GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1983 - pagina 324

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1983 - pagina 324

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Frank R.Boddendijk

Rariteiten

Mevrouw jenKins was indertijd rijk én extravagant. Ze dacht dat ze een operazangeres was. En omdat ze Amerikaanse was én rijk, huurde ze de Carnegie-Hall af om anderen van haar vocaal talentte laten genieten. Een verslag van dit unieke optreden heb ik niet gelezen. De World Service zond onlangs een door haar gezongen aria uit één van Mozarts opera's uit. Wim Kan heeft wel eens een bekende passage uit ,,Plaisir d'Amour toegelicht, ledere keer wanneer de violist aan het hoogtepunt toe was riep Kan opgewonden ,,daar heb je 'm weer", verbaasd over het feit dat de musicus drie, vier maal misgreep alvorens deze moeilijke passage tot een goed einde te brengen. Nu, mevrouw Jenkinsgreep voortdurend mis. Maar juist omdat ze niet één enkel foutje maakte, was die opname toch in zekere zin het aanhoren waard. Het Britse commentaar na uitzending luidde; ,,Zo ziet u maar weer, waareen wllisis een weg; met excuus aan te serieuze Mozart-fans''. Vorig jaar las ik in een Nederlandse kwaliteitskrant een artikel over badwater. En ditmaal ging het niet over het spreekwoordelijke kind maar over de kolk die die bij het leeglopen van het bad boven de afvoer ontstaat. Hoewel ik als kind menigmaal van die kolk gebruik had gemaakt om uit te proberen of mijn nieuwe speelgoedboot wel zeewaardig was, had ik nooit eerder stilgestaan bij het feit dat een dergelijk verschijnsel tot zulke spitsvondige wetenschappelijke discussies zou kunnen leiden. Experimenteel zou bewezen zijn dat op

274

het Nooraelijk halfrond ae kolk tégen de klok m draait, op het Zuidelijk halfrond met de klok méé. Over dit verschijnsel waren de deskundigen het eens; alleen hun uitleg daarvan verschilde, zoals niet ongebruikelijk. Omdat ik juist op het punt stond naar het Zuidelijk halfrond af te reizen stopte ik de inhoud van dit artikel in mijn geestelijke bagage ten einde het toegestane gewicht voor gewone bagage niet te overschreiden. Nauwelijks was ik in mijn hotel in Copacabana gearriveerd of ik ging in bad. Natuurlijk ook om mij na een lange vliegreis op te frissen, maar toch vooral omdat mijn wetenschappelijke nieuwsgierigheid door dit artikel geprikkeld was. En zo vaak kwam ik niet op het Zuidelijk halfrond. Helaas, na drie keer gebaad te hebben moest ik concluderen dat ik geen bewijs gevonden had voor de stelling dat badwater (en ik heb het zowel met vuil als met schoon water geprobeerd) overeenkomstig de kurketrekkerregel kolkend via de afvoer verdwijnt. Wel realiseerde ik mij later dat ik op de heenreis tijdens een korte stop in Casablanca mij verbaasd had over het feit dat de kaartspelende vissers bij de oude haven tegen de klok in speelden. Er wordt vaak opgemerkt dat computers ondingen zijn, en dan moet ik wel eens denken aan geleerden uit de Renaissance die weigerden door een sterrekijker te kijken omdat ze immers toch niets anders konden waarnemen dan Aristoteles eeuwen voor hen reeds van achter zijn bureau beschreven had. Computerfanaten

vinaen echter dat hun troetelkind een positievere aandacht verdient. Vandaar de opmars van de schaak- en zakcomputers en de computerspelletjes. De nieuwste vondst is echter de menselijke computer die kleine computertjes produceert, regelmatig zijn batterijen oplaadt bij het stopcontact en zich verplaatst naar schaduwrijke plekjes wanneer het te warm wordt. Kortom, een computer met een gevoelsleven en andere menselijke trekjes. Toen ik voor het eerst met onze universiteitscomputer ging werken kreeg ik na wat problemen op mijn beeldscherm te lezen ,, YOU HAVE GOT THREE TRIES, GET HELP". Het duurde even voordat ik besefte dat deze menselijk aandoende mededeling bedacht was door een programmeur die vond dat beginnelingen de toegang tot de computer niet nodeloos lang mochten blokkeren Wat ik zelf raar vind is dat mensen die beweren dat je in Zuid-Afrika geweest moet zijn om er over te kunnen oordelen van mij niét willen aannemen dat de doorsnee inwoner van de Sovjet Unie in de regel niet (on)gelukkiger is dan, zeg, een willekeurige bewoner van de Amsterdamse Dapperstraat. En dat terwijl ik drie maal in genoemde socialistische heilstaat ben geweest. Veel Amerikanen zijn als de dood voor onhygiënische toestanden. Daarom nuttigen ze het liefst voorverpakt voedsel. Dan is het niet zo erg als de slager zijn handen niet wast na het in ontvangst nemen van ,,het slijk der aarde" of als de bakker

net urinoir bezoekt vlak voor de aflevering van je dagelijks brood. Ook drinken ze weinig koffie, i.v.rr; de coffeïne; hun Cola later ze daar echter niet voor staan. Water uit de kraar drinken ze evenmin, zeke' niet in het buitenland. We bestellen ze echter in de ba-van het luxe hotel eer drankje,,onf/?e/'oc/cs' ;en u weet natuurlijk ook wel waa'die ijsblokjes vandaan komen Vanmiddag zat ik een ingewikkelde grafiek te tekenen en ik reageerde niet direc: op het geklop op mijn deur Plotseling ging de deur open en even schielijk als de insluiper binnen was gekomen, verdween hij OOK weer nadat hij mijn verbaasde gezicht had gezien. Ik liep hem achterna, maar hij verdween met grote haast in het trapportaal. Nieuwsgierig liep ik naar het balcon; ik zag hem juist naar buiten komen, op een klaarstaande fiets springen, op weg naar een volgend gebouw Wat later werd er weer op mijn deur geklopt; ik reageerde nu direct. Tot mijn verbazing stond er een jongen op de drempel die vroeg of ik soms stickers had, buttons waren ook goed. Het leven zou saai zijn zonder deze rariteiten, en gelukkig kan de één normaal vinden wat de ander raar vindt; én omgekeerd. Zo deelde de glazenwasser in ons gebouw onlangs aan de koffiejuffrouw mee,, 't is hier maar een rare toestand: in plaats van te werken lezen ze boekjes achter hun bureau". En zo is het maar net

VU-Magazine12(1983)7)uli 198;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1983

VU-Magazine | 520 Pagina's

VU Magazine 1983 - pagina 324

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1983

VU-Magazine | 520 Pagina's