VU Magazine 1988 - pagina 485

Tegenwoordig kunnen we gebieden Dlustratje aangeven die bepaalde functies ver- Aad Meijer zorgen. Wanneer ik denk, wordt er bijvoorbeeld meer glucose in mijn Hchaam aangemaakt. Dat kun je zichtbaar maken. Verhefd zijn brengt een geweldige emotionele verandering met zich mee. Die input in het pleasure-center moet te meten zijn. Liebowitz vergelijkt verliefden met druggebruikers. Beiden kunnen zich high en down voelen. Zijn hypothese is dat het zien, horen en ruiken van een persoon in een goede atmosfeer aanzet tot het maken van amfetamine-achtige verbindingen die positieve impulsen geven. Die verbindingen zijn ook na te maken. Het angst-centrum kun je remmen met endorfine, opiaat-achtige verbindingen die het lichaam ook zelf maakt."

D

Éen harten over bestaat: The chemistry of love, van psychiater Michael Liebowitz. Een openbaring voor Rommerts. Dat hormonen voor een belangrijk deel gedrag van wezens bepalen, is voor een biochemicus niet nieuw. "Het mooiste voorbeeld waarmee je moleculaire structuren aan gedrag kunt koppelen is de Aplysia-slak. Het dier heeft grote neuronen (zenuwcellen), die je er makkelijk uit kunt halen en bestuderen. Bij de paringsdaad komen bij de slak steeds bepaalde gedragspatronen terug. Het blijkt dat een gen een eiwit produceert, dat in kleine stukjes wordt gesneden. Die stukjes vinden hun weg naar de hersenen, die vervolgens het maag-darmkanaal activeren om de eitjes naar buiten te werken. VU-MAGAZINE—DECEMBER 1988

Dat wordt dus allemaal door één eiwit geregeld. Zoiets is ook bij de mens het geval. Wat in onze hersenen gebeurt is, alleen veel complexer, ook een interactie tussen 'peptiden' (eiwitten) en andere verbindingen, 'neuro-transmitters'. Dat geeft verschillende gevoelens in de hersenen, en die veroorzaken een bepaald gedrag." Voor zijn theorie vergelijkt Rommerts de mens met deze slak. Als gedrag van mensen biochemisch is te herleiden, kun je dat ook beïnvloeden, is de simpele gedachte. En waarom zou dat dan niet gelden voor emoties rond de hefde, ook al heeft de wetenschap zich nog nooit in dat terrein verdiept? "Hersenen bestaan uit neuronen.

e betekenis van deze kennis is volgens Rommerts groot: "Wanneer mensen een levenspartner hebben, gaat daar een zekerheid vanuit. Dat voedt een dagelijkse hoeveelheid endorfine. Gaat die relatie uit, dan valt ook de endorfine weg en komen angsten en onzekerheden opzetten. Ik ken mensen met een slechte, vaste relatie. Ze maken de hele dag ruzie met elkaar en kunnen toch niet van elkaar los komen. Scheiden geeft zoveel angstgevoelens, dat ze daar niet tegen op kunnen. Ik zeg dan: geef hen narcotica, dan zijn ze gelukkig zonder dat ze die ander nodig hebben. Na een maand of wat zien ze dat ook zelf in, zodat ze andere positieve invloeden kunnen ondergaan." "Het is misschien voor veel mensen zelfs wel goed om na vijftien jaar huwelijk eens een tijdje een pil te slikken die ze gelukkig maakt zonder die ene partner," zegt Rommerts. Op de suggestie dat dit welhaast klinkt als een pleidooi tegen de liefde, reageert de biochemicus: "Ik ben voor narcotica om mensen uit 'slechte' situaties te helpen. Wanneer een hefde prachtig verloopt, zou ik nooit willen ingrijpen. Maar als mensen na een verbroken relatie zo depressief zijn dat ze nauwelijks meer aan een normaal leven toekomen, is er toch niets op tegen?" Natuurlijk kunnen ongelukkigen volgens Rommerts ook naar de psychiater stappen, maar we moeten zijn theorie zien als "een manier om 31

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen