VU Magazine 1985 - pagina 341

19

den zijn naar een psychiatrische kliniek gebracht. Bij een aansluitende huiszoeking heeft de KGB Westers materiaal uit Joeri's flat weggehaald. M.a.w. de strekking van het persbericht dat w\\ op Schiphol kregen, klopte; een aantal feiten waren echter onjuist, zoals wij al vermoed hadden. Brodskiy\Nas, helaas, een geval apart. Toch al een beetje aangeslagen door zijn recente arrestatie was hij op die bewuste donderdag bij zijn flat aangehouden door twee jonge mannen die hem naar een politiebureau brachten, waar hij in een kamer met gesloten gordijnen ondervraagd en geslagen werd. Na verloop van tijd scheurde één van de agenten zijn eigen overhemd, begon om hulp te roepen en vertelde aan de toegesnelde collega's dat hij door Brodskiy mishandeld was. Toen Brodskiy de volgende dag voor een soort onderzoeksrechter verscheen vanwege zijn zogenaamde daad van agressie — waar 5 jaar gevangenisstraf op staat — verklaarde zijn verloofde dat zij alles zou opschrijven wat er die ochtend gezegd zou worden, en zou meedelen aan de Westerse pers. De zitting werd geschorst en Brodskiy werd in zijn cel tot tweemaaf toe een verklaring voorgelegd waarin stond dat,hij enige artikelen van het wetboek van strafrecht overtreden had. Nadat hij ook de tweede maal geweigerd had te ondertekenen omdat hij naar eer en geweten zich van niets strafbaars bewust was en bovendien de tekst van bedoelde wetsartikelen niet kende, werd hij voorlopig vrijgelaten. De volgende dag reden in zijn trouwstoet twee KGB-volgauto's mee. Hij mag dan wel vrijgelaten zijn, de aanklacht is niet ingetrokken, en de intimidatie gaat door.

Sommige mensen hebben ons achteraf verweten dat wij door onze contacten met de Trust-groep het excursieprogramma in gevaar hadden kunnen brengen. Ik zou daarop willen antwoorden met een gevleugeld Russisch gezegde: "een leeuw moet niet blaffen, daar heb je honden voor". Anderen vinden onze activiteiten een onderstreping van de naïviteit van Westerse salonvredesactivisten: "een half miljoen mensen in Den Haag kunnen een plaatsingsbesluit niet voorkomen, laat staan dat 20 demonstranten in Moskou wat in te brengen hebben in het Kremlin." Tegen hen zou ik willen zeggen datde vrede een te belangrijke zaak is om aan 'hooligans' over te laten. 'Peaceniks' van alle landen, verenigt u. Er valt een wereld te ontwapenen, en dat kan alleen door middel van wederzijds vertrouwen.D

VU-magazine, 14e jaargang nr. 7, juli/augustus 1985

^

Ingezonden Baby op bestelling (1) Met belangstelling las ik uw artikel "Baby op bestelling" in VU-Magazine. Hoewel het niet in de eerste plaats een juridisch artikel was, werd er toch enige juridische informatie gegeven die m.i. enige correctie en aanvulling behoeft. 1. De vraag of de anonimiteit van de donor gehandhaafd moet blijven leidt tot soms heftige betogen voor en tegen. De tegenstanders van het opheffen van de anonimiteit van de donor beroepen zich nogal eens op de juridische gevolgen, die o.a. hierin zouden bestaan dat de niet-anonieme donor alimentatieplichtig zou worden t.o.v. het met zijn zaad verwekte kind. Daarbij wordt dan gewezen op de vaderschapsactie die zou kunnen leiden tot een veroordeling van de donor tot het betalen van levensonderhoud voor een x aantal kinderen. Ik verwijs in dit verband naar het door u aangehaalde standpunt van mevr. Rood-de Boer (pag. 221, r.kolom). Op grond van het geldende recht (art. 394 Boek 1 BW) moet deze voorstelling van zaken als onjuist worden aangemerkt. In een vaderschapsactie kan tot het betalen van levensonderhoud worden veroordeeld de man die tussen de307®en 179<=dag vóór de geboorte van het kind met de moeder

gemeenschap heeft gehad (art. 394 lid 3). De Hoge Raad heeft zich bij herhaling (laatstelijk 19-3-1965, NJ 1965, 200) uitgelaten over de betekenis van ,.gemeenschap" in dit verband en bepaald dat daaronder valt te verstaan ,.gemeenschap van man en vrouw door vereniging van beider geslachtsdelen." Donor-inseminatie is geen gemeenschap in deze zin en de voorstelling van zaken dat de rechter een dergelijke inseminatie weleens als ,,gemeenschap" zou kunnen aanmerken acht ik onterecht; zij riekt naar ,,bangmakerij". Voor de goede orde: de conclusie van dit betoog is niet dat dus de naam en het adres van de donor maar aan het kind bekend gemaakt moet worden, maar men gelieve wel met andere argumenten te komen. Argumenten die dan behoren te worden afgewogen tegen de argumenten/belangen die pleiten vóór het opheffen van de anonimiteit van de donor. 2. Wat het draagmoedercontract betreft: het slot van de beschouwing op biz. 224 (r.kolom) is m.i. te zwak. Naar geldend Nederlands recht is een dergelijk contract niet rechtsgeldig, d.w.z. de naleving van zo'n contract kan niet worden afgedwongen. Daarover bestaat geen verschil van mening tussen de ..rechtsgeleerden" in dit land. Amsterdam Prof. mr. J. E. Doek

Baby op bestelling (2)

Toch is de wens van genetisch eigen kinderen een volstrekt legitieme wens.

Graag wil ik reageren op uw artikel betreffende in vitro fertilisatie (ook wel reageerbuisbevruchting genoemd). Eén van uw redaktieleden heeft mij telefonisch enkele vragen gesteld betreffende bovengenoemd onderwerp. Tot mijn spijt moest ik bij lezing van het artikel constateren dat er een andere interpretatie aan mijn antwoorden is gegeven dan door mij was bedoeld. ,.Adoptie is geen oplossing voor het probleem van kinderloosheid" zou ik gezegd hebben. Als ik u vertel dat ik moeder van 2 geadopteerde Nederlandse kinderen ben, begrijpt u dat ik bovenstaande niet zo gezegd heb. Deze twee geadopteerde kinderen zijn voor de volle 100 % eigen kinderen ook al hebben ze niet onze genetische eigenschappen. Mijn man en ik voelen ons zeer bevoorrecht vanwege het feit dat wij hun ouders mogen zijn. Wat ik heb willen zeggen is dat op dit moment adoptie helaas geen alternatief meer is. Adoptie is voor velen te duur geworden en ook moet men zeker weten dat het buitenlandse kind niet geboren werd om geadopteerd te worden (handel).

Een ander punt wat ik nog nadrukkelijk onder uw aandacht wil brengen is naar aanleiding van wat Heleen Dupuis in uw artikel zegt. Zij vraagt zich af of niet door een IVF-behandeling meer leed veroorzaakt wordt doordat de kans op succes zo klein is. ,,Er worden ineens verwachtingen gewekt die vaak niet worden waargemaakt." Nu er voor veel leden van de Nederlandse Vereniging voor Reageerbuisbevruchting (e.a.) najaren van infertiliteitsonderzoeken er toch nog via IVF een kans op moederschap is. is het risico dat er geen resultaat zal zijn voor hen aanvaardbaarder dan voor de rest van hun leven te moeten leven met een gemiste kans. Ongewild kinderloos is men niet alleen gedurende de vruchtbare jaren maar men blijft zich daar de rest van zijn leven pijnlijk van bewust. In plaats van blijdschap over de mogelijkheid tot opheffen van verdriet voor de betrokkenen stuiten wij op grote weerstand. De keuze voor het wel of niet krijgen van kinderen lijkt alleen te gelden als het om anticonceptie gaat. Dan staan ons vele middelen ter beschikking, zelfs 15.000 abortussen per jaar (betaald door de AWBZ). Heerst er in Nederland ten aanzien van anticonceptie een andere moraal dan ten aanzien van het krijgen van kinderen?

Dit neemt overigens niet weg dat het wenselijk zou zijn dat het adopteren van buitenlandse kinderen zowel in het land van herkomst van het betreffende kind als in Nederland veel toegankelijker voor iedereen gemaaktzou moeten worden. Ook het te vondeling leggen van kinderen zou in Nederland geregeld moeten worden.

Wilnis Wieke Vermeiden-van der Linden

279

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen