VU Magazine 1983 - pagina 146

betrokkenheid op de actuele vragen van samenleving en cultuur als geheel heeft bijgebracht.

Werkgroep,,Uiterst medisch handelen" komt met voorlopig rapport

Sociologie aan de VU in de 80-er jaren?

Euthanasie na een atoomaanval;

De geschiedenis van de sociologie aan de Vrije Universiteit laat zien dat een drietal elementen tot haar traditie behoren: een bijbels-normatieve oriëntatie, een methiodologisctie deskundigheid en een gerichtheid op de actuele vraagstukken van cultuur en samenleving. Gesteld kan v\/orden dat de sociologie aan de VU, onder samenvoeging van deze drie elementen, juist nu een waardevolle bijdrage zou kunnen leveren aan de verheldering en oplossing van de vragen die zich momenteel vanuitde samenleving opdringen. De wijze waarop thans over de crisis der 80-er jaren wordt gesproken kan misleidend zijn wanneer daarmee de aandacht eenzijdig op de actuele economische schaarste wordt gefixeerd. De wortels van deze crisis liggen mede in de daaraanvoorafgaande decennia. Daarin werd een streven naar steeds meer welvaart aangevuld door een streven naar steeds verdergaande emancipatie. Bij alle genoten bevrijding die daardoor werd bereikt moet echter worden geconstateerd dat decennia ook een aanzienlijke slijtage te zien hebben gegeven van wat wel üe,,morele infrastructuur" \/an een samenleving wordt genoemd. Niettemin wordt thans juist een beroep gedaan op hopelijk in de samenleving nog aanwezige morele potenties en organisatieprincipes om de gevolgen van de huidige economische crisis te doorstaan. Als vanzelf dringt zich daarbij dan een aantal vragen op: Zijn er normatieve principes te formuleren als richtsnoer voor een zinvolle inrichting der samenleving? Wat is daar eventueel in de huidige samenleving empirisch nog van aantoonbaar? Hoe zijn beide componenten op elkaar te betrekken en verder uit te bouwen in het licht van de aard en noden van de huidige cultuur en samenleving? Het zijn vragen die de sociologie aan de VU vanuit haar eigen geschiedenis herkent. In feite klinken zij reeds door in het onderwijs- en onderzoeksprogramma dat de Subfaculteit Sociologie voor de komende jaren heeft opgesteld. Zal haar een toekomst worden gegeven om dit programma uit te voeren?

132

consequentie van kernwapenbeleid Een gevoelig onderwerp en bijna te absurd om over na te denken. Zo \u\ótóe omschrijving die de Nederlandse Vereniging voor Medische Polemologie (NVMP) meegeeft aan de discussie die in haar laatste nieuwsbrief, van februari '83, centraal staat: euthanasie na een atoomaanval. Het onderwerp blijkt niettemin steeds terug te keren in de beraadslagingen over de medische consequenties van een aanval met atoomwapens. De NVMP, die zichzelf als medische vereniging voor vredesvraagstukken afficheert, bestaat uit mensen die zich vanuit de gezondheidszorg daarvoor willen inzetten. Dat wordt weleens gekritiseerd a\s,,politiek", a\s,,naïef", of als ,,eenzijdig". Aan de andere kant betrekt de overheid de werkers in de gezondheidszorg bij het defensiebeleid in het algemeen en bij de civiele verdediging en de bescherming van de bevolking meer in het bijzonder door ze te raadplegen in het kader van de Noodwet Geneeskundigen. Het ,.schoenmaker blijf bij je leest" is hier dus niet terecht. Tijdens de algemene ledenvergadering die de NVMP ruim een jaar geleden hield in de senaatskamer van de VU, kwam het delicate vraagstuk van leedverzachting en euthanasie na een atoomramp aan de orde. Men besloot toen om een werkgroep in te stellen die — niet gehiriderd dooreen vastomlijnde opdracht van het NVMP-bestuur — zich zou gaan verdiepen in deze problematiek. Dat werd de werkgroep ,,Uiterst medisch handelen", waarvan onder meer een apotheker een huisarts, een jeugdarts en een fysiothera-

peut deel uitmaakten. Nu, een jaar nadien, bracht deze groep een eerste verslaguit. Het is met nadruk een voorlopig rapport, dat de lijn tracht aan te geven waarlangs de discussie gevoerd zou kunnen worden, bij voorbeeld in bestuurlijke organen en anders, wanneer men daar de deur gesloten zou houden, in een anderverband. Dat deze, voor velen wellicht schokkende discussie gevoerd moet worden, beschouwt de werkgroep als onontkoombaar.

Onmenselijkheid De werkgroep heeft zorgvuldig afgewogen welke reacties 't praten over de mogelijkheid van euthanasie na een atoomramp oproept. Ze lopen zeer uiteen: ,,— door sommigen wordt denken overeen atoomramp en over de gevolgen ervan als defaitistisch beschouwd, of als doemdenken, of als verlammend — het zich bezighouden met de gedachtenvorming omtrent hulpverlening na een atoomcatastrofe zou stimulerend kunpen werken op de ontwikkeling van atoomwapens, of drempelverlagend, zodat sommige landen zich minder geremd zouden voelen om een atoomoorlog te beginnen — sommigen menen dat het denken over euthanasie na een atoomramp juist angst vermindert omdat het bespreekbaar maakt wat tot nu toe nauwelijks aan de orde gesteld kon worden — ook is het op te vatten als een laatste protest tegen de onmenselijkheid van een atoombom — het stelt twee taboes aan de orde: dat rond een kernoorlog en dat rond de vrijheid het leven in eigen hand te nemen." De samenhang tussen het laatstgenoemde taboe en de mogelijkheid van een kernoorlog heeft ook de gezondheidsraad onderkend. In een in '82 uitgebracht advies inzake euthanasie stelde deze, dat ook voor degenen die vu-Magazine 12 (1983) 4 april 1983

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen