VU Magazine 1985 - pagina 133

geboden tegenover de maatscfiappelijke desoriëntatie en werd hen nog geen voor lien passende zin van liet bestaan aangeboden. Er móest fiierop wel een reactie komen, deeis buiten en tegenover de kerken, een reactie waarin alle nadruk werd gelegd op het traditionele christelijke geloof." Dat de aard van die reactie bovendien mooi aansloot op het op dat moment florerende Ik-tijdperk, waarin het ,.werken aan jezelf' centraal stond, zal daaraan zeker hebben meegewerkt... Eindtijd De vraag is nu wat de maatschappelijke en politieke consequenties zijn van het 'evangelisch denken' in ons land en van de ronduit explosieve groei van de evangelische beweging als geheel. Wie met enige regelmaat de programma's van de Evangelische Omroep beluistert en beziet, kent de issues waarop men in evangelische kringen bij voorkeurt hamert. Het zijn voornamelijk de bedreigd geachte, traditionele waarden die het concrete samenleven van mensen betreffen: vóór huwelijk en gezin, tégen echtscheiding.

abortus, euthanasie en vooral ook homosexualiteit. Het voorspelbare standpunt dat men daarbij inneemt kan eenvoudig verklaard worden uit hun streven om vrijwel letterlijk 'naar de Schrift' te leven. Diezelfde neiging verklaart ook de grote aandacht voor en onverbiddelijke loyaliteit jegens Israël. In politiek opzicht zijn er ruwweg twee lijnen te ontdekken in de politieke houding die de evangelischen kenmerkt, zo leert de bijdrage van drs. Evert van der Poll aan het themanummer over Evangelischen in Nederland. Er is in de eerste plaats sprake van een neiging tot politieke afzijdigheid, deels uit principiële overwegingen — de menselijke onvolmaaktheid en de wetenschap te leven in de 'eindtijd' maken politieke activiteiten in wezen zinloos — deels om praktische redenen — men stelt andere prioriteiten, heeft domweg geen tijd voor politiek en leeft bovendien met de gedachte dat veranderingen ten goede, ook in de samenleving, slechts via de persoonlijke bekering zijn te bereiken. Zeker gezien de argumentatie zou

men ook het mijden van alle politieke activiteiten als een conservatief standpunt mogen betitelen. Maar naast die afzijdigheid zijn er wel degelijk concrete politieke standpunten binnen de evangelische beweging te vinden die het stempel 'conservatief' billijken, al houden de auteurs van het tijdschrift het angstvallig op de minder beladen term 'behoudend'. Van der Poll wijst op het defensief gelegenheidsverbond dat reformatorisch orthodoxen en evangelischen, ondanks inhoudelijke verschillen, zijn aangegaan en dat het 'politiek engagement' van de laatsten verklaart. Deze twee afzonderlijke stromingen, die elkaar vonden op de noemer van de 'bijbelgetrouwheid', zijn tot concrete samenwerking gekomen in de omroep en de politiek — EO en RPF— waarbij de reformatorischen, met hun lange traditie van politieke betrokkenheid, de tot politieke afzijdigheid geneigde evangelischen 'op sleeptouw' hebben genomen. Anti-christ In concreto zijn ervieropvallendeaan-

EO's familiedag 1984: ,,steri<e aantrel<l<ingskracht op de jeugd" vu-Magazine 14(1985)3 maart 1985

111

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen