VU Magazine 1981 - pagina 78

bewijst dat daar ook allerminst sprake van is geweest. Behalve de imposante bibliotheek die naast de ontelbare eigen geschriften opvallend veel werken van Scholte's vriend Bilderdijk bevat, vertoont het ,,Scholte-huis" nog veel sporen van een rijk bestaan. Het echtpaar Scholte was zeer kunstzinnig en in de bagage van mevrouw Scholte zat de grote vierkante piano die nu nog steeds in de musiceerruimte staat. Stichtelijke liederen bracht ze nauwelijks naar voren, vertelt Martha Lautenbach. Ze had meer interesse voor Beethoven, List en Chopin. Een vrouw van de wereld dus. Ze heeft ook nooit echt in Pella kunnen aarden en toen ze in 1892, vierentwintig jaar na de dood van dominee Scholte, op haar sterfbed lag, zei ze: ,,lk sterf als een vreemdelinge in een vreemd land." Dominee Scholte's afzweren van ,,het Hollandse" heeft aanvankelijk wel wat navolging gehad. In de eerste decennia na de aankomst van de eerste groep, volgden er nog verschillende golven „landverhuizers". Die hielden zich niet zo bezig met het instandhouden van de Hollandse tradities, hoewel het ,,warmhouden" van de Nederlandse taal nog wel plaatsvond. Het cultiveren van het Hollandse karakter van Pella, het koesteren van die band met het vaderland dateert eigenlijk van veel later. Tulip Time bij voorbeeld, het jaarlijks terugkerende tulpenfestijn van drie dagen, in het tweede weekeinde van mei met de verkiezing van de Tulpenkoningin en de onvermijdelijke klompendansen in ,,Hollandse" klederdracht is van tamelijk recente datum. Bob Klein: ,,Dat begon in de jaren dertig. En het was een Amerikaanse redacteur van een Amerikaanse krant die ons erop wees.

Verl(eerd wieltende molen en de Tulip Tower

„Alleold-timers zullen eens sterven en dan de middletimers" dat het toch eigenlijk zonde was dat er niet meer gedaan werd aan onze Hollandse achtergrond. En zo ontstond het idee van Tulip Time. In 1935 begonnen we en Leonora was de eerste Tulpenkoningin." Bob Klein zelf is de grote man achter het tulpenfestival, vanaf het prille begin in '35. Hij en Martha Lautenbach halen nog wat herinneringen op uit het verleden. Zoals de eerste keer met Tulip Time, toen er nog helemaal geen tulpen waren en er honderden tulpen van hout gemaakt werden, allemaal stuk voor stuk met de hand geverfd en langs de weg opgesteld. Of drie jaar geleden, toen door de zachte winter en het vroege voorjaar al lang vóór mei de tulpen uitgebloeid waren. Tienduizenden verse tulpen werden er toen aangevlogen, de meeste uit de westelijke staten Washington en Oregon, maar ook vliegtuigladingen uit Holland, Eén voor één werden ze in potjes

72

De bibliotheek van Scholte

vu-Magazine 1 o (1981) 2 (februari)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen