VU Magazine 1985 - pagina 270

leven thuis bij haar moeder als ondergeschikte slijten. Veel volken brengen onvruchtbaarheid in verband met zonde, vooral met zonde op seksueel gebied. Als een kind een Godsgeschenk is, is kinderloosheid een straf van God." Juist in deze samenlevingen, waar het krijgen van kinderen zo belangrijk is, beschikt men nauwelijks over middelen om onvruchtbaarheid te verhelpen. Integendeel: de door het westen bedachte sterilisatiecampagnes (die meer kosten dan het totale budget dat voor gezondheidszorg beschikbaar is) maken het volk nóg onvruchtbaarder. "Het blijft paradoxaal", schrijft Greer, "dat mensen die nakomelingen het minst nodig hebben (doordat ze geen land hebben dat door deze jonge familieleden bewerkt moet worden en geen familiesystemen die ze moeten uitbreiden) en die onbeperkte carrièremogelijkheden hebben in handel, politiek en wetenschap, de enige mensen zijn die kunnen beschikken over de technische middelen om hun onvruchtbaarheid te genezen."

den, uit hun isolement halen. Het verdriet wordt in de media ontzettend gebagatelliseerd. 'Waarom moeten die mensen nou zo nodig een kind krijgen?' is de standaardreactie. Waarom moeten wij verantwoording afleggen van onze kinderwens? Vrouwen die de pil slikken hoeven toch ook niet te verdedigen waarom zij géén kinderen willen?" Adoptie is volgens mevrouw Vermeiden (wier echtgenoot, dr. J. P. W. Vermeiden, samen met prot dr. J. Schoemaker er de eerdergenoemde Hompes hel 'IVF-team' van het VU-ziekenhuis vormt), geen oplossing voor dit probleem. Mensen willen een kind dat ook hun genetische eigenschappen heeft. Bovendien is adoptie vaak erg moeilijken kost het veel geld. Over de hoge kosten van in vitro fertilisatie zegt ze: "Dat is onzin. Een eileideroperatie kost ongeveer evenveel en daar hoor je niemand over. Of over een hele dure hartoperatie en al die abortussen die ieder jaar worden verricht."

Straf van God Ook Heleen Dupuis is van mening dat IVF een heleboel leed kan opheffen. Ze vraagt zich echter tegelijkertijd af of ook niet meer leed wordt veroorzaakt doordat de kans op succes zo klein is. Er worden immers verwachtingen gewekt die vaak, om wat voor reden dan ook, niet worden waargemaakt. Ze vindt bovendien dat we de vraag naar IVF wel wat genuanceerder mogen bekijken. Vormen deze vrouwen die er alles voor over hebben om een eigen kind te kunnen krijgen wel de grootste groep? Gynaecologen doen het wel eens voorkomen alsof dit leed het allerergste is dat een mens zou kunnen overkomen. Er is ten slotte ook een grote groep ongewild kinderloze vrouwen die zich bij dit gegeven heeft neergelegd en niet om hulp vraagt, Germaine Greer wijst op een ander aspect. Wij springen in het westen uiterst slordig om met onze vruchtbaarheid door onszelf veelvuldig bloot te stellen aan invloeden die daarop een verwoestende werking hebben (zoals straling en geslachtsziekten). Veel vrouwen zien bovendien af van het krijgen van kinderen omdat zij de omstandigheden waaronder kinderen worden opgevoed nauwelijks nog aantrekkelijk vinden. De keuze die zij moeten maken tussen kinderen en carrière, en het isolement waarin jonge moeders verkeren, kan dan de doorslag geven. Daarentegen is vruchtbaarheid voor vrouwen uit de Derde Wereld uiterst belangrijk. "De allergrootste ramp zou zijn dat een dochter helemaal niet zwanger werd want dan zou haar man waarschijnlijk een tweede vrouw nemen of zich van haar laten scheiden en zou ze met schande beladen moeten terugkeren naar haar moeders huis. Dan moet ze een minder voordelig huwelijk zien te sluiten of de rest van haar

Germaine Greer: „Dekeus voor sterilisatie is vaalc gedwongen omdatergeen alternatieven zijn"

224

Draagmoeder

O S.

Het problematische aan de techniek van in vitro fertilisatie is aan de ene kant dat bij een bepaald gebruik kinderloze paren er zeer veel voordeel van kunnen hebben. "Wij willen IVF geïsoleerd bekijken", zegt Wieke Vermeiden, en geïsoleerd bekeken i's het ook een uitkomst. Het vervelende is echter dat een dergelijke techniek door velen niet zo wordt beschouwd. Overal in het westen zijn commissies nodig die het gebruik aan banden leggen en strenge regels opstellen. Er is met IVF immers zo ontzettend veel méér mogelijk. NRC Handelsblad merkte al snedig op dat een kind in het vervolg over maar liefst wyf ouders kan beschikken: de man en vrouw die zaadcel en eicel leveren, de vrouw die als 'draagmoeder' fungeert en de twee ouders die het kind ten slotte opvoeden. En dat kan allemaal in het laboratorium geregeld worden. "Blije kinderen van de eenentwintigste eeuw, of toekomstige cliënten voor de psychiater?" vraagt de krant zich af. Wat kunnen de psychische gevolgen zijn voor een kind met vijf ouders? Of voor een kind dat zó graag gewild is dat ouders daar wellicht te veel van verwachten? De Gezondheidsraad bepleit daarom een langdurig onderzoek naar de psychische en sociale aspectenvan IVF. Een 'draagmoeder' — een vrouw die een kind draagt voor een ander — is een nieuwe term, al bestaat het instituut al veel langer. Het ging dan vaak om vrouwen die voor een bevriend echtpaar een kind kregen. De eicel was van haarzelf terwijl de vader de zaadcel leverde. In het boek 'Test-tube women' meldt een vrouw zich aan als draagmoeder bij één van de in de VS al florerende commerciële bureaus. Zij krijgt een bedrag van 10.000 dollar als zij een kind ter wereld brengt, in wat voor staat dan ook. Als ze niet zwanger wordt of een miskraam krijgt ontvangt ze niets. Tijdens de zwangerschap mag ze niet roken en drinken en ze moet zich aan alle, door de toekomstige ouders gewenste medische onderzoeken onderwerpen. Breekt ze haar kontrakt dan kan de vader een schadevergoeding van 25.000 dollar claimen — het bedrag dat hij het bureau betaalde... Of een dergelijk kontrakt rechtsgeldig zou zijn staat overigens nog te bezien. vu-Magazine 14(1984) 6 juni 1985

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen