VU Magazine 1986 - pagina 198

ren te -regelen, zich aan gevaren bloot te stellen in kruit-, stoom- en andere fabrieken, doch hij mag zijn ziek lichaam niet toevertrouwen aan de geneesheer van zijn keuze, hij mag geen vertrouwen stellen in enige geneeswijze die niet door de monopolisten is goedgekeurd zonder medeplichtig

de orde komt, zijn de geneesmiddelen die de antroposofische arts gebruikt sterk verdund. De onderscheiden behandelingen kunnen echter nogal uiteenlopen. Twee principes vormen de grondgedachte van de natuurgeneeswijze. Het eerste is dat ieder mens in beginsel beschikt over voldoende 'zelfherstellend vermogen', dat eigenlijk alleen nog maar op de juiste wijze dient te worden aangewend. Het tweede principe ontlenen de natuurgenezers aan de vier eeuwen voor Christus levende Hippocrates: ziekte is het gevolg van een ophoping van afvalstoffen in het menselijk lichaam. De remedie is daarom het bevorderen van een zo snel mogelijke afvoer daarvan. De natuurgenezer zal er om die eerste reden alles aan doen om de patiënt tot zelfwerkzaamheid aan te zetten en, waar nodig, tot een andere leefwijze te brengen, terwijl 'afvoerbevorderende, natuurlijke' behandelingsmethoden, zoals voedingstherapie, zweetkuren en het aanwenden van geneeskrachtige kruiden, tot het standaardrepertoire van de natuurgeneeswijze behoren. Een aardig detail hierbij is dat natuurgenezers nog gaarne gebruik maken van de 'tongdiagnostiek' — "zeg 'ns AAA!" — waarbij het uiterlijk van dit lichaamsdeel geacht wordt uitsluitsel te geven over eventue180

te worden aan een overtreding van de wet. Die toestand druist in tegen alle reden, recht en billijkheid." Een hartekreet die zo geplukt lijkt te zijn uit een hedendaags pleidooi voor erkenning van de alternatieve geneeswijzen. Het zijn nochtans woorden die ene Majoor Revius al in 1846 neerschreef om uiting te geven aan zijn kritiek op een wettelijke maatregel van Thorbecke, waarin het beoefenen van de geneeskunde slechts was toegestaan aan degenen die, na een academische opleiding, daartoe wettelijk bevoegd werden geacht. Geheel onredelijk was die maatregel nu ook weer niet. Het was, tot het midden van de vorige eeuw, zacht gezegd, een rommeltje in medisch Nederland. Naast de aan universiteiten opgeleide doctores medicinae, doctores chirurgicae en doctores obstetricae, praktiseerden ook de afgestudeerden van een zestal 'klinische scholen' en konden bovendien beenzetters, steensnijders, piskijkers en horoscooptrekkers nog vrijelijk hun gang gaan. Het risico dat de burgerij ten slachtoffer viel aan kwakzalverij was dus bepaald niet denkbeeldig. Om de bevolking tegen malafide praktijken te beschermen waren de wetten van Thorbecke dan ook in de eerste plaats bedoeld. Slechts genezers met een universitair artsdiploma mochten vanaf dat moment nog ingrijpen in de menselijke fysiek. De wezenlijke vrijheidsbeperking — en dat nog wel verordonneerd door een liberale voorman — bleef voor velen echter een steen des aanstoots, evenals de zienswijze dat een artsenmonopolie ook negatieve kanten kan hebben. Een verzoek tot opheffing van dat monopolie, bij de regering ingediend in het begin van deze eeuw, leidde bijna tot het beoogde resultaat. Maar omdat medici en juristen in afzonderlijke commissies zich over de aanvraag bogen, kwamen er twee tegengestelde adviezen uit de bus, met als gevolg dat alles bleef zoals het was.

le aandoeningen elders in het lichaam; een voorheen veelvuldig in de reguliere geneeskunde gebezigde vorm van diagnose stellen, die daar sinds enige tijd echter in onbruik is geraakt.

ook bij de natuurgeneeswijze tegenkomen, kan een antroposofische arts ook kunstzinnige therapieën toepassen ter bestrijding van het euvel, zoals heilboetseren, heilschilderen en heilspraak.

De antroposofische geneeskunde is gebaseerd op de ideëen van Rudolf Steiner die, overigens net als veel homoeopatische artsen, zijn medisch gedachtengoed vooral zag als een aanvulling op (en dus eigenlijk niet als alternatief voor) de reguliere geneeskunde. Antroposofische artsen zijn, mede daarom, zonder uitzondering bevoegd als geneeskundige. Een antroposoof beziet de mens in al zijn dimensies: het 'materiële' lichaam, het 'ether-lichaam' dat de materie vorm en leven geeft, het 'astrale' lichaam dat daaraan gevoelens en bewustzijn toevoegt, en het zelfbewustzijn ('het ik') als vierde dimensie die de mens tot individu maakt. Ziekte is, in antroposofisch geneeskundige ogen, een uiting van hetgeen een patiënt geestelijk niet kan oplossen. Niet het rigoreus bestrijden van de ziekte, maar het pogen de mens in al zijn dimensies weer in harmonie te brengen met zichzelf en zijn omgeving, staat bij de behandeling centraal. Naast homoeopatisch aandoende geneesmiddelen en natuurlijke therapieën die we

Naast deze wat willekeurig samengestelde en incomplete selectie van alternatieve geneeswijzen, kan men eventuele kwalen dan ook nog voorleggen aan, bij voorbeeld, auriculotherapeuten die de relatie tussen bepaalde lichaamsdelen en punten op het oor tot uitgangspunt van behandeling nemen, aan celtherapeuten die alle heil verwachten van het toedienen van cellen van ongeboren schapen, of aan enzymtherapeuten, die enzymen toedienen aan patiënten die daaraan een ziekmakend gebrek hebben. Ook kan men zich wenden tot een 400-tal manuele therapeuten die een verstoring in de balans van de- en reformerende krachten in het lichaam desgewenst herstellen, of zich onderwerpen aan de talloze nieuwe vormen van massage die zich op de alternatief geneeskundige markt verdringen: van voetzool- tot bindweefselmassage en van lymfedrainage tot meridiaantherapie. De lijst van alternatieve geneeswijzen, inmiddels ruim honderd in getal, is ook hiermee overigens nog lang niet uitgeput. D

VU-MAGAZINE — MEI 1986

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen