VU Magazine 1985 - pagina 82

kleed omhangt, bleek ook uit het betoog van dr. Ikoku. Hij wist waarover hij het had, want negen jaar woonde hij m de Sowjet-Unie, waar ontwikkelingshulpde naam heeft van bratskayapomosch(broederlijke bijstand). "De Sowjet-propaganda met betrekking tot de hulpverlening Is zo krachtig geweest, dat Afrikaanse studenten In de Sowjet-Unie (in het bijzonder in' het begin van de jaren zestig) werden bekeken alsof ze berooide, hongerige, naakte apen waren, die dank zij de nieuwe orde zouden worden gered (...). Dat was nogal eens vernederend. in de praktijk blijkt het Oostblok zich wat betreft de bescherming van de eigen markt, de aankoop van grondstoffen en het lenen van geld niet veel anders te gedragen dan het westen. Volgens Ikoku is de hele hulpdoctrine van hetSowjet-blok uitsluitend bestemd

Links: dr. Ikoku Hulpis vemede rend Geheel rechts: Van Mook. Twijfels in 1945aan Nederlands ontwikkelingsbefeid heid. Progressief zijn kon wel eens voordelig blijken

om buitenlandse markten te veroveren en niet om "handelsvoorwaarden te scheppen die voor beide partijen voordelig zijn''. En waarom zou een Oostblokstaat zich in het internationale economische verkeer anders gedragen dan een andere? Ikoku klaagde dat Rusland op Afrika's kosten technologie in het westen koopt. En uit Latijns-Amerika komt de vraag waarom men daar moet opdraaien voorde bewapeningsprogramma's van de VS. Van enige gemeenschappelijke verantwoordelijkheid is geen sprake en de internationale organen waarin die zich zou moeten ontwikkelen lijken alle te kraken, sinds de VS een toenemende neiging toont zich daarvan af te keren. Een daarvan is de UNCTAD, die twintig jaar geleden (1964) voor het eerst een wereldhandelsconferentie in Geneve hield. Enthousiast is het westen daarvoor nooit geweest. Hij kon door de Derde Wereld met steun van Rusland worden afgedwongen. H. M. van Randwijk schreef in Maatstaf onder de titel "De andere hongerige wereld" twee redevoeringen, die op deze conferentie uitgesproken hadden kunnen zijn wanneer vertegenwoordigers van arme en rijke landen geen blad voor de mond hadden genomen. Het artikel heeft nauwelijks aan actualiteitswaarde ingeboet. Als volgt laat Van Randwijk de toespraak van de vertegenwoordiger van de Derde Wereld eindigen; "Misschien is er helemaal geen recht, alleen maar macht en organisatie, macht dóór organisatie en 'collective bargaining' op wereldschaal. Misschien

64

is het wel waar dat, net als bij u een halve eeuw geleden, machtsorganisatie verandering teweegbrengt en de moraal de verandering niet voorafgaat maarde ontwikkeling volgt. Maar u dient te beseffen dat als dat waar is het alternatief, dat Paul Prebisch de wereld stelde, is beslist. Reform or your necks. Ik vrees dat het uw halzen zullen zijn. Ook veel van de onze! Maar wij hebben één groot voordeel boven u, wij zijn met de dood meer vertrouwd." : NRC-Handelsblad 31 dec. '84 in het jaaroverzicht: afgeschreven

fë^önogsgevaar overtreft. Terwijl die ontwikkeling aarzelend en uiterst langzaam voortgaat, blijft de machteloosheid van de industriestalen in oost en west tegenover de Derde Wereld. Daar bevinden zich de Orwelliaanse randgebieden, waarvan het bestaan af en toe, zoals nu door de hongersnood in Ethiopië, tot de welvarende wereld doordringt, maar die feitelijk zijn afgeschreven. De eerlijkheid gebiedt dit ie erkennen. Ten behoeve van die landen is geen visie, geen plan, geen duurzame zorg; alleen een marginale liefdadigheid die ophoudt al_^ de grootste nood voorbij schijnt te zijn. Vergeleken met het allergrootste deel van de^ iderland, met al zijn interne conflictei een oase van_ vu-Magazine 14 (1985) 2 februari 1985

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen