorzitter van de Indonesische Raad van Kerken werd. In 1961 kwam hij in New Dehli voor het eerst in kontakt met de Wereldraad. In 1966 nam hij deel aan de voorbereidingen van de Wereldraadkonferentie over Kerk en Samenleving in Geneve. In Uppsala ('68) werd hij gekozen tot lid van het Uitvoerend Komité. Tijdens de assemblee van Nairobi werd hij gekozen tot een van de voorzitters van de Wereldraad. In Tulsa sprak dit alles zo aan dat hij van de universiteit ter plaatse een eredoktoraat in ,.Humane Letters" ontving toen het Uitvoerend Komité daar vergaderde. Simatupang stond altijd nogal scherp tegenover Nederland maar die houding heeft hij reeds lang gewijzigd na opgebouwde kontakten met kerkleiders uit Nederland. Vorig jaar onderging hij in Nederland een geslaagde hartoperatie. Simatupang die onlangs wederom in Nederland was, kreeg van prof. Verkuyl een forse stapel IKV-materiaal mee naar huis ter bestudering. In Aziatische landen, ook in Indonesië, kijkt men over het algemeen minder afkeurend naar kernwapens: het Westen heeft ze zelf ook, dus waarom zouden wij ze niet mogen hebben, is de redenering. Simatupangs persoonlijke standpunt zal op de zitting blijken. Simatupang schreef boeken en artikelen over politiek-militaire problemen, over de christelijke opdracht in de revolutie en het boek „Pionier van de oorlog, pionier van de vrede". Hij woont in Djakarta en is lid van de Indonesische Christelijke Kerk.

vu-Magazine 10 (1981) 10 (november)

Hehnut Simon ,,Als men ons ouderen goed waarneemt, dan verdringen wijde angsten voorde toel<omst, die aan onze tijd van veranderingen en ommekeer verbonden zijn; wij verdringen ze onder het motto: „ Uit de geschiedenis blijlKt dat alles wel weer op z'n pootjes terecht komt, ons zal het niet meer overkomen, wij ontkomen nog wel". Dat zei Helmut Simon (1922), sinds 1971 mede-voorzitter van de Duitse Evangelische Kerkendag, in 1977 op de Kerkendag van West-Berlijn. Deze rechter bij het hoogste Westduitse rechtskollege beschouwt zichzelf op theologisch gebied als een leerling van Karl Barth. Hij studeerde van '45 tot '48 rechten en theologie in Bonn en Bazel. In de Tweede Wereldoorlog was hij op het laatst eerste luitenant der reserve. Simon was rechter bij verschillende rechtbanken te Dusseldorp en Karlsruhe. Van '62 tot '65 vervulde hij een leeropdracht in rechts- en staatswetenschappen op de Theologische Hogeschool van Wuppertal. Zijn publikaties gingen over de rechtsstaat, rechtsbescherming, natuurrecht, theologie en recht, konfessionele invloeden op het recht, recht bij noodtoestanden, rechtsbescherming in het bedrijfsleven en het kernwapenvraagstuk. Op de Kerkendag van '77 voerde hij een warm pleidooi voor vrijwillige salarisverlaging van de ouderen in plaats van het beperken van arbeidsplaatsen en scholingsmogelijkheden voor jongeren. Aldaar drong hij ook aan op een bescheiden houding van christenen in politieke zaken: „De bijbel wist al dat de „kinderen van het licht", de christenen, in vragen naar oplossingen ten tijde van krises, niet verstandiger zijn of meer weten dan de „kinderen van de duisternis", de beroepspolitici". Simon is lid van de wereldraadkommissie voor het programma ter bestrijding van rassisme.

Suliana Siwatibau Mevr. Siwatibau komt van de Fiji-eilanden in de Stille Oceaan. Zij adviseert aldaar de minister van Energiezaken. Ze is tevens lector in plantkunde aan de universiteit. Ze pleegt onderzoeken naar energiegebruik en -mogelijkheden in steden en ten plattelande. Ook heeft zij een leidende rol in de Raad van Kerken van de Stille Oceaan-eilanden. Deze eilanden hebben veel geleden onder Amerikaanse kernproeven.

KarolyToth KarolyToth is een van de vertegenwoordigers van het Oostblok. Hij is hervormd bisschop van het Donaugebied in Hongarije en voorzitter van de Praagse Christelijke Vredesbeweging. Hij is teven lid van de Wereldraadkommissie voor Internationale Aangelegenheden. Dat van die Praagse Vredesbeweging zit niet iedereen even lekker. Enkele Nederlanders, zoals Hannes de Graaf stapten eruit omdat huns inziens de beweging teveel een spreekbuis van Moskou werd en zich kritiekloos liet gebruiken. Toth bleef echter aan als voorzitter en heeft zich daarmee in de ogen van de opstappers gekompromiteerd. „Moskovitische propaganda van een godsdienstig tintje voorzien"ooróeeiXeen kritikus. Toth was eind oktober ook al in Nederland toen het breed moderamen van de vredesbeweging in Noordwijkerhout vergaderde en gesprekken voerde met kerkelijke leiders uit tal van landen, ook met vertegenwoordigers van Nederlandse kerken. 383

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen