VU Magazine 1983 - pagina 327

Landelijke VUSA-dag over jongeren en de kerk

KerkzonderJeugd? Op 7 mei werd er aan de VU een landelijke themadag gehouden, georganiseerd door de VUSA in samenwerking met de Theologische Faculteit. De relatie van de kerk tot de jongeren stond op deze dag centraal, of beter: de plaats van de jongeren — als mensen die geloven, én de kerk van vandaag. Want de spanning ligtjuist daarin, dat veel jongeren wel willen zeggen dat ze geloven, alleen niet weten wat ze met de kerk aanmoeten. door drs. J . B. Weenink

Ook vandaag is het nog mogelijk naar plaatsen in het land te wijzen waar de relatie tussen kerk en jeugd schijnbaar geen problemen oplevert, maar de berichten uit vele gemeenten, allerlei kerkelijke commissies en ook landelijk werk, geven een ander beeld. In de omgang met,,jeugdland" komen pijnlijk de verschillen aan het licht die er door de veranderingen indesamenieving van de laatste 20 a 30 jaar, zijn gegroeid. Veel ouders van opgroeiende kinderen kunnen hiervan meepraten, hetgeen op de open dag aan de VU ook volop, en zeer betrokken gebeurde. Het zwaartepunt van deze dag lag ook op de onderlinge discussie in werkgroepen, waartoe de inleidingen 's morgens een aanzet gaven. Eerst kreeg een jongere het woord, A/farfenJanse, 4e jaars student Nederiands en aktief binnen het Studentenpastoraat. Hij stelde dat het er niet om moet gaan jongeren (weer) binnen de kerkte krijgen, maar om een beweging van de kerk naar jongeren toe. We moeten daarom de vraag stellen: Hoe kan de kerk aansluiting vinden bij de leef- en denkwereld van jongeren? Emotieloosheid Om te beginnen zijn we het aan onszelfén ons geloof verplicht te luisteren naar de kritiek die jongeren op de kerk hebben. Om de weerstand te kunnen begrijpen — soms ook de afweer — waar je mee te maken krijgt als je bij jongeren de kerk ter sprake brengt, Vaak staat een ver doorgevoerde scheiding tussen geloof en kerk voorop. Zo zijn er jongeren voor wie geloof n/efs met kerk te maken heeft. Over het algemeen vinden jongeren dat de kerk niet past in de wereld waarin zij leven, dat de kerk geen dialoog voert maar je leert om ,,U" te

vu-Magazine 12(1983) 7iuli 1983

zeggen, (vgl. de hitsong van de popgroep ,,Doe IVlaar" waareen reeks van raadgevingen, die een kind van zijn vader te horen krijgt, afgesloten wordt met,,enzeg:U, U, U!"). Verder wijst Marten op de emotieloosheid van de kerk. Ouderen vergeten vaak dat jongeren maatschappelijk in een ongelooflijk moeilijke, uitzichtloze, positie zitten. De enige zekerheid die ze hebben is dat er geen werk voor hen is én geen uitkering, dat er niet naar hen geluisterd wordt, Wil de kerk zich met jongeren bemoeien, dan is ze dus allereerst verplicht naar jongeren en hun specifieke problemen te luisteren, en is ze verplicht mét deze jongeren stelling te nemen in een maatschappij die voor jongeren geen aandacht heeft. De kerk zal de jongeren als ge///7fivaafdige gesprekspartners moeten beschouwen, IKVenICTO Jongeren en de kerk hebben elkaar nodig. Daarbij gaat het niet om een „geloofspakketje'"' dat zo nodig doorgegeven moet worden, maar om een stuk betrokkenheid. Marten wijst daarbij vooral op de archaïsche taal die er in de kerk gesproken wordt en op de ,,woordencultuur", waarbij ,,de dominee het mooi heeft gezegd", zonder dat duidelijk wordt, watje ermee moet. De boodschap van het christendom, moet veel duidelijker de boodschap van christenen worden. Dan betekent dat ook dat er twijfel en onzekerheid in mag worden uitgedrukt. Ten slotte heeft iedere boodschap zijn consequenties in de samenleving. Een kerk zal, wil ze geloofwaardig blijven, deze consequenties moeten trekken, Ze kan niet tegelijkertijd het IKV dienen én hetICTO.

De gemeente brengt mensen van allerlei pluimage bij elkaar, en of het nu om jongeren gaat, buitenlandse vluchtelingen of christen-Turken, in de kerk moet het om broeder- c.q. zusterschapgaan! Dr. F. H. Kuiper, docent voor Godsdienstpedagogiek in de Theologische Faculteit wilde voorwaarden noemen voor mogelijke oplossingen. Hij wil daarbij luisteren naar jongeren zonder de gevoeligheid van jongeren tot basis van het evangelie te maken. De vraag is, hoe kijk ik samen met anderen die zich bij het kerkelijk gebeuren betrokken voelen, naar jongeren, die dat gevoel van betrokkenheid niet of niet meer kennen? Katechesatie We kunnen niet praten als die oude mevrouw, die vond dat het met ,,de jeugd" maar slecht gesteld was, maar haar eigen kleinkinderen daarbij uitsloot. Ouderen zijn betrokken geraakt bij de kerk in een tijd waarin meedoen aan het kerkelijk ieven nog vanzelfsprekend was. Het kerkelijk leven was er voor je het belang daarvan voor je eigen leven had ontdekt. Je deed al mee voordat je wist Waarom je meedeed. Het verschil met vandaag is nu precies: Jongeren van nu voelen zich niet gedwongen om vanwege de lieve vrede maar naar de kerk, de katechesatie te gaan. Ze willen eerst weten wat ze daar te zoeken hebben. Deze vraag kan ouderen in verlegenheid brengen en ze zijn nogal eens geneigd deze vragen naar de zin en het nut van het kerkelijk gebeuren niet serieus te nemen en aan de kantte schuiven. Maar de vraag naar het ,,nut" mag gesteld worden. Het zou een goede discussie kunnen opleveren, maar

277

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen