VU Magazine 1988 - pagina 324

KabinetDen Uyl Met veel belangstelling heb ik in VU-magazine het artikel gelezen van Nico Verbeek. In dit openingsartikel schetst de schrijver de formatie van het kabinet-Den Uyl en hij wijst de formatie van dit centrumlinkse kabinet aan als de oorzaak van de verwijdering tussen de confessionelen en sociaal-democraten en van de afwezigheid-

van de laatsten aan de regeringstafel na 1977. (Terecht 'vergeet' de auteur het vechtkabinet-Van Agt II.) Graag zou ik bij dit belangwekkende artikel enige kanttekeningen willen maken. Het is een onweerlegbaar feit dat de Partij van de Arbeid na 1977 een ondergeschikte rol speelt in de nationale politiek; in mijn optiek is het echter onjuist om Burgers 'inbraakpoging' als enige oorzaak hiervan aan te wijzen. De PvdA heeft de rol van de 'versmade geliefde' (niet van de 'versmade verliefde' zoals de heer Verbeek abusievelijk vermeldt) niet pas in 1977 toegeschoven gekregen. Als wij de naoorlogse Nederlandse politiek bekijken, zien we dat de socialisten vanaf 1958 in feite voorgoed van de regeringstafel zijn verdrongen. We zien hen in maar drie kabinetten, waarbij het kabinet-Den

Uyl het enige kabinet is dat een redelijke periode heeft geregeerd. Het kabinet-Cals maakte anderhalf jaar vol en het reeds genoemde kabinet-Van Agt II vocht slechts 111 dagen. Het is interessant om hier de oude - maar geenszins verouderde - 'alleen-bijuiterste-noodzaak' theorie uit de kast te halen. In de jaren dertig stelde de RKSP-voorman Nolens dat samenwerking tussen de katholieken en de sociaUsten slechts alleen dan moest plaatsvinden als de andere mogelijkheden uitgerangeerd waren. We zien dat zowel in 1965 als in 1972-1973 en 1981 samenwerking tussen de confessionelen en liberalen onmogelijk was geworden. In de laatste twee formaties alleen al op getalsmatige gronden. De paradox die de auteur noemt, de verwijdering tussen links en het centrum door de samenwerking van beiden, verdient

een nuancering. De. grote paradox in de Nederlandse politiek is de grootte en de daaruit voortvloeiende onmacht van de Partij van de Arbeid. Voor de confessionelen zijn de sociaaldemocraten in principe onaanvaardbare partners: zij zijn een te sterke partner en zouden daarom bijvoorbeeld aanspraak kunnen maken op de premierszetel. Zolang het CDA de verplichte, traumatiserende partner is voor zowel Unks als rechts zal de poging van de linkse partij om weer '...als machtsfactor mee te tellen...' waarschijnlijk een poging blijven. Het wordt tijd dat de PvdA een koude douche neemt, haar oude geliefde vergeet en gaat zoeken naar een nieuwe huwelijkspartner. De VVD wellicht? Drs M.M.J.G. Doré (historicus) Utrecht

Wij een abonnee, ü een bewaarmap Speciaal voor VU-Magazine zijn bewaarmappen vervaardigd waarin een hele jaargang van elf nummers kan worden opgeborgen - simpel, aantrekkelijk en overzichtelijk. Nieuwe jaarabonnees ontvangen de bewaarmap gratis als welkomstgeschenk. Aanbrengers van een nieuwe jaarabonnee ontvangen deze als premie. Uiteraard is deze aantrekkelijke bewaarmap ook tegen betaling verkrijgbaar. En omdat op de map geen jaartal is vermeld, kan deze voor verschillende jaargangen van VU-Magazine worden gebruikt. Het is dan ook mogelijk meerdere exemplaren tegelijk te bestellen; mét korting. Voor één map betaalt u f 8,50, per twee f 15,inclusief verzendkosten.

2

Maak één van beide bedragen (of een veelvoud daarvan) over op gironummer 37 16 100 t.n.v. Maandblad VU-Magazine, Amsterdam, onder vermelding van 'bewaarmap', en u ontvangt binnen enkele weken de map(pen) franco thuis.

VU-MAGAZINE—SEPTEMBER 1988

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen