VU Magazine 1986 - pagina 275

gen in korjalen die hun kostgrondjes hebben bewerkt of er juist naar op weg zijn. Zonder uitzondering klinkt er een groet op. Het is heel stilistisch en precies manouvreren, want soms is er slechts een nauwe opening tussen de rotsblokken. De Gran Dam is imposant. Met donderend geweld stort zich het water zo'n 15 meter omlaag. Toch zijn de mensen in staat zich via een andere doorgang met korjaal en lading naar de hoger gelegen rivier te begeven. Daar is een luwte in het water. Een prima plek om te zwemmen, denk ik. Die gedachte is nog niet verdwenen of de hele meute springt gierend van de lach in het water.

T

egen het vallen van de avond vlieg ik terug naar de stad. Het Van Blommesteyns meer is in zijn uitgestrektheid duidelijk te zien. Langs de oevers zijn overal dode bomen te herkennen. We passeren Zanderij, de luchthaven die zo genoemd is naar het savannegebied dat over de hele breedte van Suriname loopt en wat eens de kust moet zijn geweest. Het is een brede band van zand met een geheel andere vegetatie dan het iets zuidelijker gelegen oerwoud. Het plaatsje Albina ligt aan de grens met Frans-Guyana aan de machtige rivier de Marowijne. Op weg er heen passeer ik dorpen met Javaanse boerenfamilies. De Javanen spelen in het politieke bestel geen belangrijke rol. Ze worden gekenschetst als harde werkers, die niet op de voorgrond treden. Bij Mungo wordt door Suralco bauxiet gewonnen. Ik stop langs de weg bij een bosnegerfamilie; een man, twee vrouwen die elk een eigen huis hebben en een tiental kinderen. Een jonge vrouw laat mij de dagelijkse werkzaamheden zien en neemt me mee, naar het grondje waar ze net de bomen heeft geveld. Tussen het verbrande hout komen de maïsplantjes al op. Drie vrouwen zijn druk bezig met het schaven van Cassave; het hoofdvoedsel. Het zijn de vrouwen die het werk op het land doen en de mannen werken óf in de stad óf bij een bedrijf als Suralco om geld te verdienen. Er is onder de mensen iets te bespeuren van verandering in rolopvatting. Alicia, een dochter, vertelt in het bijzijn van haar broers: "Onze mannen komen alleen tijdens de weekeinden thuis. Wij werken op het land en zij lopen te flierefluiten met een ander meisje in de stad." De mannen lachen. "Ja, jullie lachen maar, jullie kunnen wel drie, vier vrouwen hebben, terwijl wij hier zitten te wachten. Sommige vrouwen gaan nu ook wel eens met andere mannen om. Maar ze zijn jaloers hoor. Niet veel vrouwen durven. Zegt u nou zelf, het is toch niet eerlijk." Bij Albina zie ik langs de weg mensen druk in de weer met het branden van het bos. Het blijkt een indianenfamilie te zijn van de stam de Carieben. Met grote zorg hebben

VU-MAGAZINE — JULI/AUGUSTUS 1986

man en vrouw het bos gekapt en van takken grote bossen gemaakt. Die bossen zijn nu in brand gestoken, terwijl de vrouw aan het planten is. Het is zwaar werk. Ook hier kan ik nauwelijks van mijn verbazing bekomen als blijkt dat het gezin een dochter heeft die in Nederland woont. "Ach, meneer, er is toch geen Surinamer meer die géén familie in Nederland heeft", merkt de vrouw laconiek op. Aan de andere kant van de Oost-Westverbinding ligt Nickerie, het gebied waar veel rijst wordt verbouwd, met name door hindoestanen. Nickerie ligt een kleine 250 kilometer van Paramaribo en de weg voert door dunbevolkt gebied met hier en daar dorpjes van stadsnegers en hindoestanen. Alleen het kustgebied is eigenlijk bevolkt. De weg die van Zanderij naar Apoera voert, globaal parallel lopend aan de weg van Paramaribo naar Nickerie, vormt eigenlijk de grens met het oerwoud. Aan deze weg zijn slechts een paar grote veebedrijven op de zandgronden en posten van Staatsbosbeheer of houtkapindustrie. Het kan uren duren vóór er een vervoermiddel langskomt. Terug in Paramaribo ontmoet ik bij de Nederlandse Ambassade een ambtenaar van het ministerie van Financiën. Ik fotografeer de rij mensen voor het gebouw waar visa kunnen worden aangevraagd. Hij schiet op mij toe en maakt duidelijk dat hij iets heeft mee te delen. "Meneer, dit land is zo mooi, zo rijk. Ik begrijp niet waarom onze eigen mensen nog steeds weg willen. Juist nu we failliet dreigen te gaan." Hij is beleidsmedewerker en praat op voorwaarde dat zijn identiteit buiten schot blijft. Hij is bang voor de leiders, voor zijn persoonlijke veiligheid. Hij vindt vluchten naar Nederland niet de oplossing. Want in Nederland ben je een Su-

rinaamse Nederlander. Hier ben je ondanks alles in je eigen land. En de revolutie-heeft veel goeds gebracht. De oude partijen kwamen voor eigen belangengroepen op. Het was nodig, dat er een frisse wind ging waaien. Afgunst en racisme nam alleen maar toe. Tot de decembermoorden, was de revolutie — volgens hem — een verademing. De hoop bij veel mensen op een rechtvaardiger samenleving zou wel eens bewaarheid kunnen worden. De Surinaamse identiteit zou vastere vorm hebben kunnen krijgen. Maar het mocht niet zo zijn. Het liep spaak.

D

e vakbonden hebben zich aan de legerleiding uitgeleverd. Door hun deelname aan het topberaad zijn ze buiten spel gezet. Naast de legerleiding heeft in feite niemand iets te vertellen. Toch zal Bouterse de oude partijen nodig hebben. Sinds vorig jaar is het tekort op de deviezenbalans met 31 miljoen dollar toegenomen. Nog even en er kan niets meer worden geïmporteerd. Sommige buitenlandse bedrijven willen nu al contant betaald krijgen. Suriname krijgt alleen geld van het IMF als het nogal impopulaire maatregelen neemt. Het draagvlak daarvoor — en dat zeggen de topmannen zelf — is niet aanwezig. Het zal er dus wel op uitdraaien dat de leiders van de oude politieke partijen overgehaald worden om in het topberaad plaats te nemen. Ik noem dat neutralisatie van de oppositie door hen onder valse voorwendsels medeverantwoordelijkheid te bieden." Ik vraag hem of hulp van het IMF inderdaad helpt. "Het is maar hoe je het bekijkt. Suriname heeft niets; zelfs de opbrengst van grondstoffen is niet voldoende om de economie op een beetje niveau draaiende te houden.

Een straatbeeld in Paramaribo

249

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen