VU Magazine 1989 - pagina 404

steekproefgewijs in sommige veel gebruikte opiaten - lieroïne bijvoorbeeld - is aangetroffen.

V

ooralsnog blijft het verstandig vast te houden aan de stelling dat aids-besmetting overigens net als die met HIV plaatsvindt via sperma en/of bloed. Aids blijft aids. En of HIV nu wel of niet de oorzaak daarvan is, doet in feite weinig af aan het angstaanjagende, dodelijke want ongeneeslijke karakter van de ziekte. Niettemin zou een definitieve ontmaskering van HIV als pseudo-oorzaak zeer ingrijpende consequenties hebben. Men zou opnieuw op zoek moeten naar de veroorzaker van aids en bovendien zou seropositiviteit in een wat ander licht komen te staan. Om met het eerste te beginnen: de zoektocht naar de achtergronden van een geneesmiddel tegen aids zou op het verkeerde spoor zitten indien Duesbergs gelijk onomstotelijk kan worden bewezen. Het nu veelvuldig gehanteerde middel AZT bijvoorbeeld, dat bij aids-patiënten het ziekteproces vertraagt, heeft strikt genomen zelfs een averechts effect: AZT belemmert, net als bepaalde medicijnen tegen kanker, de celdehng - ook bij bloedcellen - en werkt dus in feite mee aan de verstoring van het immuunsysteem. Voor de 'vrij-veilig'- en andere antiaids-campagnes zou dit alles weinig uitmaken, ook al zijn ze primair gericht op het voorkómen van een HlV-besmetting. Maar een eventueel gelijk van Duesberg zou wel betekenen dat seropositieven niet bij voorbaat alle hoop hoeven te laten varen. Zij zijn in deze opvatting besmet met een virus dat geen kans krijgt zolang ze seropositief zijn en dat hoe dan ook hoe dan ook geen aids kan veroorzaken. Er hangt nogal wat af van de vraag of met name Gallo en Montagnier de handschoen zullen opnemen en hun HlV-theorie op een aannemelijke wijze weten te verdedigen tegen de niet op voorhand ongegrond lijkende aanval van een Californische moleculair bioloog. Vooralsnog blijft het stil aan die kant. Maar Peter H. Duesberg wacht op antwoord. En wij met hem. D

Met dank aan prof. dr. H. Loman

T

elkens wanneer er weer een laaghartige aanslag is gepleegd-een bom in een Frans lijnvliegtuig boven Tsjaad, het opblazen van een kazerne met militaire muzikanten in Engelandwordt volgens onze nieuwsmedia "de verantwoordelijkheid opgeëist" dooreen of andere onverlaat. Hoezo "opgeëist"? Gaat het hier om een recht op daderschap, dat door de samenleving behoort te worden erkend? Of is het gewoon een gemakzuchtige vertaling van "to claim responsibility", zoals dat over de meestal Engelstalige persagentschappen bij onze media binnenkomt? Ik denk het laatste: to claim betekent echter behalve opeisen óók to assert, beweren, met name in het Amerikaanse taaieigen. Bedoeld is dat iemand tegenover politie of media beweerd heeft verantwoordelijk te zijn voor het betrokken misdrijf. In de ogen van de betrokken terroristen zelf hebben zij een goede welgevallige daad gesteld. Zij wensen daarvoor de prijs te krijgen: publicitaire erkenning. Door het woordgebruik "opgeëist" gaan we in de redenering van deze zieke breinen mee. Juister ware daarom te spreken van "zich verantwoordelijk stellen". Dat is neutraler. En beter Nederlands. Woordgebruik in nieuwsberichten is nu eenmaal gevoelig. Hierboven sprak ik welbewust van "terroristen", mensen die door daden van geweld in een open samenleving angst (terror) en paniek willen verspreiden om daarmee hun doelstellingen te bereiken. Dat kan in een open samenleving, waarde nieuwsmedia zorgen voor onmiddellijke bekendmaking van hun acties. Was de aanslag van overste Claus Schenk von

Stauffenberg op Hitler (Oost-Pruisen, 20 juli 1944) een terreurdaad? Het was de eerste zet van een putsch tegen de führer en zijn kliek, een poging die in bloed werd gesmoord toen Hitler als dooreen wonder de ontploffing overleefde. Hij had blijkbaar een goede engelbewaarder, zou men vroeger in katholieke khng hebben gezegd, waar men geloofde (gelooft?) dat eenieder zo'n bewaarengel van de Schepper meekrijgt. In een moment van opstandigheid vroeg men zich af waarom Onz' Lieve Heer de detachering van Adolfs engel niet eerder en m O cc

cc

had beëindigd. Nee, Stauffenberg was geen terrorist. fvlaar hoe zit dat dan met de Ihsh Republican Army (IRA) en diens "militaire" vleugel? Zij voert een guehlla tegen de Britse overheid, treft haar in aanslagen in Ulster zelf, maar ook elders (het hotel van Thatcher tijdens de partijconferentie in Brighton, de Bhtse ambassadeur in Nederland, militairen in de Bondsrepubliek en in Bergen, Noord-Limburg, nu weer die militaire muzikanten). Doel: bevrijding van het Britse juk, aansluiting bij de Ierse republiek. Is dat minder verantwoord dan wat Stauffenberg deed? Het kan niet anders dan datje politieke sympathieën meespelen bij de vraag of je de IRA met terrohsten of met vrijheidsstrijders aan-

duidt. De SWAPO in Namibië was in de ogen van Suid-Afrika een terroristenorganisatie. Als zij straks via verkiezingen legitimiteit verwerft zijn zij gewoon nationalisten. Blijkbaar achten we, als we althans niet principieel geweldloos zijn, terrohstische activiteiten in bepaalde omstandigheden geoorloofd, alleen noemen we het dan geen terrorisme meer. In het kader van officiële hulpverlening heeft de regering, en in dat van zedelijke adhaesie-betuiging hebben organisaties als de kerken, terecht geaarzeld om steun te geven aan zulke

Hoezo, "verantwoordelijkheid opgeëist"? activiteiten. Wie zijn wij, riepen de voorstanders, om een oordeel te vellen over de middelen die mensen gebruiken in die noodsituaties? Maar toch, het ligt niet goed als onschuldige burgers en kinderen het slachtoffer worden. Veel van die strijdbewegingen splitsen zich dan ook op in een politieke en militaire vleugel, zoals bij de IRA, en bij de Palestijnen. Zo kunnen de nieuwsmedia degenen die de verantwoordelijkheid voor die aanslagen "opeisen" brandmerken als terroristen, terwijl zij de leden van de politieke tak als vrijheidsstrijders aanvaarden. Daarmee geven zij een gecompliceerde werkelijkheid goed weer. Maar dat woord "opeisen" geeft wat mij betreft het schorem teveel eer.

VU-MAGAZINE—NOVEMBER 1989

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen