VU Magazine 1989 - pagina 329

Ui^jyiB'^iiiiaiiH

P^" f fV-^

If

M^ ^'t'; -

»fa§|| PfcIII- .

^

Henk Eijssens (uiterst links): 'Wat ons parten heeft gespeeld is dat iedereen een full time-baan fieeft.' Dick Welsink en Jelle van der Meulen. De laatste (hobby: accordeon) met stropdas die naar eigen zeggen over twintig jaar annotatie behoeft. Foto Bram de Hollander

Hl^ ':^

^

y^'^

wWv- t ^ ^

^)hS' wie de beeldspraak nog niet begrepen had: "Aanschouwelijke voorstelling. Zoveel lijnen verwachtte hij, dat de landkaart met al die zwarte strepen, onder een tralienet zou schijnen te liggen." Eijssens: "Zo'n beeldende voorstelling behoeft geen enkele annotatie. Je moet de grapjes niet gaan uitleggen, dan is er geen moer meer aan. Dat doet Acket heel vaak wel." Van de Meulen: "Maar het aardige is van hem is toch, dat hij allerlei noten heeft, waar wij ons van

den, in afwachting van een predikantschap, een bundel schetsen en verhalen geschreven, die Potgieter deed verzuchten dat een hoger doel dan satire ontbrak. Huet noemde de Camera Obscura een 'wraakoefening' en in de twintigste eeuw sprak P,H. Ritter van een geseling. In 1840 was Beets echter alweer voldoende uitgeraasd om een huwelijk aan te gaan met een jonge freule en zich te vestigen ais predikant te Heemstede. Hij spijkerde een bord op de deur, met als tekst: N. Beets - Herder. Voortaan legde hij zich toe op het schrijven van preken en vrome poëzie, of - zoals Heeroma het uitdrukte "het machteloos berijmen van traditionele geloofsformuleringen". Hij verwekte, in twee hu-

VU'MAGAZINE—SEPTEMBER 1989

1

afvragen: hoe komt hij daar in vredesnaam aan?"

D

at er nog geen waardige opvolger is voor de Acketeditie, die trouwens niet meer in de handel is, valt niet uitsluitend te wijten aan het tijdgebrek van voor gesloten bibliotheekdeuren staande napluizers. De belangrijkste oorzaak ligt in het boek zelf. Hildebrand toont, in zijn beschrijving van de burgerlijke voor- en achter-

welijken, vijftien nakomelingen, van wie er drie vroegtijdig stierven. De onbenulligheid werd gekroond met een hoogleraarschap in de theologie, in plaats van de letteren. Beets was niet vrij van opportunisme, dat zag Heeroma ook in. Maar een psychologische verklaring vond hij niet afdoende. Hij beschouwde het probleem Beets als een tijdsverschijnsel, dat bij Beets zelf vanwege zijn uitzonderlijke begaafdheid slechts verhevigd naar voren trad. Alle negentiende eeuwse domineedichters mislukten inmmers, hetzij als dominee (Huet, Pierson), hetzij als dichter (Ten Kate, Hasebroek, Van Koetsveld, Haverschmidt). Dan hadden ze ook maar niet twee heren tege-

19

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen