VU Magazine 1983 - pagina 141

Heeft de VU niet té ,, voluit geparticipeerd"?, vraagt men zich af in wandelgangen en kantines, en niet wat weinig op het bijzondere karakter gehamerd? Donderdag, 24 februari. Het kon niet uitblijven. De bezuinigingen op onderwijs hebben de status van het bijzondere onderwijs opnieuw onder de aandacht gebracht. De liberaal Nijpels stelt op een partijraad veelbetekenend vast dat de financiering van het bijzonder onderwijs een jaarlijkse verspilling van miljoenen betekent. Er is fundamenteel iets mis, als de reparatiekosten van een gebroken ruit in een openbare school ook automatisch ter vergoeding wordt doorberekend aan een bijzondere school in dezelfde gemeente, denkt de VVDfractieleider. ,,De huidige golf van bezuinigingen kan voor de zuilen gevaarlijk worden", schrijft sociologieprofessor J. A. A. van Doorn, naar aanleiding van Nijpels liberale schot voor de boeg, vandaag in NRC/Handelsblad:,,Ze zijn te dicht tegen de overheid aangekropen, en die overheid is in grote moeilijkheden. (...) Waarom zou men wel de verzorgingsstaat ter discussie stellen en niet het verzuilde bestel?", vraagt Van Doorn zich in de slotzin van zijn stukje af, nadat hij eerst geschilderd heeft was er zoal veranderd is in ons verzuilde maatschappelijk bestel. Hij memoreert hoe zuilorganisaties (als de VU) begonnen zijn op de krachten van vrijwillige bijdragen, opgebracht door geloofsgenoten en geestverwanten, en hoe — o ironie! — men streefde naar subsidiëring van de zuilorganisaties. Dat doel werd, vaak niet dan na taaie strijd bereikt, zodat contributies en donaties een extraatje zijn geworden, bovenop de honderd procent overheidssubsidies. ,, Maar deze gelukzalige toestand heeft één nadeel", aldus Van Doorn; ,,men heeft zichzelf voor diezelfde honderd procent afhankelijk gemaakt van de overheid." De contribuanten van weleer, die consumenten waren van hun eigen voorzieningen, zijn geworden tot louter consumenten. En daarmee zitten de zuilorganisaties nu dan in de fuik, meent Van Doorn. Men kan zijn ontboezeming beschouwen als de liberale opmaat voor een nieuwe schoolstrijd en de opmerking van Nijpels als het gesnerp, behorend bij hetslijpen der messen. Maar men kan zich ook afvragen of de VU zichzelf in dit bestek al niet heeft bloot gegeven door — turend op cijfers en bedragen — zich in nog een andere

vu-Magazine 12(1983) 4 april 1983

De nieuwe schoolstrijd: de messen geslepen fuik te manoeuvreren. Want hoe denkt men straks, wanneer die schoolstrijd losbrandt, de VU-identiteit waar te maken, nu men min of meer vrijwillig begonnen is het eerst te kappen 'm,,identiteitsgevoelige" sectoren van de universiteit? Of profileert men dan de VU met — pakweg — tandheelkunde? Vrijdag, 25 februari Afgezien van het handjevol studenten dat op het Binnenhof de opheffing van het instituut voor Scandinavische talen van de UvA heeft aangevochten en afgezien van de medewerking van een aantal studenten bij de acties van de sociaal-geografen, valt bij alle rumoer rond de onderwijsbezuinigingen het grote zwijgen van de studentenbeweging op. O zeker, er is gedemonstreerd, zij 't, dat de spandoeken die men onder 't stof vandaan haalt bijna uitsluitend de centen kwestie betreffen: ,,vóór een goede studiefinanciering, tégen collegegeldverhoging" heeft de allereerste prioriteit in het eisenpakket van de enkele nog demonstrerende student. Voor de vorm heeft men aan dat korte lijstje nog toegevoegd: ,,0m de kwaliteit van het onderwijs!". Maar dat maakt weinig indruk, omdat iedere invulling van deze kreet ontbreekt. Niet dat de financiële consequenties van de onderwijsbezuinigingen onbe-

langrijk zijn — want voorspelbaar is inderdaad dat, met de rigoureuze verhoging van het collegegeld en 't uitblijven van een goed geregelde studiefinanciering, universitair onderwijs binnenkort alleen nog betaalbaar zal zijn voor enkele bevoorrechten — maar waar zijn de bevlogenheid, het elan en de totaalvisie op het onderwijsstelsel, waarmee menige spontane protestoptocht van eerdere studentengeneraties vergezeld ging en die misschien niet altijd even fijnzinnig maar in ieder geval overtuigender tot uiting werden gebracht? Weinig meeslepend is bij voorbeeld het pamflet waarmee de studentenraad van de VU (SRVU) oproept tot demonstratieve acties op 22 en 23 februari, verspreid onder nauwelijks geïnteresseerde studenten. ,,Laat je niet bestelen!", luidt de trekker en men denkt een en ander ,,ludiek" aan te kleden door een gespeelde bankoverval te organiseren. ,,Dat doen we op een humoristische manier, maar wel humor met een dikke traan er onder", meldt het strooibiljet in niet geheel vlekkeloos Nederlands: ,,We gaan vrolijk verkleed en met gesjminkte koppen naar de bank op het Leidseplein om een flinke schep geld te halen". Want, zo luidt het argument, ,,wij zijn niet boos maar BOOS!". Het is blijkbaar gedaan met de studentenbeweging, concludeert ook VUstudent Mans Kuipers op de discussiepagina van Ad Valvas, het universiteitsblad van de VU dat vandaag verschijnt. ,,De gestaalde kaders van de studen-

Studentenprotest: „Vrolijk verkleed en met geschminkte koppen een schep geld halen" (foto Bram de Hollander)

127

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen