GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1986 - pagina 318

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1986 - pagina 318

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Uit de Hortus

De "roos" van Saron (III) door Daan Smit "Ik ben een narcis van Saron, een lelie der dalen" (Hooglied 2:1) Met het vorige artikel nog vers in het geheugen wordt — zij het wat minder omstreden als b.v. de echte roos of afgeleiden daarvan — ten slotte nog een gewas behandeld dat aanspraak maakt op de naam 'roos' van Saron. In dit geval gaat het om een tulp. Niet zomaar een tulp, doch één die we tegenwoordig onder de zogeheten groep botanische tulpen rekenen. Het is een verzamelnaam voor echte tulpesoorten die in de vrije natuur in sommige Zuideuropese landen, inclusief Klein-Azië, in bepaalde gebieden nog in het wild zijn te vinden. Veelal zijn het kleinbloemige soorten die juist door hun fraaie vorm van bloem en blad, dat soms op een sierlijke wijze gegolfd is, onze aandacht trekt. Dat de bloemen altijd klein zouden zijn is echter geen wet van Meden en Perzen; er zijn ook botanische soorten waarvan men op het eerste gezicht vermoedt met door de mens veredelde hybriden van doen te hebben; zo groot zijn die bloemen! Een fraai voorbeeld hiervan is o.a. Tulipa rhodopea, een bijzonder groot lila-scharlaken bloeiende soort uit het Rhodopegebergte in Bulgarije, die niet onder doet voor moderne Darwinhybriden. Na deze afdwaling terug naar één van de daarvoor in aanmerking komende 'rozen' van Saron; Tulipa montana of de eveneens in het Heilige Land wild groeiende soort Tulipa sharonensis. Beide soorten bloeien daar omstreeks half maart. Het is in landen waar tulpen in het wild groeien een bekend verschijnsel dat kinderen ze in flinke bossen langs de weg aan toeristen verkopen.

280

Ondanks het feit dat de gehele plant dan uit de grond getrokken wordt, waarbij de bol op grote diepte (40-50 cm!) in de klei achterblijft, is het opmerkelijk dat ze zich toch weten te handhaven en dergelijke, in hun groei gestoorde, bollen (ze

hebben immers geen blad meer!) zich het jaar daarop toch weer met een bloem tooien. In Perzië — waar nogal wat tulpesoorten in het wild zijn te vinden —- werden ter ere van de Sultan speciale tulpenfeesten georganiseerd. De naam Tulipa

is afgeleid van de Turkse tulbend of de Perzische dulbandtulband hetgeen zinspeelt op een op een tulband gelijkende bloem. Afgezien van het feit dat beide hier genoemde tulpesoorten bij ons nauwelijks of niet worden gekweekt, zijn desondanks vele botanische soorten te koop. Voor de liefhebbers van het fijne zijn ze het proberen meer dan waard. In het najaar worden ze door goed gesorteerde handelaren in vele gevallen tegen redelijke prijzen aangeboden. Een van mijn favorieten is Tulipa clusiana die bijzonder aantrekkelijke — maar kleine — rood-witte tulpenbloemetjes voortbrengt op lange ranke stelen. Om enig effect te krijgen is het raadzaam er minimaal 25 stuks dicht bij elkaar (+ 2 a 3 cm uit elkaar) te planten. Dat kan makkelijk omdat de bolletjes niet veel groter zijn dan een flinke erwt. Niet schrikken dus als het na aankoop slechts zo'n klein zakje blijkt te zijn. Cultuur Van nature groeien de meeste tulpen in een veelal steenachtige kleibodem. Vanwege de vele neerslag in ons land is het beter tulpen nadat ze geheel zijn afgestorven te rooien en op een droge plaats te bewaren tot de planttijd in oktober. Met name botanische tulpen kunnen in een kleiachtige grond wel een paar jaar vast blijven staan. Vooral de klein bloeiende soortjes zijn uitermate geschikt voor beplanting in de rotstuin. Na enkele jaren echter, vallen de bollen in meerdere stukken zo uiteen, dat er geen bloemen meer komen. Om de bollen dan weer tot bloeigrootte te laten uitgroeien is geen sinecure. Gemakkelijker is het dan weer wat nieuwe aan te schaffen!

VU-MAGAZINE — JULI/AUGUSTUS 1986

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1986

VU-Magazine | 496 Pagina's

VU Magazine 1986 - pagina 318

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1986

VU-Magazine | 496 Pagina's