VU Magazine 1983 - pagina 113

IVIet andere woorden: medicalisering staat niet op zichzelf maar is de som van de medische professionalisering en de maatschappelijke proto-professionalisering. Hij vindt het daarom niet van belang te onderzoeken welk van beide processen nu kip of ei is, dan wel terzake medicalisering „good guys" van ,,badguys"te onderscheiden. De ontwikkeling is het noodzakelijk gevolg van een algemene maatschappelijke ontwikkeling: de professionalisering van de hulpverlening. Klinkert: wie bezwaar maakt tegen medicalisering omdat daardoor de medische zorg aan de maatschappelijke controle ontsnapt, die moet allereerst deze professionalisering van de hulpverlening te lijf! Kimsma is het met die opvatting grotendeels eens, maar legt de kern van het probleem nog iets dieper. „Wat er ten diepste achter zit", stelt hij vast, „is het raster van de „rationaliteit", de fictie van de objectiviteit, die je inderdaad niet alleen in de medische, maar in tal van wetenschappen, zo niet alle, aantreft. Dat brengt een grote mate van afstandelijkheid teweeg die je in 't proces van professionalisering terugziet. De houding alsof je — onbekend met de feitelijke situatie van mensen — in staat bent om met het denkmodel en de methodiek die je geleerd hebt zodanig je een oordeel te vormen over die mensen, dat jouw oplossing op hun problemen de enig juiste weg is; iets waartoe zijzelf, door het ontbreken van „deskundigheid", niet in staat zouden zijn. Kern van medicalisering én professionalisering is „onteigening", de afhankelijkheid die je voortbrengt bij patiënten. Het tegendeel ervan is emancipatie, bevrijding..." vu-Magazine 12(1983) 3 maart 1983

Lichtpuntjes Krasse uitspraken. Maar nog niet zo kras als die van criticus Ivan lllich die zonder meer stelt dat de gezondheidszorg een bedreiging is geworden voor iedereen, lllich spreekt van „iatrogenesis": een ziekmakende beïnvloeding van de samenleving door gezondheidszorg en medici en wijst op schade, direct veroorzaakt door het medisch apparaat, schade als gevolg van het onjuist inschakelen van medici, bedoeld om maatschappelijk onrechtvaardige situaties te verhullen, en schade als gevolg van het ontnemen van het menselijk vermogen om het eigen leven in te richten. Overdreven? Kimsma: „ Dat lijkt inderdaad zo, zeker als je zelf in de gezondheidszorg werkzaam bent. Maar toch, als je de slotsom trekt uit al die onderzoekingen, waarvan ook Nederlandse voorbeelden te noemen zijn... Veel van de patiënten in ziekenhuizen horen daar niet thuis. Er is sprake van onnodige opname (in 10 tot 14 % van de gevallen), opname als gevolg van verkeerde therapie (4 a 5%) en vergeefse opname: ruim 40 % van de mensen die in een ziekenhuis zijn behandeld hebben een of twee jaar later dezelfde klachten. Dat liegt er niet om! Ik ben 't op veel punten dan ook ontzettend eens met lllich. Niet eens ben ik 't met hem waar hij zegt dat het iotaal van het medisch handelen deze ellende veroorzaakt. Hij gaat daar voorbij aan het feit dat dit handelen van oudsher op het individu gericht is geweest. Maar laten we eerlijk zijn. Er zijn tevreden patiënten die iets „hadden" waar ze echt voorgoed vanaf geholpen zijn. Erzi\n infectieziekten uitgeroeid. 103

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen