VU Magazine 1983 - pagina 299

Eersteiaargangno^

1983 gemeenschappelijk optreden naar buiten." Deze verwachdng gaat er van uit dat het in zeer belangrijke mate, méér dan wat ook, de mensen zijn die van dag tot dag datgene waar de Vrije Universiteit voor staat trachten te verwezenlijken. Het gaat met andere woorden bij de handhaving van de identiteit in de eerste plaats om het benoemingsbeleid.

deVU-Veren.g«ng.^;j^3„huis

O ^^^ö*"

Uit het jaarverslag van de vereniging:

o

Activiteiten vertalen naar behoeften nieuwe tijd De centrale vraag naar de identiteit van de Vrije Universiteit en de consequenties die deze eigen aard meebrengt vormde ook in het afgelopen jaar het verbindende element bij al de activiteiten van de vereniging en in de besprekingen binnen het bestuur. Directe aanleiding om hierop in 1982 wellicht meer expliciet dan in voorgaande jaren de aandacht gericht te houden was, naast de dreigende drastische bezuinigingen van overheidswege, vooral ook de bemoeienis die het bestuur heeft met het benoemingsbeleid. Onverkort blijft daarbij van Art. 1.5.1. van de Regelen kracht de bepaling van art. voor de Vrije Universiteit 1.3.2. dat „van allen die tot bepaalt dat van ieder die in de universitaire gemeenenige docerende of leidingschap behoren verwacht gevende functie wordt bewordt dat zij naar hun vernoemd een verklaring van mogen in de geest van de instemming met de christedoelstelling te werk gaan in lijke doelstelling van onze het bestuur en beheer, de universiteit wordt verwacht. beoefening der wetenschap, Bekend is dat het Bestuur het onderwijs, de vorming der Vereniging onder bepaalde voorwaarden van de- der studenten, de onderlinge verhoudingen in de univerze instemmingseis onthefsiteit en het persoonlijk en fing kan verlenen.

Beeldmerk Er is echter meer. H et „beeldmerk" van de Vrije Universiteit, zowel naar binnen als naar buiten, wordt bepaald door de persoonlijke verbondenheid van de werkers van de Vrije Universiteit met haar doelstelling. De Vrije Universiteit moet als christelijke universiteit herkenbaar blijven. Zij moet ook haar erkenning als „bijzondere", dat wil zeggen niet slechts binnen het complex van publieke diensten autonome, maar principieel vrij van de overheid staande universiteit, inhoudelijk blijvend waar maken. Daartoe dient zij mentaal met mensen in het land die bij de Vrije Universiteit betrokken zijn, met „de christelijke gemeente", verbonden te blijven. Deze „achterban" mag als totaüteit niet vergrijzen of afkalven. Zij dient op flexibele wijze in de pas te blijven met de verjongingstendenties die aan een levende universiteit inhaerent zijn. Anderzijds mag van een universiteit die zich bewust van een laat-negendende eeuwse gereformeerde (in de ogen van het publiek ten onrecht min of meer kerkelijk gekleurde) universiteit wil ontwikkelen in de richting van een geesteUjk pluriforme christelijke instelling voorwetenschappelijk onderwijs, verwacht worden dat zij die band wil handhaven, verbreden en versterken. Is dit voor de Vrije Universiteit misschien zelfs niet een kwestie van zijn of nietzijn? Is haar bestaansrecht er mogelijk mee gemoeid? Dit zijn vragen die een extra accent krijgen in een tijd van bezuinigingen voor de Vrije

Universiteit, gevestigd als zij is in de randstad, waar reeds lang ook andere universiteiten functioneren en waar daarom taakverdeling en concentrade meer opportuun wordt geacht dan elders in het land. Karakter van de Vrije Universiteit Formeel-juridisch kan men zich beroepen op het privaatrechtelijke karakter van de Vrije Universiteit. Dat brengt met zich mee dat zij niet, zoals de openbare intstellingen. valt onder het bevoegd gezag van de minister van Onderwijs en Wetenschappen, maar onder dat van onze onafhankelijke, vrije Vereniging. Het beroep daarop zal ook steeds wanneer het pas geeft moeten blijven plaatsvinden: het is de eerste hnie in het voortdurende gevecht tegen centrahsme en bureaucratie. Maar de materiële grond voor die eigenstandigheid is gelegen in de eigen aard van de Vrije Universiteit. Van oorsprong wortelt zij in de voedingsbodem van het gereformeerd protestantisme. Het is verheugend dat een verbreding heeft plaatsgevonden doordat ook andere christenen zich in de doelstelling van de Vrije Universiteit herkennen en van harte bereid zijn daaraan mee te werken. Dit verplicht ons er nog meer naar te streven dat deze verbreding zich ook duidelijk gaat aftekenen in het ledenbestand van onze Vereniging. Van haar uit zullen nieuwe impulsen naar de Vrije Universiteit moeten komen, zoals omgekeerd de Vrije Universiteit de samenleving voedt. Omtrent dit laatste kan geen misverstand bestaan. De Vrije Universiteit is er voor de „achterban", zeker, maar anderzijds is zij zich vanouds bewust geweest dat zij er, in gehoorzaamheid aan het Evangelie, is ten dienste van de gehele samenleving: een nationale instelling. In dat opzicht beweegt zij zich in de traditie van een groot deel van het eveneens vanouds op de gehele Nederlandse samenle(vervolg oppag, 2)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen