GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1986 - pagina 406

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1986 - pagina 406

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Uit de Hortus

Waterlelie door Daan Smit En de kapitelen aan de voorhal, vier el hoog, op de top der zuilen, waren lelievormig...' (I Koningen 7:19, 22,26; II Kronieken 4:5) Ondanks het feit dat door sommigen wordt ontkend dat bloemen van de waterlelie gebruikt zijn als versierselen van kapitelen in plaats van de daarvoor meer in aanmerking komende madonnalelie (Lilium candidum), gaan we er hier vanuit dat het toch daadwerkelijk om de waterlelie gaat als omschreven in bovenstaande tekst. Reeds lang voor onze jaartelling tierden waterlelies welig in het stroomgebied van de Nijl waar ze bekend stonden als lotusbloemen. Ten tijde van Herodotus (484-424 c.Chr.) ontstonden er twijfels over de ware herkomst van de in het oude Egypte als waterplant gekweekte lotus, waarvan o.m. de dikke wortelstokken en zaden werden gegeten. De heilige lotus (Nelumbo nucifera) afkomstig uit het Verre Oosten die hij beschreef, moet zijn intrede in Egypte hebben gedaan kort voor zijn tijd. Deze veronderstelling berust op het feit dat de heilige lotus voordien niet op afbeeldingen voorkwam op muurschilderingen noch dat de opvallend erwtgrote zwarte zaden ooit werden aangetroffen bij opgravingen daterend uit die tijd. Verondersteld mag worden dat de witbloeiende tropische waterlelie, bekend als de witte lotus, (Nymphaea lotus), evenals de blauwe lotus (Nymphaea coerulea) voordien veelal als ornament werd gebruikt. Dit berust op aanwijzingen uit het Oude Testament dat de Israëlieten afbeeldingen van de rozetvormige, uit vele petalen bestaande bloemen van de waterlelies gebruikten als versierselen op o.a. de pilaren in de tempel van Koning Salomo.

360

Daarnaast zijn meerdere soortgelijke afbeeldingen bekend die voorkomen op oude Egyptische graftombes die zonder twijfel te determineren zijn als waterleliebloemen. Buiten de beide zojuist genoemde tropische waterliesoorten komt ook de in ons land in-

heemse gewone waterlelie (Nymphaea alba) in het Heilige land en in delen van NoordAfrika voor. Aangezien deze soort veel minder spectaculair is dan beide voorgaande soorten, valt hij minder op. Bij ons daarentegen is de waterlelie met name in waterrijke natuur-

gebieden een niet zeldzame opvallende plant die overvloedig bloeiend, ieders aandacht trekt. Het is met name aan de Franse waterleliespecialist Marliac te danken, dat er aan het eind van de negentiende eeuw zo vele hybriden met uiteenlopende bloemgrootte en kleuren ontstonden, die nu gretig aftrek vinden in grotere en kleinere waterpartijen en vijvers. Cultuur Waterlelies zijn uitsluitend te kweken indien men over een vijver beschikt. Dat hoeft er zeker geen een te zijn van enorme afmetingen. Eentje van een meter in diameter en een diepte van 30 cm is al geschikt om een waterlelie optimaal te laten groeien. Het spreekt uiteraard voor zich dat er in zo'n geval van een klein blijvend soort moet worden uitgegaan. Als regel hebben goed gesorteerde tuincentra en gespecialiseerde waterplantenkwekers een ruim assortiment van kleinblijvende tot groot uitgroeiende waterleliehybriden in voorraad. Zodra een vijver wat dieper wordt, moet om het drijven van de plant door stromingen tegen te gaan, gebruik worden gemaakt van een mandje, gevuld met bagger, waarin de waterlelie wordt geplant. Het geheel wordt dan op de bodem in de bagger gezet, waarna de wortels zich hierin snel zullen verankeren. Bij ondiepe waterpartijen kan volstaan worden met de plant direct in de bagger uit te planten, waarna om mogelijk drijven tegen te gaan enige steunen rond het hart van de plant worden gelegd. Tijdens een keuze voor de meest geschikte cultuurvariëteit die de te beplanten vijver moet begroeien is het van wezenlijk belang te informeren naar de winterhardheid van de te verkiezen hybride.

VUWAGAZINE - OKTOBER 1986

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1986

VU-Magazine | 496 Pagina's

VU Magazine 1986 - pagina 406

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1986

VU-Magazine | 496 Pagina's