VU Magazine 1989 - pagina 128

Samenstelling: Gert J. Peelen

Procreatie Het lijkt erop dat, met de vooruitgang, de problemen eerder toe- dan afnemen. Neem nu het krijgen van kinderen. Van Adam en Eva tot diep in de jaren zestig van deze eeuw, vormde de procreatie geen enkel probleem. Vrouwen baarden gedwee het ene kind na het andere, en niets of niemand dan alleen een chronische onvruchtbaarheid en meneer pastoor konden daarop enige invloed uitoefenen. Problematisch was slechts het vullen van al die mondjes. En van een keuzeprobleem had niemand - behalve die enkele neoMalthusiaan - nog weet. Na de komst van de pil en een bijgevolg sterk veranderde seksuele moraal, is die al dan niet blijmoedig gedragen vanzelfsprekendheid verdwenen. De vraag óf men kinderen wenst en, zo ja, hoeveel en wanProcreatie: geen probleem. Foto ANP

38

neer - is sedertdien een brandende kwestie waarover men - gehuwd of ongehuwd, homo- of heteroseksueel, vruchtbaar of onvruchtbaar - langdurig is gaan tobben. Een kind is anno nu het resultaat van een bewuste keuze. Leuk voor het kind, dat zich meer dan ooit gewenst weet. Maar de medaille heeft een keerzijde, menen zes Tilburgse wetenschappers in het recentelijk verschenen boek 'Het kind als keuze'. Het verwekken van nageslacht dient óók maatschappelijke doelen, benadrukken zij. Maar inmiddels dreigt een kwart van alle vrouwen die na 1960 het levenslicht zagen, kinderloos te blijven. Een tekort aan jong grut brengt echter een spanningsveld teweeg tussen individuele keuzevrijheid en maatschappelijke solidariteit, menen de Tilburgers. Daaruit kunnen, qua lastenverdeling, nieuwe vormen van ongelijkheid ontstaan. Van de regen in drup dus.

Pleister Wie zich als kind een bloedende knie viel, wist zich bij voorbaat getroost bij de gedachte dat - na de eerste pijn, verhevigd door een scheut jodium - een fikse pleister op de wonde het persoonlijk aanzien

binnen de vriendenkring zou verhogen. Zo'n pleister diende als trofee. En wie nadien de meeste vuilzwarte plakrandjes kon tonen, mocht op veel ontzag rekenen. Echt helen deed een bepleisterde wond meestal niet, omdat de wondbedekking de wond in feite vochtig hield. Het verwijderen van de pleister verliep bovendien zelden pijnloos. Marcel F. Jonkman, die zich als kind waarschijnlijk veel pleisters is gevallen, heeft zich als geneeskundige op een alternatief voor deze weinig effectieve en nog min-

wondbedekking is transparant; dat is wel even wennen voor hen die geen bloed kunnen zien, maar misschien een bijkomend voordeel voor kinderen die aan schaaf- en snijwonden hun prestige moeten ontlenen.

Staartmensen Zelfs Voltaire geloofde nog dat, naar eeuwenlang werd aangenomen, in tropische landen exemplaren van de 'staartmens' zouden voorkomen. Pas honderd jaar geleden is deze

Nieuwe wondbedekker. Foto TU-Delft

der hygiënische wondbedekking bezonnen. Hij experimenteerde met een poly-ether-urethaan film. Het resultaat was dermate hoopgevend, dat zijn onderzoek hem onlangs te Groningen de doctorstitel opleverde. Jonkmans experimentele wondbedekking doet de wond zeer snel genezen; gevolg van het feit dat deze 'microporiën' bevat, groot genoeg om waterdamp door te laten - belangrijk voor het indrogen van de wond - en klein genoeg om bacteriën te weren. De elastischefilm,die als tijdelijke huid fungeert, hecht zich binnen een etmaal spontaan aan het stolsel en kan, na korstvorming, zonder pijn of problemen weer worden losgetrokken. De nieuwe

homo caudatus definitief naar het rijk der fabelen verwezen. 'Homo caudatus' was de titel van de rede waarmee prof.dr. W.J.J. Schipper-de Leeuw eind januari een bijzonder hoogleraarschap aan de Vrije Universiteit aanvaardde. Maar wie nu denkt dat Schipper biologe is, heeft het mis. Zij bezet de eerste leerstoel interculturele literatuurwetenschap van ons land, ingesteld door de Stichting Derde Wereld Communicatie. De staartmens was voor prof. Schipper slechts een metafoor voor de arrogante wijze waarop in het Westen de literatuur uit niet-westerse culturen wordt benaderd. Er dreigt op cultureel gebied een wereldwijd eenrichtingsVU-MAGAZINE—MAART 1989

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen