VU Magazine 1988 - pagina 92

Beroepscode Onder de titel: 'De zegenrijke gevoeligheid van journalisten' is in het VUMagazine van januari 1988 een beschouwing opgenomen betreffende de 'spelregels' voor de journalistiek. Daarin wordt o.m. ingegaan op de mogelijkheden die slachtoffers van kwalijke journalistiek hebben om zich daartegen te verweren. Een en ander had als ach-

tergrond de dissertatie van Huub Evers waarin deze een beroepscode voor journalisten voorstelt, afgeleid uit een aantal uitspraken van de Raad voor de Journalistiek m.b.t. klachten. In het artikel in VU-Magazine wordt het opstellen van zo'n beroepscode op grond van diverse motieven afgewezen. Wat mij daarbij vooral opviel zijn de argumenten van journalisten zelf: "Zij zijn allergisch voor alles wat lijkt op beperking van hun vrijheid". "Zij weten vaak zelf wel intuïtief wat wel en wat niet kan". Ook in de verdere argumentatie van de Raad heb ik node gemist een overweging met betrekking tot de "onherroepelijkheid" van publikaties, ook al worden deze door de Raad gewraakt of door de rechter veroordeeld. Afgezien van de vermelde "kleinmoedigheid in het

corrigeren van eigen fouten door de pers"; zelfs een schoorvoetend gepubliceerde correctie neemt het euvel nauwelijks weg maar vergroot wel de bekendheid ervan. Bovendien, men zegt toch ook vaak: "Waar rook is daar is vuur". In deze context is allereerst een dringend beroep op het verantwoordelijkheidsbesef bij journalisten en andere publicisten op z'n plaats. Hoe moeilijk ook, soms zal men moeten afzien van een profijtelijke primeur als de goede naam van iemand wordt geschaad of het welslagen van een gerechtelijk onderzoek er mee is gemoeid. Niet alleen de persvrijheid maar ook de bescherming van privacy dient in de afweging betrokken te worden. Ik zou voor de goede orde daarom willen pleiten voor nog iets meer dan al-

leen maar een beroepscode. De Raad zou de bevoegdheid moeten krijgen voor een aanstellingsprocedure van journalisten met de mogelijkheid deze aanstelling, indien op goede gronden nodig, in te trekken. In deze proceduren zou een van de spelregels moeten zijn dat bij ieder publikatie van enige importantie de naam van de schijver vermeld moet worden. Voorts lijkt het me wenselijk een dergelijke procedure ook in te stellen voor andere bij de publiciteit betrokken functionarissen als bij voorbeeld presentatoren bij radio en televisie. B. van Steenbrugge Voorburg

Gevraagd: kritische lezers!

V

U-magazine is na vijftien jaargangen bij velen een begrip: een opiniemaandblad dat de ontwikkelingen in de wetenschap - óók buiten de VU - op de voet volgt, ze toegankelijk maakt voor een breed lezerspubliek en toetst op hun maatschappelijke en culturele consequenties. VU-magazine neemt daarbij geen blad voor de mond. Het belicht het

2

wetenschappelijk bedrijf helder, kritisch en vanuit een herkenbare invalshoek. Het resultaat: een prettig geredigeerd en aantrekkelijk opgemaakt tijdschrift voor kritische mensen die belangstelling hebben voor vragen rond wetenschap, cultuur en samenleving. Géén blad dus voor wie aan een half woord genoeg denkt te hebben. Bent ü misschien zo'n kritische lezer, maar nog geen abonnee? Of kent u.

lil uw omgeving, kritische mensen met belangstelling voor wetenschap, cultuur en samenleving? Stuur dan één van de bonnen op, die u elders in dit blad vindt. Voor een tientje kunt u vier maanden lang kennismaken met VU-magazine. Meteen abonnee worden, of iemand anders een abonnement vier maanden of een jaar - kado doen, kan natuurlijk ook. Een jaarabonnement (11 nummers) kost slechts f38,50.

VU-MAGAZINE—MAART 1988

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen