VU Magazine 1988 - pagina 35

ge, tegen staatsgevaarlijke meningsuitingen, perscensuur op komst... Creel: "Ik schreef een protestbrief aan de President waarin ik hem uitlegde dat we meningen moeten uitdrukken, niet onderdrukken, en aandrong op een campagne om onze oorlogsdoelen en vredesvoorwaarden uit te dragen..." Geen censuur, maar medewerking van de pers! Wilson vertrouwt Creel, zijn voormalige verkiezingsadviseur, onvoorwaardelijk. Een week later draagt hij hem de leiding op van een nieuwe propagandadienst, de Committee on Public Information (CPI). De dagorder: "Houd de binnenlandse linies vast!"

D

rukinkt is in een oorlog niet minder belangrijk dan kogels. Ieder bericht over de oorlogsvoering passeert de CPI-

Nieuwsafdeling en krijgt daar het stempel 'routine', 'twijfelachtig' of 'gevaarlijk'. Creel vindt het niet zo erg als de pers zo'n richtlijn een keertje overtreedt. Hoofdzaak is dat ze loyaal het voor Amerika goede nieuws brengt. "Deze oorlog is nodig om de democratie te redden!" Zo luidt de boodschap van het officiële nieuwsblad, van advertenties en, vooral, van een stortvloed aan posters en oorlogsfoto's van de CPI. Ook de ongeletterde Amerikaan moet weten wie de vijand is en wat de President wil. 750 bekende tekenaars werken de ideeën van het CPI-bureau Cartoons uit. En de korte verhalen van een ander bureau bereiken zo'n twaalf miljoen mensen per maand. "Niet te academisch!", drukt Creel zijn medewerkers op het hart. Dat

betekent niet dat de academische wereld zich afzijdig houdt. Scholen en bibliotheken kammen de geschiedenisboeken uit om elke 'pro-Duitse' tendens te verwijderen. Geestdriftig scharen de historici zich achter de vaderlandse kleuren, als medewerkers van de CPI-afdeling Burgerlijke en Educatieve Samenwerking. Met citaten uit de wereldliteratuur tonen ze de zuiverheid van de geallieerde oorlogsdoelen aan: een 'historische opdracht' om de beschaving te verdedigen tegen 'de Hunnen'. Twijfelt er nog iemand aan de zin van een oorlog? Die moet dan het boekje Why America Fights Germany van professor John Tatlock maar eens lezen! De hoogleraar stelt zich de gevolgen voor van een plotselinge Duitse invasie: "Ze zijn altijd gewoon plotseling aan te vallen." Zonder noemenswaardige tegenstand van het dappere, maar kleine De film bood als Amerikaanse leger stoten de vijande- modern medium mogelijklijke troepen door, onderweg dood ongekende heden voor massaen verderf zaaiend. Zoals in het propaganda: plaatsje Lakewood (New Jersey). Charlie Chaplin als Een zwakke oude vrouw, die haar oorlogsheld. spaarcentjes probeert te verstoppen, wordt opgehangen. Voor de grap werpen de Duitsers de dominee en de priester in het varkenshok. En als ergens een schot valt - een ongelukje, veroorzaakt door een dronken soldaat - schieten ze vijftig vooraanstaande burgers op het dorpsplein neer. "Wij moeten in Europa vechten George Creel: tegen Duitsland mèt steun", conclu- protestbrief aan de deert de geleerde, "om er niet in president. Amerika tegen te hoeven vechten zonder steun." Oplage van het boek- Zelfs kleuters ontkwamen niet aan hun je: 750.000. 'patriottische plicht'.

O ©nljv:\ U

^"^(ö)=^j[Di >o H D 'MOW?

f-:., c f.t-l!

Sftri'•/HSftEVEE TME-^f ••

U: e. ARE !

33

1

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen