VU Magazine 1981 - pagina 69

PTT-net Weinig gelukkig bleken de kabelexploitanten op het Kabelcongres '80 (3 november vorig jaar) met de aankondiging door staatssecretaris Smit-Kroes van een PTT-plan voor een straalverbindingsnet waarmee — voorlopig — veertien buitenlandse programma's aan bekabeld Nederland zouden kunnen worden doorgegeven. Verwonderde Kamerleden stelden vast dat de staatssecretaris van Verkeer en Waterstaat deze aankondiging had gedaan zonder overleg met het kabinet, zelfs minister Gardeniers van CRM bleek van niets te weten. Toch bleef deze laatste opvallend laconiek onder de mededeling. Wat de PTT'ers uit de kast hadden gehaald was in feite een oud, maar op aandrang uit het parlement in de la gestopt plan voor een Landelijk Centraal Antenne Systeem. In detroontrede van 1963 was dit al aangekondigd, maar de politici bleken aanzienlijk minder dan de technici in de gaten te hebben om wat voor belangrijke zaken het hier voor de toekomst ging. Decentralisatie was ,,in". En tot verdriet van de PTT verdween het CAS-plan in de kast. De kabelaanleg en exploitatie zou op gemeentelijk niveau worden geregeld met inschakeling van het particuliere bedrijfsleven. Ook het PTT-streven naar standaardisering van de netten leed schipbreuk: meer systemen mochten gebruikt worden. En her en der over ons land zwermden verkopers van kabelsystemen uit om hun waar te slijten aan technisch veelal slecht, onderlegde gemeentebestuurders. Pleidooien van de Omroepraad om de kabel te zien als een ,,Openbaar Nutsbedrijf" en om te streven naar een gemeenschappelijke prijspolitiek (sept, 75) en van de NOS om als doelstelling aan te houden,,gelijk aanbod tegen gelijke prijs voor iedereen" (rapport Kabelcommissie NOS sept. '75) vonden onvoldoende gehoor in het parlement met als weinig gelukkig gevolg dat er nu diverse soorten kabelnetten in Nederland liggen, waarvoor de consument zeer uiteenlopende tarieven moet betalen, variërend van ƒ 9,- tot ƒ 23,- of misschien zelfs meer. Niemand heeft meer enig overzicht van de warboel, ook niet de Vereniging van Ned. Gemeenten. De prijs van een puur theoretische vrijheid. Want de consument had over dit alles niets te vertellen. Hij moest maar afwachten wat er over zijn hoofd heen op gemeentelijk niveau was bedisseld.

,^ederlandseang^^^

ï^^f,?*nofvol zeker koïïieïi o » i^if.Tl"^

Satelliet oorzaak dreigend conflict ^''W. irdcnier"

\ï^^^ etfli^'

Antenneverboden

Kabelexploitanten Lancering in 1976 van een Amerikaans/Canadese cotnmunicatiesateiliet

Zullen deze exploitanten gaan uitmaken welke buitenlandse televisieprogramma's de abonnees zullen ontvangen? De ook in dit opzicht alweer kortzichtige Tweede Kamer blunderde op 13 oktober 1975 door in meerderheid voor een

VU-Magazine 10 (1981) 2 (februari)

'

VVD 0-NEENS MET .MINISTER

Stao"*^

Her en der ingevoerde gemeentelijke antenneverboden lieten hem feitelijk geen keus of hij de kabel al dan niet wenste. Inmiddels heeft de Raad van State (uitspraak 31 mei 1978) een stokje gestoken voor publiekrechtelijke antenneverboden (via de bouwverordening), althans wanneer met een privé-antenne meer kan worden ontvangen dan via de kabel. Veel gemeenten hebben er nu wat nieuws op bedacht. Via huurcontracten en koopovereenkomsten voor nieuwbouwwoningen worden burgers geprest,,vrijwillig" van hun recht op een privé-antenne afstand te doen. De Consumentenbond is woedend over dit soort praktijken, maar een proefproces ten behoeve van een inwoner van Harlingen is in eerste instantie voor de Leeuwarder Rechtbank verloren. In ieder geval hebben, ook in liberale kringen, dit soort gebeurtenissen het geloof geknauwd dat de vrijheid van het individu ermee gediend was om Den Haag (de PTT) zoveel mogelijk bij de kabel weg te houden. Communicatievrijheid blijkt bij niet alle gemeenten in goede handen. Het feitelijk beheer over de kabel is thans toegerold naar lokale monopolisten, voor 85 % gemeenten of stichtingen waarin gemeenten samen met woningbouwcorporaties participeren. De overige 15 % van de machtigingen is in handen van particuliere bouw- en exploitatiemaatschappijen, coöperatieve verenigingen, installatiebedrijven en pensioenfondsen (cijfers van mevr. Smit-Kroes).

ongegf'ond

e^'ft

laB-

F

^o^"^ motie-De Beer te stemmen (VVD) dat het „aan de plaatselijke overtieid kan worden overgelaten om te beslissen welke buitenlandse programma's dienen te worden aangeboden middels de lokale draadomroepinrichtingen." (Ook minister Gardeniers, toen nog Kamerlid, stemde argeloos voor.) Minister Van Doorn waarschuwde wel dat daarmee de feitelijke macht in handen zou komen te liggen van de machtiginghouder. ,,Dat kan de plaatselijke overheid zijn, maar ook een woningbouwvereniging of een particulier bedrijf", maar ook hij voorzag niet welke rampzalige gevolgen konden opdoemen bij een op het decentralisatiepad voortijlend parlement. Eind 1979 werd de Tweede Kamer met een schok wakker toen bleek dat men in feite het Nederlandse Omroepbestel had opengelegd voor mogelijke commerciële exploitatie vanuit Luxemburg via een kabelverbinding bij Sluis (zie VU-magazine januari '80). Nog nèt op tijd kon via de motie-Scholten, nov. '79 voorkomen worden dat een reeds aangenomen wetsartikel van kracht werd. Een noodstop. Sindsdien is het parlement klaarwakker. Uitgesproken werd dat de minister van CRM een taak diende te hebben bij de beoordeling van de toegang tot de kabel voor buitenlandse tv-programma's, ,,en dat deze verantwoordelijkheid dient te worden uitgeoefend aan de hand van nader te stellen normen en cr/fer/a" (motie-Scholten). Het parlement wil dus duidelijk de zaak terugdraaien. Ondanks alle publiciteitsrumoer vooraf, bleef het merkwaar63

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen